Infinite Undiscovery Review

Een verpletterend intro
Het eerste wat opvalt als je het hoesje openmaakt, is dat er zich twee gamediscs in bevinden. Dit houdt dus in dat je in ieder geval een groot spel te wachten staat. Op het moment dat je het spel start begin je dan ook met een grafisch zeer mooi intro filmpje, waarin bijna alle details zijn geperfectioneerd. Een absolute lust voor het oog dus, en tevens ook voor het oor, als je de zeer realistische geluidseffecten hoort.

Het spel zelf begint als jij als Capell in een gevangenis opgesloten zit, en een bewaker probeert om te halen om je vrij te laten, omdat je niks hebt gedaan. De bewaker beweert echter dat je een groot krijger bent, en dat hij je dus absoluut niet vrij zal laten. Na je een aantal stompen met zijn wapen te hebben gegeven, loopt de bewaker terug naar zijn stoel en focust zich verder niet op jou. Dit is dan ook waar je eerste medespeelster, Aya, tevoorschijn komt. Aya slaat de bewaker bewusteloos, en bevrijdt je uit de gevangenis.

Een veelbelovend begin
In dit eerste filmpje in de gevangenis valt op dat de goede kwaliteit in ieder geval ook deels gebruikt zal worden in de in-game filmpjes. Wat echter wel jammer is, is dat de stemmen niet passen bij het Japanse uiterlijk van Capell en Aya. Toch zijn verder de mooie elementen uit het intro filmpje wel verwerkt, en is het dus verder niet echt storend.

Aya is in de veronderstelling dat je Loid Sigmund bent, een groot strijder die de bevolking wil bevrijden van de duistere krachten die over de wereld heersen. Je gelooft dit niet en zegt dat ze je met rust moet laten. Aya wordt echter bewusteloos geslagen door een nieuwe bewaker, en die bewaker besluit jouw te gaan doden. Je moet dus alsnog de wapens op pakken, en komt erachter dat je toch redelijk goed kunt vechten.

Waar zijn de stemmen gebleven?
Op het moment dat je de bewaker verslagen hebt, begin je daadwerkelijk met het spel. Het eerste wat je dan ook zult zien, is een stukje waarin je met Aya praat over hoe jullie uit de gevangenis kunnen komen. Wat gelijk opvalt, is dat de omgeving grafisch ineens een stuk minder is, wat in het eerste gevecht al een beetje te zien was, en dat de stemmen van Capell en Aya niet meer aanwezig zijn. De stemmen zijn namelijk vervangen voor een ietwat slecht leesbare tekst. Dit zal op een 50 inch high-definition televisie wel meevallen, maar als je een wat kleiner formaat tv hebt, wordt het al lastiger lezen.

Wel is het geluid goed verzorgd en wisselt zich goed af. Ook is de muziek die in het spel gebruikt wordt zeer mooi. Er zit veel afwisseling in, en het zorgt zeker voor de goede sfeer bij ieder soort wereld.

Voorspelbaar verhaal...
Het verhaal draait erom dat dat een duistere kracht, de maan aan de aarde heeft vastgeketend, wat ervoor zorgt dat de wereld in een duistere plek verandert. Dit komt omdat de maan normaal voor levenskracht zorgt, maar kan dat nu dus niet meer. De hoofdrolspeler van het spel, Capell, lijkt op een groot strijder die de aarde moet gaan redden, en wordt daarom ook bevrijd door Aya, een strijder uit het bevrijdingsleger.

Je zult in de loop van het spel de echte Loid Sigmund tegenkomen, en merken dat je een hoop dezelfde uiterlijke kenmerken hebt. Tevens zijn jullie beide even groot en oud. Ook komt Capell erachter dat Loid niet de enige is die de ketens van de maan kan breken. Een echte held in wording dus. Wat zonde is, is eigenlijk hoe deze RPG zo'n beetje loopt. Het is jammerlijk genoeg vrij voorspelbaar, tevens kun je iedere keer vooraf al bedenken wat de afloop van een level of filmpje zal zijn.

Oppervlakkige gevechten
In het spel zelf zul je verschillende vaardigheden leren, die je verder zullen helpen. Echter zijn je wapens en aanvallen alles behalve divers, en heb je alleen een zwaard en een fluit tot je beschikking. Ook kun je geen speciale aanvallen uitvoeren in je eentje. De enige mogelijkheid om hier gebruik van te maken, is door met een medespeler samen te werken en hem of haar een speciale aanval te laten doen. Zelf heb je wel een fluit, je bent nou eenmaal muzikant, maar daarmee kun je alleen verborgen objecten tonen.

De gevechten spelen zich allemaal in real-time af, wat voor wat meer actie zorgt dan de turn-based gevechten die we meestal in Japanse RPGs zien. Helaas komt het er nu op neer dat je gewoon een beetje op alles in hakt, want in de aanvallen zit weinig diepgang.

Waar is de co-op gebleven?
Doordat je alleen Capell kan besturen, en de overige spelers alleen om hulp kunt vragen, was dit spel zeer geschikt geweest voor een co-op modus. De in-game gevechten zijn namelijk best moeilijk af en toe, en je mede spelers zullen je wel proberen te helpen, maar dit wil niet altijd lukken. Tevens blijven ze af en toe ergens achter, waardoor ze worden afgeslacht, en jij terug kunt gaan om hen te halen. Tevens zijn er geen andere multiplayer opties in het spel aangebracht, en zul je het spel dus geheel alleen moeten oplossen.

Conclusie
Ondanks dat het spel zeker zijn mooie momenten kent, en een hoop mooie muziek heeft, zullen slechts de fans van RPG-spellen worden aangetrokken door dit spel. Grafisch gezien is het spel ook niet indrukwekkend, maar kent wel een groot aantal werelden, waar je zeker enkele tientallen uren in kunt rondlopen. Je zult dus echt een liefhebber van Japanse RPG's moeten zijn, wil je van deze game kunnen genieten.