Memoria Review

In een land waar demonen heersen; een land waar duisternis de boventoon voert, is het fijn dat er nog dappere krijgers zijn die hun volk proberen te beschermen. Het verhaal in de game Memoria is zonder twijfel een bijzondere. Deze point & click titel plaatst je in de rol van Geron, een jongen met magische krachten en er alles aan doet om een prinses te redden van vele dodelijke gevaren.

Op het eerste gezicht lijkt het alsof Memoria een opzichzelfstaande titel is, maar in werkelijkheid is dit het vervolg op de game The Dark Eye: Chains of Satinav, die eerder dit jaar uitkwam. Fans van die game zouden het al door hebben gehad toen ze de naam Geron hierboven tegenkwamen. Een aparte naamkeuze voor het vervolg, want het lijken twee compleet verschillende games te zijn, maar goed; is die onduidelijkheid ook weer uit de wereld geholpen.

Bekende personages, nieuw avontuur
Memoria speelt zich dus af na de gebeurtenissen uit The Dark Eye: Chains of Satinav. Je kruipt wederom in de rol van Geron, een jongeman met magische krachten, maar het volledige verhaal gaat voornamelijk over prinses Sadja uit het ver afgelegen land Fasar. Sadja is eeuwen geleden verdwenen, maar de geruchten gaan dat ze nog leeft. Via een verkoper in een mysterieus bos hoort Geron het wondere verhaal van de prinses en gaat eropuit om haar te vinden.

Maar waarom zou Geron dit doen? Wat heeft hij ermee te maken? Nou, Geron's vriendin is in The Dark Eye door een donkere spreuk veranderd in een raaf, iets wat zelfs de meest doorwinterde man snikkend op zijn knieën kan brengen. Je kunt je de blijheid van Geron voorstellen als hij hoort dat de reizende verkoper haar kan terugveranderen in een prachtige schone dame.

Apart genoeg kruip je al snel in de huid van princes Sadja zelf, die met een expeditiegroep van opvallende figuren door de donkere grotten onder de wereld van Fasar probeert te komen. Meteen valt op hoe sfeervol Memoria is. De vele verschillende omgeivngen zijn ieder uniek en stralen sterke gevoelens uit, alsof je zowat in de omgeving zelf gezogen wordt. Een sterke start van een nieuw avontuur, kunnen we je vertellen.

Absoluut niet makkelijk
De donkere omgevingen verraden een dodelijk avontuur. Niet zo gek dus dat Memoria absoluut geen makkelijke game is. Je krijgt weliswaar de nodige hints en opgelichte objecten voorgeschoteld die je met een druk op de knop kunt belichten in het scherm om zo de nodige informatie te krijgen, maar je moet nog steeds erg goed nadenken om het totaalplaatje te kunnen zien en een hersenkrakende puzzel tot een goed einde te brengen. Maar goed ook, anders zou het allemaal nét even te makkelijk worden.

Toch is de moeilijkheidsgraad absoluut niet voor iedereen weggelegd. Door belangrijke voorwerpen die je hebt gevonden of hebt gecombineerd met elkaar op de juiste plek te gebruiken, kun je verder komen in het verhaal. Maar hoe je te werk gaat, dat zegt een denkbeeldig stemmetje in de game je absoluut niet voor.

Kun je ook op de logica klikken?
En daar ligt meteen één van de grootste valkuilen van Memoria: het feit dat enige logica soms schittert door afwezigheid. De gouden draad tussen voorgekauwde puzzels en onmogelijke breinkrakers kan soms wat moeilijk te vinden zijn. Point & click games zijn op hun best als het hoofdpersonage toch enige vorm van een hint geeft over wat er moet gebeuren. Als Memoria ze geeft, zijn ze echter soms erg vergezocht. Gevolg is dat je in dat scenario als een idioot gaat klikken op objecten om maar verder te kunnen komen. Al in het begin moet je bijvoorbeeld lukraak met een slijmerig mes een los stukje van een betoverde deur in zijn plaats houden zodat deze voor de groep opengaat. Dat mes moet je over een plakkerige muur halen die bijna niet te zien is en vervolgens aan de magïer geven die voor de deur staat. Je moet er maar op komen, want Memoria houdt het graag voor zichzelf.

Nieuw visueel jasje is erg charmant
Het is aan de andere kant moedig om te zien dat ontwikkelaar Daedalic Games uit zijn comfort zone durft te stappen en nu point & click games maakt met 3D-personages. Eerdere titels, waaronder de door ons zeer positief beoordeelde Deponia games, plaatsen je in werelden die enkel soelaas bieden aan tweedimensionale inwoners. Maar de overgang werkt verrassend genoeg erg goed. Het resultaat is opvallend: personages zijn weliswaar in 3D, maar hebben alsnog de aandoenlijke charme van een 2D-karakter. Zien is geloven, luidt het gezegde in dit geval. Anders zijn we nog een paar alinea's bezig met het beschrijven ervan. Ze passen in ieder geval erg goed in de sfeervolle omgevingen die Memoria zoal kent.

Dialogen zorgen voor diepgang
De kwaliteit van stemacteurs in een point & click titel, kan voor een magische ervaring zorgen, of juist de hele game verpesten. In het geval van Memoria wordt het avontuur dat je beleeft wel degelijk verrijkt. Personages zitten - op enkele missers na- over het algemeen goed in hun rol en brengen de wereld erg overtuigend over met sterke quotes en op aangename momenten de nodige humor. Fijn ook dat je soms lange gesprekken met meerdere gespreksopties kunt voeren, wat deze personen meteen een stuk meer diepgang geeft. Des te teleurstellender is het dat sommige dialogen erg snel in elkaar overgaan; alsof de spreker al half buiten adem is. Klein minpuntje, maar het kan de puzzelpret niet echt bederven.

Meer dan memorabel vervolg
Het is fijn dat er nog uitdagende point & click games uitkomen die je aanmoedigen om out of the box te denken. Memoria is zo'n titel, waarin je via een arsenaal aan voorwerpen en spreuken hersenkrakende puzzels moet oplossen in uiterst stijlvol vormgegeven, al dan niet duistere gebieden. De oplossing is soms wat vergezocht, wat de vaart een beetje uit het speurwerk haalt. De kwaliteit van de stemacteurs zorgt echter voor een aangename pleister op de wond. Daedelic bewijst met iedere nieuwe game weer even dat het een ongekende ontwikkelaar is in het point & click genre. Het is dan ook moeilijk om te ontkennen dat Memoria zowel goed in elkaar zit als een meer dan memorabele indruk achterlaat.