No Man's Sky Next Review - Herrijst als een feniks uit haar as

No Man's Sky is de meest controversiële game allertijden. Groot was de teleurstelling toen bleek dat de hooggespannen verwachtingen niet waargemaakt konden worden. Twee jaar later blazen de makers het spel nieuw leven in en het dient te worden gezegd: No Man's Sky herrijst als een feniks uit haar as. Waarom lees je in deze No Man's Sky Next review.

Maar jongens, is het niet gewoon te laat? Hebben de makers het niet gewoon verbruid na al die valse beloftes en halfbakken marketingpraatjes? Is No Man's Sky in de basis niet gewoon een slechte game waar zelfs de grootste updates geen verandering in kunnen brengen? In alle eerlijkheid spookten die vragen door ons hoofd toen toen No Man's Sky Next, een opgepompte versie van het origineel, op onze deurmat neerplofte.

En geef ons eens ongelijk. We weten het nog goed: de eerste trailers van No Man's Sky spiegelden ons een fantastische game voor, met een bijna oneindig aantal sterrenstelsels en een gigantische hoeveelheid diverse planeten om te verkennen, boordevol geheimen, missies en mooie verhalen. Maar veel van die beloftes waren vals: No Man's Sky bleek vooral een oersaaie simulator, met matige gameplay, weinig variatie in planeten en rassen en een veel te zweverig verhaal.

In de tussengelegen twee jaar probeerde ontwikkelaar Hello Games de game te verbeteren. Dat lukte, maar desondanks bleef No Man's Sky een matige game. Nu, met de grootste update die het spel ooit heeft gekend, kunnen we eindelijk zeggen dat No Man's Sky een goede game is geworden. Nog steeds niet de game waar we jaren geleden op hoopten, maar wel eentje waar de makers eindelijk trots op kunnen zijn.

In je ruimteschip springen, uit de atmosfeer vliegen, naar een ander sterrenstelsel reizen en neerploffen op een onbekende planeet die in alle opzichten anders is dan de ene die je net hebt verlaten, vol nieuwe wezens, flora en fauna en gevaarlijke elementen. Op dit soort momenten is No Man's Sky op zijn allerbest, en dankzij NEXT wordt deze fantastische ervaring alleen maar gevoed.

Dat komt door een aantal dingen. Ten eerste de mogelijkheid om het spel in de derde persoon te spelen, zowel op de planeten als in het ruimteschip. Dit klinkt misschien weinig spectaculair, maar in No Man's Sky maakt het een wereld van verschil. De game is nu goed te vergelijken met Mass Effect en dat is alleen maar positief: omgevingen zijn nu veel beter te verkennen en het rondvliegen met je jetpack werkt veel vloeiender en intuïtiever.

Daarnaast heb je nu veel meer binding met je personage. Dat komt ook doordat je je uiterlijk nu kunt aanpassen. Zo kun je bijvoorbeeld kiezen om met een mens of een alligator te spelen, en kun je kleuren en outfits aanpassen. Allemaal niet noodzakelijk, maar het is wel geinig om je daarmee te onderscheiden van andere spelers. Dat klopt, No Man's Sky bevat voor het eerst een échte coöperatieve multiplayer. Eindelijk, want de makers hebben deze modus al een hele tijd in de pijplijn zitten.

Samen met drie spelers kun je planeten verkennen, korte missies spelen, dieren onderzoeken, basissen bouwen en grondstoffen vinden en ruilen. Voor je aan je avontuur begint kun je ervoor kiezen om je spel alleen te spelen, of je kiest ervoor om meteen in de game van een ander te duiken. Het gaat allemaal vrij makkelijk en als je zo snel mogelijk aan nieuwe grondstoffen wil komen raden we je aan om de hulp van andere spelers in te schakelen.

