Naval War: Arctic Circle Review

Uitgever Paradox Interactive brengt maar al te graag strategiegames uit. Het is echter zelden dat een van deze games plaatsheeft op zeeën en oceanen. Naval War: Arctic Circle leert je precies hoe moeilijk het is om kapitein te zijn van je eigen schip.

Wanneer je verwikkeld bent in een gevecht aan wal, ben je je eigen man. Je schiet waar je wilt, loopt waar je wilt en helpt wie je wilt. Dit is helemaal anders wanneer je aan boord bent van een schip of een duikboot. Slechts een enkele torpedo of raket kan immers je vaartuig al aan het zinken brengen en zodoende de voltallige bemanning doden. Vechten op zee kent dus grotere risico's, waardoor iedereen steeds op zijn hoede is en erg voorzichtig te werk gaat. Een goed concept, zoals we onlangs schreven in de impressie van Naval War: Arctic Circle. Maar zijn alle problemen inmiddels opgelost?

Visrechten
Naval War: Arctic Circle geeft je de controle over verschillende vaar- en vliegtuigen in het jaar 2030. Er breekt ruzie uit vanwege de beperking van de visrechten van Noorwegen. Voor je het goed en wel beseft, vliegen Rusland en het inmiddels verzwakte NATO elkaar naar de keel. Een nieuwe oorlog breekt los en jij moet de watergrenzen van de lidstaten van de NATO verdedigen. Een tweede singleplayer campagne laat je dan weer hard aanvallen onder de Russische vlag. In totaal zijn er 23 verschillende missies met vijf extra scenario's.

Zeeslagje
Om maar meteen met de deur in huis te vallen; de tutorial is nog steeds hetzelfde als tijdens de impressie. Je krijgt te horen hoe je al je eenheden moet bewegen en hoe je strategieën kan plannen en uitvoeren. Toch is het allemaal niet voldoende en ben je op jezelf aangewezen. Hierdoor ligt de leercurve erg hoog en zal het lang duren voordat je alles perfect begrijpt.

Net als in het gezelschapspel Zeeslag is het de bedoeling dat je op zoek gaat naar vijandige schepen en boten. Dit doe je door helikopters en verkenningsboten op pad te sturen vanuit je hoofdkwartier (niet toevallig ook een schip). Nu volgt het lastige gedeelte. Je kunt sonar gebruiken om te speuren naar duikboten en schepen. Radar- en sonartechnologie maken het vervolgens eenvoudig om de tegenstander te vinden. Maar vijandige troepen kunnen deze signalen opvangen om vervolgens jouw positie uit te pluizen. Zowel radar als sonar zijn te counteren, maar dit is erg lastig en je moet precies weten welke vorm van technologie je op elk moment moet gebruiken.

Heel wat functies
Als je, na heel wat uurtjes, de werking volledig onder de knie hebt, kan de pret beginnen. Je hebt een tal van opties ter beschikking en deze staan nog eens in een handig menu verzameld. Weersomstandigheden, het aantal knopen per uur van je schip, technische specificaties en nog veel meer nuttige informatie staat met enkele eenvoudige klikken op je scherm. Ook strategisch heb je heel wat opties om eenheden op pad te sturen en aan te vallen waar en wanneer je wilt.

Er is echter wel een doel dat je moet halen tijdens elke missie en dat kan mensen tegen de borst stuiten. De meeste liefhebbers van simulatie-games worden niet graag teveel bij het handje genomen en de missiepunten van Arctic Circle zijn in dat aspect erg strikt. Bovendien kun je ook niet kiezen wat voor troepen je inzet tijdens elke missie. Je moet dus roeien met de riemen die je hebt. Dit is niet frustrerend, maar wat meer vrijheid zou welkom zijn. Al helemaal omdat het spel qua graphics toch niet zo veel te bieden heeft.

Waterige graphics
Tijdens het spelen kun je schakelen tussen twee schermen. Het ene scherm is een uitgestrekte, gedetailleerde 2D-kaart van het gebied dat je bevaart. Het andere scherm geeft een 3D-weergave van het water rondom je, je eenheden en de actievolle momenten. Je zult het hele spel lang wel alleen maar via de 2D-kaart werken. De 3D-weergave is vrij nutteloos, omdat je hier minder informatie krijgt en de schepen ook niet zo goed zijn uitgewerkt. Je ziet namelijk wazige stukken en lelijke hoekjes op elk schip wanneer je het van al te dichtbij bekijkt. Ook ontploffingen zijn verre van spectaculair. Hier komt nog eens bij dat ook de animatie van het water te wensen overlaat en in herhaling valt na enkele tientallen meters. Gelukkig zijn goede graphics geen noodzaak voor een hardcore game als Arctic Circle.

Online teleurstellend
De gameplay is dus wel goed uitgewerkt, al zul je heel wat geduld moeten hebben voordat je effectief andere schepen kunt neerhalen. Dit is ook zo in de multiplayer, waarin alle opties aanwezig zijn. Het is dan wel weer jammer dat je slechts met vier multiplayer co-op missies aan de slag kunt gaan. Daarbij heb je ook niet veel online opties. Je kunt niemand kicken en privé potjes aanmaken is onmogelijk. Daarbij crasht deze modus ook af en toe. Toch is het leuk om met een echt iemand te gamen, je weet immers nooit wat de andere speler gaat doen.

Niet geslaagd
Het aantal verbeteringen dat ontwikkelaar Turbo Tape Games heeft doorgevoerd, is gewoon te klein om van Naval War: Arctic Circle een geslaagde strategische simulatiegame te maken. Als je het geduld hebt om alle regels omtrent radar en sonar te leren, kun je erg veel lol halen uit het spel, dat immers een ton opties bevat. Het overgrote deel van de spelers zal dit geduld niet hebben en zal afknappen op de nutteloze en ondermaatse 3D-graphics. Ook de multiplayer weet geen indruk te maken en dus is er een hele lading extra content en updates nodig, om van deze dobberende boot een heus cruiseschip te maken.