Oninaki Review - De dood is nooit het einde

De dood van een geliefde is nooit iets waar je om zit te springen en toch is het in Oninaki de meest normale zaak van de wereld. In deze action-RPG van Tokyo RPG Factory duik je in een wereld waar je balanceert tussen leven en dood en meerdere malen met verlies te maken krijgt. Lees in onze Oninaki Review of deze game de moeite waard is of doodsaai zal zijn.

In Oninaki staat Kagachi centraal. Dit is een zogeheten ‘watcher’. De watchers in de wereld van Oninaki kun je zien als een portaal tussen de levende wereld en die van de overledenen. Deze strijders helpen verloren zielen die op de een of andere manier niet naar de andere kant kunnen oversteken. Dit komt vaak doordat de nabestaanden de ziel niet los kunnen laten of zich zorgen maken.

Je zult veel verloren zielen tegenkomen in Oninaki, die elk een ander droevig, raar of hartverscheurend verhaal vertellen. Het is aan jou om erachter te komen wat deze ziel tegenhoudt om over te steken naar de andere kant en hier iets aan te doen. Dit gaat vaak door het verslaan van talloze hordes aan monsters of het sussen van het verdriet van de nabestaanden.

In Oninaki werkt het leven na de dood net iets anders dan normaal. Ben je dood, maar blijven je nabestaanden rouwen? Dan zul je in een wereld tussen leven en dood belanden, genaamd ‘The Beyond’. De watchers kunnen schakelen tussen de levende wereld en deze schijnwereld om zo verloren zielen te helpen. Dit doe je simpelweg door op de L2-knop te drukken. Jammer genoeg kom je in ‘The Beyond’ niet veel meer tegen dan een verloren ziel hier en daar en een goede horde monsters op zijn tijd.

Gelukkig sta je er niet alleen voor in de wereld van Oninaki. Elke watcher heeft namelijk een Daemon aan zich gebonden. Deze Daemons zijn verloren zielen die het niet gelukt zijn om naar de andere kant te gaan. Je begint je reis met één kompaan, maar geleidelijk komen hier steeds meer Daemons bij. Elk van deze hulpjes heeft ook zijn eigen vaardigheden en wapens die zij gebruiken en een eigen ‘skill tree’. Let dan ook goed op welke Daemon je kiest, aangezien ieder een compleet andere speelstijl met zich meebrengt.

Nu is het idee waar Oninaki rondom is gebouwd extreem interessant. Maar dan moet je ook een goede uitvoering van de game hebben om dit in een goed daglicht te zetten. Jammer genoeg komt de verhaallijn gepaard met hier en daar een Japanse kreet, maar geen echte uitgebreide conversaties. Iedere tekst krijg je namelijk op het scherm te zien zonder een bijpassende stem.

Het enige punt waar het verhaal wel zeer interessant en goed uitgevoerd is is bij bepaalde unlockables in de skill trees van de Daemons. Hier kun je namelijk herinneringen van de Daemons terugzien die zij vergeten zijn. Deze korte filmpjes gaan gepaard met complete stemmen en prachtige beelden.

Nu hebben we het over het verhaal en een aantal features uit de game gehad, maar hoe speelt de titel nou eigenlijk? Laten we beginnen door een paracetamol in te nemen en een goed glas whisky erbij te pakken, aangezien je dat zeker nodig gaat hebben tijdens de gevechten in Oninaki.

Het doel van de game is vooral om als watcher, samen met je daemon zielen naar de andere kant te brengen. Dit doe je door middel van missies, waar ook veel zijmissies aan te pas komen. Tijdens deze missies is het vaak dat je iets moet vinden, wat de overledenen verloren heeft of dat je een groot aantal monsters moet verslaan om de pijn van de overledenen te verzachten. Deze vijanden komen in grote groepen tegelijkertijd en gaan vaak gepaard met een zeer moeilijke eindbaas.

Ook is de moeilijkheidsgraad van Oninaki zeer hoog. Zelfs op de 'Casual modus' zijn de gevechten werkelijke uitdagingen. Nu is dit wel fijn, aangezien je waarschijnlijk geen zin hebt om fluitend door de titel heen te lopen.

Nu hebben we een aantal minpunten hebben besproken is er toch ook ruimte voor een zeer groot pluspunt. Dat zit hem bij Oninaki vooral in de prachtige muziek. Tijdens gevechten, dialogen en cutscenes worden je oren getrakteerd op prachtige muziekstukken die keer op keer perfect bij de situatie passen. Voor een game die veel met emotie te maken heeft kunnen we eigenlijk niet minder verwachten.

Zelfs tijdens redelijk saaie gesprekken of gevechten gingen onze hoofden heen en weer en genoten we van de muziek, zelfs al zijn de gameplay en dialogen redelijk grote tegenvallers.

Oninaki laat veel vallen op het gebied van gameplay en verhaal, maar geeft daarvoor wel weer een fijne afwisseling in speelstijlen en prachtige muziek die je keer op keer zult willen beluisteren. Deze titel is wel degelijk de moeite waard voor sommige Tokyo RPG Factory-fans, maar er zijn gewoonweg te veel minpunten om volledig te kunnen genieten van iets wat in zijn kern zo mooi kon zijn.