Need for Speed Nitro Review

De laatste tijd scheuren de Need for Speed games niet meer zo hard als dat ze gedaan hebben. Met Need for Speed Nitro gooit EA het over een andere boeg. Klik snel verder want wij gaan met piepende banden van start.

Wie de laatste Need for Speed games heeft gespeeld weet waarschijnlijk wel dat de games inmiddels niet meer de Ferrari onder de racegames zijn. Sterker nog, de games lijken wel 45 KM per uur autootjes. Met Need for Speed Nitro probeert EA het eens over de arcade toer, en of ze daarvoor de Ferrari van stal hebben gehaald gaan we nu bekijken.

Heerlijk scheuren zonder euro’s weg te gooien
In Need for Speed Nitro – verder aangeduid als NFS:N – draait het wederom om scheuren. En ditmaal gaat het allemaal net wat anders dan dat we gewend zijn van de game. Zo is het uitbouwen van je auto een beetje vergeten, zijn de races minder realistisch en zijn ook de graphics flink teruggeschroefd.

Dit alles geeft een heerlijk arcade gevoel en zorgt ervoor dat het spel door iedereen zo op te pakken is. Zelfs voor je kleine broertje, zusje neefje of nichtje, opa of oma. Het grootste voordeel van dit arcade gevoel is natuurlijk dat je het thuis kan spelen en je geen euro’s in de arcadekast hoeft te gooien. Maar laten we deze auto eens even openschroeven en kijken wat elke onderdeel doet.

Een overvloed aan besturingsmogelijkheden
Zoals net al aangegeven is NFS:N door iedereen zo op te pakken en mee te spelen. Het doel is namelijk zo oud als de weg naar Rome en de besturing is lekker simpel gehouden. Je kan namelijk sturen door de Wiimote te draaien (al dan niet met stuur), met de nunchuck en de Wiimote, de Wiimote te kantelen, de Classic Controller te gebruiken of een oude GameCube controller in je Wii te pluggen. Genoeg mogelijkheden dus en er is altijd wel een optie die jij lekker vindt spelen.

Crossen!
Mocht je eenmaal al je auto hebben gekozen is het tijd om te gaan racen. En dit voelt echt heerlijk aan in NFS:N. Het racen gaat namelijk erg soepel, verwacht echter niet dat het makkelijk is. De computer biedt namelijk genoeg tegenstand om het jou moeilijk te maken. Ook komt de politie af en toe om de hoek kijken en dit zijn maar lastige mannetjes. Ze gooien namelijk iedere keer hun auto voor de jouwe en gaan dan vol op de rem staan, snel reageren is dus een vereiste.

Zeven race modi
Gedurende het spel zul je zeven race modi tegen komen. Het normale racen, racen in team verband, de Eliminator modus, Radarrace modus, driftmodus, dragmodus en tot slot een race tegen de klok. De eerste twee modi spreken wel voor zich dus gaan we gelijk door naar de Eliminator modus. In deze modus valt de racer die laatste staat af nadat de aangegeven tijd verstreken is. Aan jou dus de taak om zo lang mogelijk in de race te blijven. Dan hebben we de Radarrace modus. Tijdens deze races moet je zo snel mogelijk langs een flitspaal rijden, degene die het snelste langs alle palen is gereden, wint.

Het driften is ook wel bekend uit de eerdere NFS-games. Hierin moet je zoveel mogelijk punten verdienen door te driften. Ook de dragmodus is bekend onder de NFS-gamers. Hierin moet je zo snel mogelijk de finish bereiken. In deze modus moet je zelf doorschakelen en dit vergt veel oefening! Als laatste hebben we de race tegen de klok. Hierin moet je een baan volledig afleggen binnen de aangegeven tijd, en dat is soms best lastig.

Kleine verhaalmodus
Al deze modi kun je overigens ook tegenkomen in de verhaalmodus. In deze modus moet jij als racer in verschillende plaatsen de straten veroveren. Deze modus is alleen leuk als er geen vrienden in de buurt zijn om het spel mee te spelen of als je van solo arcade racen houdt. Je bent namelijk constant aan het racen en het verhaal is niet erg diepgaand. Ook is er geen moeilijkheidsgraad in te stellen en zul je als ervaren racer er zo door heen fietsen… scheuren.

Graphics zijn matig
Zoals aangegeven is EA de graphics een beetje, doelbewust, vergeten. Het spel oogt namelijk erg leeg en de auto’s zien er nogal simpel uit. De auto’s glimmen bijvoorbeeld niet zo erg als in NFS: Carbon en dat is best jammer. Ook de special effects zijn wat magertjes. Wat wel erg mooi gedaan is is het verspreiden van je graffiti tag. Door op kop te rijden verschijnen er overal op de muren de door jouw gekozen kleur graffiti en jouw logo. Dit is lastig te omschrijven maar ziet er in beweging erg mooi uit.

Goed geluid
Het geluid is een sterk punt in de game. Zo klinken niet alleen de geluiden van de auto’s lekker, maar komen er ook bekende, en minderbekende, beats voorbij tijdens het racen. Ook zijn er nog wat voice-overs en sommige zijn met een best wel irritant accent opgenomen, maar deze klinken over het algemeen wel goed. Over het geluid kunnen we dan ook kort zijn, gewoon lekker om naar te luisteren.

Leuk met vrienden
De replaywaarde van de game ligt vrij hoog, mits je genoeg vrienden of familie in de buurt hebt die in zijn voor een potje racen. Het spel gaat namelijk in je eentje snel vervelen. Je kunt namelijk niet vrij rond rijden, niet je auto aanpassen op de stickers na en ben je constant bezig met racen. Gelukkig zorgen de zeven race modi nog voor enige variatie in maar verwacht geen uren speelplezier in de singleplayer modus.

Conclusie
Het is heerlijk om eens een arcaderacer van formaat te mogen verwelkomen. Het is echter wel een vereiste om wat mensen in de buurt te hebben om het spel tegen te spelen. Als je alleen speelt slaat de verveling namelijk al snel toe. Need for Speed Nitro hoef je als die-hard racegamer niet in huis te halen, dit is namelijk een typische casual game.