Medieval Moves: Deadmund's Chest Review

Een Move-game in een fictief middeleeuws koninkrijk. Op papier lijken ontwikkelaar Z-Axis en uitgever Sony Computer Entertainment Europe de Move-titel met de meeste potentie in handen te hebben. Zwaardvechten, pijl-en-boog schieten, verdedigen met een schild, hiervoor is de bewegingsgevoelige controller op de markt gezet. Medieval Moves: Deadmund’s Chest, dat moet haast een topgame zijn.

XGN staat de laatste tijd in het teken van de Move-controller en dat is niet zonder reden. Sony is in de concurrentiestrijd met Microsoft’s Kinect aan de verliezende hand en dat wil het dit jaar nog zo snel mogelijk rechtzetten. Carnival Island en Hydrophobia Prophecy scoorden beide een 7,5, terwijl Start the Party! Save the World en het Move-ondersteunende GoldenEye 007: Reloaded respectievelijk een 4,5 en een 5,5 behaalden. Gaat Medieval Moves voor de gulden middenweg, of wordt dit dé Move-game die Sony zo hard nodig heeft?

Roderick wordt Doderick. Haha!
Zoals de titel al impliceert, spelen kastelen, ridders, zwaarden en schilden in Medieval Moves een centrale rol. Omdat er een overvloed aan dat soort spellen is, besloot X-Axis om er met het verhaal een humoristisch sausje overheen te gooien. Wat is nu namelijk het geval: in Medieval Moves kruip je in de huid van Roderick, een onzekere jongen die binnenkort koning wordt. Zijn koningschap wordt abrupt verstoord door slechterik Morgrimm die alle kasteelbewoners verandert in kwaadaardige skeletten, inclusief Roderick. Maar doordat hij in het bezit is van het magische amulet van zijn vader, blijft zijn hart van goud. Met zijn zwaard en schild in de hand vecht hij zich in een weg om Morgrimm te verslaan en de mensen te bevrijden van het kwaad.

Doordat Roderick in een skelet is veranderd, staat hij nu bekend als Doderick. Laat dat nu net een probleem zijn in Medieval Moves. Het probeert grappig te doen, maar bereikt juist het tegenovergestelde. De clichématige dialogen zijn zelfs voor een spel dat gericht is op het jongere publiek vreselijk en de Nederlandse stemmen versterken dat gegeven alleen maar. Van het nietszeggende verhaal moet Medieval Moves het sowieso niet hebben, dus is het jammer dat Z-Axis ook al geen glimlach op je gezicht weet te toveren.

Dat is spijtig, erg spijtig. Want de manier waarop de Amerikaanse ontwikkelaar het verhaal vertelt is fantastisch. De stripboek-achtige tussenfilmpjes zijn zo knap getekend dat het zich makkelijk kan meten met die van inFamous. Inderdaad, Medieval Moves loodst je ondanks het slechte verhaal en de misschien wat lange laadtijden gemakkelijk door het avontuur. Waarschijnlijk komt dit ook door het feit dat Medieval Moves een on-rail game is, dat betekent dat de computer het manouevreren van Doderick op zich neemt. Keerzijde van de medaille is dat deze benadering je vrijheid erg beperkt, waardoor onderzoeken en exploreren in Medieval Moves niet mogelijk is.

On-rails-benadering beperkt vrijheid
Dit kun je zowel positief als negatief opvatten. Het positieve hieraan is dat je voor het spel alleen de Move- en geen navigatiecontroller nodig hebt. Daartegenover staat weer dat je volledig afhankelijk bent van de Move en dat daardoor repetitieve gameplay op de loer ligt. Sterker nog: het ligt niet alleen op de loer, het is ook daadwerkelijk het geval. Hoewel het gebruik van je zwaard, pijl-en-boog en schild nog redelijk goed werkt, ben je in feite niets anders aan het doen dan hersenloos in het rond zwiepen en continu dezelfde bewegingen aan het maken. Om die reden daagt de game je op geen enkele manier uit. Niet door middel van puzzels. Niet door middel van goedbedachte eindbazen. En niet door middel van gevarieerde gameplay. Oké, tijdens het avontuur stuit je soms op momenten waarbij je zo snel mogelijk vijanden of voorwerpen met je boog kapot moet schieten. Door met je arm achter je rug te gaan pak je een pijl en door je arm weer te strekken vuur je deze af. Het is een stuk origineler dan het zwaardvechten, maar daar is alles ook mee gezegd.

Gelukkig laat de Move je nog op andere manieren zweten, waarbij het drinken van melk toch wel de show steelt. Terwijl je de Move-knop ingedrukt houdt, leun je achterover en houd je de controller zo vast dat je er uit drinkt. Ook kan Doderick messcherpe sterren wegwerpen, die je, net als in Carnival Island, met een frisbee-beweging op je vijanden los laat. Daarnaast zijn er nog quick time events. Allen zijn het elementen die Medieval Moves nog enigszins verfrissend houden, maar het is niet genoeg om je urenlang voor de tv gekluisterd te houden. Het verhaal duurt vijf uur en zelfs dat was even doorzetten.

Klein lichtpuntje
Om toekijkende bankzitters tegemoet te komen bevat Medieval Moves een aantal mini-games die je met meerdere mensen kunt spelen. Zo is er Invasion, waarbij je zo lang mogelijk dient vol te houden tegen dezelfde skeletten en monsters uit de verhaallijn. In Royal Guard moet je een symbool tijdelijk bewaken en in Cauldron Chaos moeten spelers op reusachtige hoogte ketels vullen door onderaan vijanden uit te schakelen. Voor het eerst verplicht Medieval Moves je om geconcentreerd en zorgvuldig te werk te gaan. Maar ook hier geldt weer dat de beperkte bewegingsvrijheid roet in het eten gooit.

Meer een demo dan volledige game
Het kon op papier bijna niet misgaan met Medieval Moves: Deadmund’s Chest, maar X-Axis is er toch in geslaagd een matige Move-titel af te leveren. Het zwaard, pijl-en-boog en het schild werken via de bewegingsgevoelige controller uitstekend, maar door de beperkte bewegingsvrijheid raak je al gauw uitgekeken op het constante en hersenloze gezwiep. Hoewel de presentatievorm van het verhaal imponeert, stelt de game ook verhaaltechnisch ernstig teleur. Medieval Moves voelt meer aan als een demo en is het prijskaartje van €34,95 niet waardig.