Miitopia Review - Met je Mii de wereld redden

Nintendo kwam bij de release van de Wii met de koddige Mii karakters. Deze worden sindsdien gebruikt als digitale belichaming van de speler en komen in diverse games voorbij. Nu gaan we op een uniek avontuur met de Mii karakters in Miitopia. Of dit avontuur jouw tijd en moeite waard is lees je in deze Miitopia review!

Na de samenkomst van jouw Mii met die van je vrienden in Tomodachi Life is het tijd om met dezelfde formule een volledig avontuur te gaan beleven. In Miitopia ga je ruim 30 uur op pad met je Mii om de wereld te redden van een groot onheil. Een boosaardige demonische koning heeft namelijk alle gezichten in de wereld van de Mii gestolen.

De getroffen Mii karakters die je onderweg tegenkomt zijn vooraf ingesteld. Maar als je de Streetpass functie van de 3DS aan hebt staan komen de karakters die je ontmoet hebt hierin naar voren. Zo is het avontuur van iedereen net even wat anders en is de game erg origineel wat betreft personages.

De belangrijkere karakters in Miitopia worden ingevuld door jou en je vrienden. Om de getroffen Mii te redden ga je op pad en dat kan natuurlijk niet alleen. En daar komen je vrienden in beeld. Heb je die niet of niet genoeg? Geen probleem, want je krijgt ook telkens de keuze om zelf een Mii te maken als er iemand in je party komt.

Iedereen, inclusief jijzelf, heeft een rol. Dat kan een krijger of een tank zijn, maar bijvoorbeeld ook een tovenaar of een kok. Nadat je een rol gekozen hebt ga je op pad om de massale identiteitsfraude te stoppen en Miitopia te redden. En dat kan alleen door de vele vijanden te verslaan en uiteindelijk de boosaardige koning te trotseren.

De vijanden die je in Miitopia tegenkomt variëren van klein tot groot. In het begin kom je vlinders en slijm monsters tegen, maar al snel groeien de tegenstanders uit tot steenmonsters en groter gevogelte. Ze hebben één ding gemeen: ze dragen allemaal een gestolen gezicht. In een turn-based gevecht moet je de vijanden verslaan.

Hiervoor heb je de keuze uit enkele verschillende vaardigheden die per rol variëren. Een tovenaar kan bijvoorbeeld aanvallen, maar ook helen. De kok kan dan weer recepten brouwen waardoor je karakters sterker kunnen worden of geheeld worden. De opzet van het vechten en de vaardigheden is eenvoudig, wat de game toegankelijk maakt voor de kleintjes, maar voor doorgewinterde RPG-fanaten wat karig aan doet voelen.

Daarbij kun je tijdens een gevecht alleen je eigen Mii karakter aansturen. De andere karakters in je groep worden door de computer bestuurd en dat is een behoorlijke misser. Je hebt geen controle over wat iemand doet en op dit gebied voelt Miitopia echt als onaf aan. Het was beter geweest om de besturing voor ieder karakter gewoon aan de speler te laten zoals bij de gemiddeld RPG.

Zoals het een echte RPG betaamt krijg je wel ervaringspunten, geld en voorwerpen na het verslaan van vijanden en stijg je naar gelang in level. Je levenskracht neemt dan toe en je wordt steeds iets sterker. Daarbij red je telkens een Mii wat middels een teller onderin het scherm aangegeven wordt. Dit laatste is een leuke feature, maar het voegt onder aan de streep weinig toe.

Je weet namelijk nooit echt hoeveel gezichten er nou ontvreemd zijn. Gelukkig is dat niet je hoofddoel, want dat is het stoppen van de boosaardige koning in de game. Die reis je dan ook achterna middels levels op de wereldkaart. Maar ook op dit gebied mist Miitopia wat puntjes op de 'i'.

Je reis brengt je naar verschillende locaties waar de gezichten gestolen zijn. Deze worden aangeduid middels punten op de kaart. Als je een punt op de kaart kiest ga je vervolgens te voet op pad. De voetreis die je maakt gaat geheel vanzelf en dat wordt al snel oud.

