Metro Redux Review

Het is verfrissend om niet-Westerse games te spelen. Als liefhebber van films is het heerlijk om na alle standaard Hollywood producties bijvoorbeeld arthouse te kijken. Zo werkt het ook bij games. Naast al het grote shootergeweld dat Call of Duty of Battlefield heet, is het fijn om tussendoor aan de slag te kunnen met het Oekraïense Metro Redux.

Metro Redux biedt voor bizar weinig geld (her en der al te koop voor 35 euro) twee top shooters die eerder zijn uitgebracht: Metro 2033 en Metro: Last Light. Beide games laten zich kenmerken door een post-apocalyptische wereld , als gevolg van een nucleaire ramp, waarin hoofdpersoon Artyom geboren is in een gangenstelsel in Moskou. Dat gangenstelsel is niet veilig vanwege Dark Ones die rondlopen, monsters die je geregeld aanvallen.

Het verhaal van beide Metro games is uiterst fascinerend om te volgen. Metro 2033 is gebaseerd op het gelijknamige boek van Dmitry Glukhovsky en weet de beklemmende sfeer goed neer te zetten. Grauwe donkere omgevingen waar in elk hoekje een monster te voorschijn kan komen. Hoewel Metro 2033 in eerste instantie een first-person shooter is, doet de gameplay geregeld denken aan die van een survival horror game.

Daarbij biedt de Redux versie nu ook de optie om een speelstijl als surival horror te spelen, wat in het verlengde van Metro 2033 ligt. Al kunnen liefhebbers ook voor een meer actiegerichte stijl kiezen, wat weer meer past bij Retro: Last Light. Dus de keuze is aan jou.

Metro: Last Light is het directe vervolg op 2033, althans voor gamers. Auteur Glukhovsky schreef namelijk naast Metro 2033 ook nog Metro 2034. De game Last Light speelt zich qua verhaal tussen deze twee boeken af; een samenwerking waar de auteur bij betrokken is geweest. Hoewel beide games de boeken goed volgen, zijn er wel aanpassingen gemaakt. Eén monster in een boek is spannend, maar voor een game te weinig. Dus kent Metro: Redux genoeg vijanden.

De levels in beide Metro games zijn grauw, met veelal een donker kleurenpalet. Dat is logisch, want het leven van Artyom is een keihard bestaan. Hij moet letterlijk overleven. Dat deed hij in zijn kindertijd al - want wie wordt nu geboren in een metrostelsel onder de grond? En nu geldt dat weer. Toch is de beste man niet somber. Soms slaakt hij een wat lichte kreet om de barre omstandigheden te relativeren en zoals een echte Rus is hij ook niet vies van een borreltje. Proost!

Al gebeurt dat drinken in cutscenes, want de gameplay zelf draait natuurlijk om het echte werk: schieten! De wapens zijn deels gebaseerd op echte wapens en deels fantasie. Hoe dan ook, ze bedienen stuk voor stuk fijn. Het verslavende aspect zit bovendien in je wapens aanpassen en nieuwe dingetjes bijkopen. En dat is allemaal nodig. De Metro games zijn niet altijd even makkelijk en munitie blijft schaars. Dus niets is zo belangrijk om gewoon wat goed materiaal mee te dragen.

Hoewel je veel gangenstelsels zult uitkammen, zijn er ook stukken level aan de oppervlakte. Daar heb je een gasmasker nodig, anders zul je sterven. Net zoals met de kogels geldt, dat filters schaars zijn. Het is vooral een tip om de games goed uit te kammen, want overal kan wel wat nuttigs liggen. Overigens is Metro Redux niet zomaar een remake. Om een voorbeeld te noemen: kon je in Last Light je masker schoonvegen, dat kun je nu ook in Metro 2033.

En zo is er meer. Complimenten voor ontwikkelaar 4A Games, die niet even snel iets geport heeft om te cashen. Niet alleen de graphics zijn verbeterd, er zijn allerlei (kleine verbeteringen). Zo draait Redux op 60 frames per seconde, zijn sommige levels uit 2033 wat uitgebreid, zitten alle wapens en DLC uit Last Ligt in 2033, en zijn verbeterde opties uit Last Light doorgevoerd in Metro 2033.

Dat houdt in dat beide Metro games in deze Redux versie nóg beter tot hun recht komen dan daarvoor al het geval was. Het is jammer om te zien hoe twee top-shooters als deze twee eigenlijk al een paar jaar niet helemaal de aandacht krijgen die ze verdienen.

De sfeer is - om het nog maar te herhalen- één waar je 'U' tegen zegt. Een harde wereld, maar bovenal niet-Westers. De stemmen mogen dan wel in het Engels zijn, in alles hoor je een Russisch accent en dat is geniaal.

Verder draagt elke locatie bij aan een authentiek gevoel. De omgevingen zijn totaal smerig. Als je even ergens een omgeving bekijkt en een wasbak ziet die stront- en strontvies is, dan denk je echt: "Hoe in hemelsnaam kan iemand hier leven?" En dan bedenk je dat daar dus hele volken leven. Natuurlijk, het allemaal is niet echt, maar het voelt wél echt als je daar als speler loopt.

Zoek vooral de notities die in alle levels verstopt zitten. Ze zijn van toegevoegde waarde. Artyom deelt daarin zijn bevindingen en gedachten, vooral die laatste zal hij niet hardop uitspreken. In het begin van Metro 2033 gaat hij bijvoorbeeld mee met een smokkelaar. Pas als je in zijn notitie leest dat hij deze man niet vertrouwt, wordt je interesse in de game nóg meer gewekt. Het zijn de kleine details die bijdragen aan de unieke setting.

Het enige wat jammer is, is dat de games toch wel erg lineair zijn. Veel vrijheid heb je niet. Je moet level, na level uitspelen. Soms kun je even wat gangenstelsels uitkammen, maar als je op plekken komt met meer mensen, verwacht dan vooral niet dat je zijmissies kunt doen of hele gesprekken kunt voeren. Een gemiste kans.

Voor de rest zit het wel snor met Metro Redux. Als je op zoek bent naar nieuw schietmateriaal, ga dan voor Metro Redux. De games zijn uniek en verdienen meer aandacht. Bovendien liggen ze nu mooi gebundeld voor een uiterst schappelijke prijs in de winkels. En we zeggen één ding: dit mag je niet missen.