Wel dient gezegd te worden dat de multiplayermodus nog verdere uitwerking behoeft. Zo wil de framerate nog wel eens inkakken en duurt het wel erg lang voor de textures worden ingeladen. Maar vooral als het aankomt op de missies stelt de modus teleur. Er zijn nog niet echt opdrachten beschikbaar die speciaal voor meerdere spelers gemaakt zijn. Dat is jammer, maar de makers hebben al laten doorschemeren dat er speciale coöpmissies onderweg zijn. Op dit moment zul je je dus vooral moeten vermaken met het verkennen van de planeten en het bouwen van basissen.

Dat laatste is met Next ook significant op de schop gegaan. Niet alleen kun je nu een kampje bouwen op een platte oppervlakte, maar nu ook in de bergen en zelfs op het water. Gewapend met een zeer degelijke editor, die met al zijn opties veel weg heeft van The Sims, kun je nu een prachtig kampje bouwen dat geheel naar eigen smaak is in te richten. Meer dan honderd nieuwe onderdelen zijn hiervoor bijgekomen, variërend van houten daken tot stenen pilaren. Je crib moet er toch een beetje verzorgd uitzien.

Je hoeft in elk geval niet bang te zijn voor een vervelend uitzicht, want visueel is No Man's Sky echt mooier dan ooit tevoren. Niet alleen zijn de lichteffecten verbeterd en zit er veel meer detail in de ogevingen, ook voelen de planeten veel exotischer en unieker aan. Zo zijn er nu donkere grottenstelsels en enorme ravijnen te ontdekken, zijn sommige planeten omringd door Saturnus-achtige ringen, zijn er veel meer waardevolle grondstoffen op te graven en last but not least zijn de wezens weer net iets krankzinniger dan voorheen.

Zo is No Man's Sky op bijna alle vlakken een betere game geworden. Bijna alle vlakken, want de gameplay voelt soms nog steeds als een bijeenraapsel van halfbakken ideeën. Het schieten is daar een goed voorbeeld van. Zo zijn er missies waarbij je het op moet nemen tegen sentinels, vliegende robotwachters die op iedere planeet rond surveilleren. Deze gevechten zijn alleen zo slecht en amateuristisch uitgewerkt dat je er totaal geen voldoening uithaalt. Het mikken werkt voor geen meter, maar toch versla je de robots met twee vingers in de neus, omdat ze zelf ook geen pepernoot raken.

Precies hetzelfde geldt voor de gevechten tussen ruimteschepen. Deze missen iedere vorm van spanning en uitdaging. Het is niet meer dan raketten afvuren, tegenstanders achterna vliegen, ze verpulveren en wachten tot er nieuwe vijanden komen. Van tactiek is geen sprake, waardoor je na een paar gevechten het eigenlijk alweer beu bent. Frustrerend, omdat je daarmee ook missies misloopt waarmee je unieke blauwdrukken kunt verdienen.

En ten slotte: hoe reusachtig het universum van No Man's Sky ook is, het voelt nooit als een levend geheel. Ja, de ruimtestations zijn iets groter en je kunt met bewoners van verschillende rassen in gesprek, maar je krijgt op geen enkel punt het idee dat deze mensen een doel of een eigen leven leiden. Ze staan maar een beetje stil en fungeren eerder als decoratie dan dat ze daadwerkelijk ergens mee bezig zijn. Dat geldt ook voor de vele schepen die je in de ruimte ziet vliegen. Het ziet er allemaal fraai uit, maar waar gaan die piloten toch in hemelsnaam naartoe?

Nee, No Man's Sky Next is geen perfecte game en dat zal het nooit worden, maar het is wel het spel dat No Man's Sky twee jaar geleden al had moeten zijn. De waslijst aan toevoegingen en verbeteringen die deze update met zich meebrengt, is haast niet in woorden uit te drukken. Het meest in het oog springend is de langverwachte komst van de multiplayer, een modus die het verdient om gespeeld te worden. Zelfs voor de mensen die No Man's Sky twee jaar geleden in de prullenbak hebben gegooid.