Je zit telkens te kijken hoe je groepje zich over de kaart verplaatst en wat converseert (wat meestal wel grappig is) met als afwisseling tussendoor regelmatig een gevecht. Het is iedere keer hetzelfde en maakt de gameplay behoorlijk lineair en eentonig. Het enige wat je hier hoeft te doen is soms een knopje indrukken om een keuze te maken en de reis gaat verder. Op dit gebied slaat Miitopia dan ook behoorlijk de plank mis.

Als je dan halverwege je reis bent kom je in een herberg terecht. En hier doet Miitopia iets erg leuks wat we al enigszins kennen uit Tomodachi Life. Je kunt in die herberg namelijk diverse dingen doen. Natuurlijk kunnen je karakters daar uitrusten om zo hun levenskracht aan te vullen, maar er worden ook banden gesmeed.

Je kunt bijvoorbeeld karakters op één kamer laten slapen waardoor ze betere vrienden worden. Hoe vaker ze samen slapen, hoe hechter de band en hoe beter karakters samen vechten. Je kunt zelf managen wie waar slaapt en dus heb je zelf in de hand wie vriendjes worden. Dit is een heel belangrijk onderdeel van de game, maar het kent ook een andere kant.

Als je bepaalde Mii karakters bevriend maakt, kan het zomaar zijn dat andere karakters jaloers worden. En dat kan erin resulteren dat die Mii weer dwars gaan liggen tijdens de strijd en dus minder goed presteren. Op dit gebied is Miitopia echt een vriendschapsmanager. Na de nacht waarin vriendschappen gesmeed worden is er nog veel meer te doen in de herberg.

Je kunt dan per Mii karakter bekijken wat zijn of haar behoeften zijn. Iedere Mii heeft zo zijn eigen wensen en voorkeuren. Geef je een Mii een banaan te eten, dan stijgen zijn statistieken, maar als die banaan toevallig zijn favoriete eten is, dan krijg je een bonus. Vind hij bananen niet zo lekker, dan stijgen de statistieken iets minder snel.

En last but not least kun je na de nacht in de herberg voor iedere Mii ook uitrustingen kopen. Denk hierbij ook aan wapens en kleding, maar ook accessoires zoals ringen. Ieder stuk uitrusting maakt een Mii sterker voor de strijd die in het verschiet ligt. En als je Amiibo hebt kun je deze scannen om bijvoorbeeld speciale looks vrij te spelen zoals de pet van Mario of de complete look van Princess Peach.

Miitopia kent dus veel elementen die de game tot een echte RPG maken. En hoewel al deze elementen de game op dit gebied wellicht wat ingewikkeld doen klinken voor de jongere speler is de game bijzonder toegankelijk gehouden. Alles wordt duidelijk en speels uitgelegd en dat zorgt ervoor dat, net als het eerdergenoemde vechtsysteem, de game voor jong en oud is. Op dit gebied is Miitopia precies goed uitgewerkt.

Ditzelfde straalt de game ook uit in de audiovisuele kant. De Mii karakters spelen natuurlijk de hoofdrol in de game en de situaties waarin ze terecht komen zijn soms hilarisch. Dit speelt zich allemaal af tegen een cartooneske achtergrond die eenvoudig is, maar juist daardoor bijdraagt aan de koddigheid van de game en zijn karakters.

De soundtrack die je voorgeschoteld krijgt voegt alleen maar toe aan de sfeer in de game. Er zijn ontzettend veel tracks die allemaal passen bij de setting van de game. Nintendo heeft op de audiovisuele kant simpelweg de spijker op zijn kop geslagen. Het is eenvoudig, maar komt erg sterk over.

Miitopia is aan het einde van de rit dan ook een prima game op grafisch gebied, waarbij humor de juiste toon weet te zetten. Er zijn genoeg RPG elementen om je potentieel lang te kunnen vermaken, maar deze komen voornamelijk sterk tot hun recht in de herbergen en dorpjes die je aandoet. Het spel heeft een geweldige vriendschapsmanager, maar tijdens het reizen slaat Miitopia de plank jammer genoeg redelijk mis.

Dit is een behoorlijk gedeelte van de game en daarin zit je nagenoeg alleen maar toe te kijken. Hierbij slaat de verveling dan ook al snel toe en de kans dat je hierdoor de game weglegt is groot. Helaas scoort Miitopia hierdoor niet meer dan gemiddeld.