Mercenaries 2: World in Flames Review

Mercenaries was op de vorige generatie consoles een zeer succesvolle game, nu is dan het langverwachte vervolg uit op de PlayStation 3 en de Xbox 360. Alles moet kapot is het motto in dit tweede deel, waarin jij huurmoordenaar speelt in Venezuela. Maar blijft het opblazen van gebouwen en volbrengen van opdrachten wel leuk op de langere termijn?

Een flinterdun verhaal
Mercenaries 2: World in Flames speelt zich af in Venezuela, in het jaar 2010, wanneer het hele land afhankelijk is van olie. Natuurlijk past bij een game als deze een flinterdun verhaal dat niet serieus te nemen is, daarin is Pandemic Studios in ieder geval geslaagd. Voordat je begint met de game, heb je de keuze uit drie personages, die elk klein een voordeel, bijvoorbeeld iets sneller gezondheid bijgevuld krijgen, hebben ten opzichte van de andere personages. Je hebt als huurmoordenaar een karweitje opgeknapt voor zakenman Ramon Solano, echte betaalt hij je niet met het beloofde geld, maar met kogels, om zo onder jouw salaris uit te komen. Je weet te ontsnappen, maar dit pik je natuurlijk niet!

Een klein probleem is dat Ramon Solano nogal moeilijk te traceren is. Je zult beetje bij beetje informatie verkrijgen over zijn verblijfplaats. Dit doe je door opdrachten te voltooien voor de vijf verschillende facties in Venezuela. Saillant detail is echter wel dat deze facties niets van elkaar moeten weten, de keuze voor welke factie jij klusjes gaat opknappen heeft dan ook invloed op de game. Neem jij bijvoorbeeld namens P.L.A.V. een basis over van Universal Petroleum, dan zal dat natuurlijk niet in dank worden afgenomen door dat bedrijf. Zo zul je daarna hun winkel niet meer kunnen bezoeken, of zullen ze op je schieten als je langsrijdt. Echt van heel grote impact is dit allemaal echter niet, aangezien je de relaties opvallend snel weer kunt herstellen door een paar contracten te voltooien voor de ontevrede partij.

Alles moet (en kan) kapot!
Het absolute hoogtepunt in Mercenaries 2: World in Flames zijn de explosies, werkelijk alles kan kapot in het spel. Begin je je te irriteren aan de tegenstanders die vanuit een raam je aan het beschieten zijn? Pak een stel explosieven en gooi die op het gebouw. Loop dan een stukje weg, aangezien je vast jezelf niet met het gebouw mee de lucht in wilt sturen, en laat het explosief afgaan. Een prachtige explosie volgt en je vijanden vliegen samen met het gebouw in de lucht. Veel games hebben het beloofd; Mercenaries 2: World in Flames doet het.

Wat is er nu leuker dan in je eentje gebouwen op te blazen? Met twee spelers gebouwen opblazen natuurlijk! Maak simpelweg verbinding met internet en je kunt ervoor kiezen om je eigen game open te stellen voor anderen, of anderen te hulp schieten in hun game. Als je anderen helpt geraak je dan wel niet verder in de game, geld dat je verdient mag je echter wel houden. Buiten dat is het natuurlijk veel leuker om via de headset samen met elkaar een gesprekje te houden terwijl het ene gebouw na het andere in een vuurzee verdwijnt.

Is dit spel wel af?
Natuurlijk hoef je niet alleen te voet op pad in Mercenaries 2, er zitten vele voertuigen in het spel verwerkt. Tanks, helikopters, jeeps, sportauto's, motoren en zelfs scootertjes kun je stelen van je vijanden en gebruiken. De ontwikkelaar heeft van dit stelen een soort minigame proberen te maken, waarin je bepaalde knoppen moet indrukken, maar dit is allemaal nogal simpel en makkelijk. Als je eenmaal een voertuig hebt bemachtigt zul je waarschijnlijk niet al te blij zijn met de besturing van je voertuig. Het voelt allemaal net niet lekker aan, wat nogal zonde is in een game waarin je behoorlijk wat kilometers zult moeten rijden. Dit is helaas echter niet het enige wat er aan Mercenaries 2: World in Flames schort.

Zo zit de game eigenlijk vol met bugs en kleine foutjes, die allang verleden tijd zouden moeten zijn. Zo is de intelligentie van je tegenstanders niet bepaald om over naar huis te schrijven, af en toe zullen ze zelfs rustig blijven zitten in hun jeep, terwijl jij de hele omgeving met de grond gelijk maakt. Die van je teamgenoten is helaas niet veel beter, je zult dan waarschijnlijk er ook snel voor kiezen om je eigen pad te banen en je hulpjes lekker achter te laten.

Hiervoor hoef je eigenlijk niet eens kogels bij je te hebben, zo kun je concluderen na een tijdje. Door de slechte A.I. en het feit dat na verloop van tijd je gezondheid weer wordt aangevuld, volstaat het nogal eens om als Rambo recht op je tegenstander af te rennen en ze neer te slaan met je geweer. Het lijkt erop dat Pandemic de releasedatum moest halen, en door de tijdsdruk deze elementen niet goed heeft kunnen uitwerken.

De slechte voice-acting en de weinig gevarieerde zinnen zijn eveneens niet van al te positieve invloed op de game. Als je na een tijdje spelen voor de vijftigste keer hoort dat als je vastzit, je naar je basis terug kunt gaan, heb je sterk de neiging je geluid uit te zitten. Al zorgen de geluidseffecten bij de explosies er waarschijnlijk voor dat je van die knop af zult blijven.

Conclusie
En toch, ondanks al die fouten die nog in het spel zitten, blijft het vermakelijk. Natuurlijk zul je weleens je wenkbrauwen fronsen als je voor de zoveelste keer dezelfde zin door je luidsprekers hoort, maar het blijft gewoonweg leuk om alles wat je tegenkomt op te blazen. Enigszins jammer is het ontbreken van een gewone multiplayer modus, waarin je het in plaats van met elkaar, tegen elkaar kunt opnemen. Met de single player modus kun je best een tijdje bezig zijn. En aangezien het opblazen van gebouwen leuk blijft, zul je wellicht ervoor kiezen om de game nog eens uit te spelen, maar dan met een andere gamer via het PlayStation Network of Xbox Live.