Man of Medan Review - Eerste griezelige deel in de anthologie

Wat krijg je als SuperMassive Games naar het verleden van horror gaat kijken? Daar komt nu antwoord op in het eerste deel van de Dark Pictures Anthology. In deze Man of Medan review vertellen wij je over de talloze rillingen die de game ons geeft. Veel van deze kippenvelmomenten zijn ijzersterke horror, maar onze nekharen staan ook soms op de negatieve manier overeind.

Ontwikkelaar Supermassive Games kennen we allemaal van titels als The Inpatient en de verhaal gedreven horrorknaller Until Dawn. Nu komt de studio in samenwerking met Bandai Namco Entertainment met een heuse anthologie die ons in meerdere losstaande verhalen het angstzweet zal bezorgen. Als er namelijk één studio is die een sterk horrorverhaal neer kan zetten is dat Supermassive Games.

Het eerste deel in de serie verhalen die we mogen doorlopen is het 30 euro kostende Man of Medan. In deze game pakt de ontwikkelaar meteen uit met een bovennatuurlijk verhaal dat zich midden op de oceaan zal voltrekken. Het verhaal start, zoals zoveel horrorverhalen, met een onschuldig tripje van een groepje tieners. Ze maken zich klaar voor een tocht op zee met daarbij een duik naar een onontdekte bommenwerper uit de Tweede Wereldoorlog.

In het begin van de game zal je je tijd besteden op een klein visserbootje dat gehuurd is van kapitein Fliss. Alex en zijn broer Brad zijn er als eerste en wachten op de geliefde van Alex, Julia. Zij is nog onderweg met haar broer Conrad. Al snel ontdek je dat Alex een atletische jongen is met ambities, maar kampt met jaloezie. Alex is een hele slimme maar introverte jongen. Hij is duidelijk het brein van het stel. Dat kan niet gezegd worden van Conrad. Hij is de arrogante domkop met een grote mond. Julia is op haart beurt een energieke, maar roekeloze dame. Fliss is de ongeduldige kapitein van het bootje waarmee de groep gaat varen en lijkt door haar gedrag iets in haar schild te voeren.

Na de kennismaking met iedereen en wat korte gesprekken op zee is het tijd voor de eerste duik naar het neergestorte vliegtuig. Al snel vindt de groep het wrak dat metersdiep op de bodem van de oceaan ligt, maar vanaf dat moment gaat alles goed mis. De tieners komen zonder al te veel van het verhaal te spoilen terecht op een oud, verlaten schip uit de Tweede Wereldoorlog waar ze dingen meemaken die rechtstreeks uit je diepste krochten van je nachtmerries komen.

In het begin zal er op het schip alleen nog maar aandacht zijn voor jump scares die ervoor zorgen dat je op de meest onverwachte momenten een klein, onvrijwillig sprongetje van je stoel maakt. Al snel maakt dit plaats voor ergere dingen. De jump scares blijken er dan alleen maar te zijn om je in te leiden in de spanning waarmee de game vanaf dat moment gedurende de rest van de vier tot vijf uur die de game telt stevig in zijn klauwen houdt. Alles komt voorbij wat betreft horror vanaf dat moment. Je krijgt geesten te zien, wordt achterna gezeten in een onbekende omgeving, je hoort gekke geluiden. Je bent vooral elk moment dat je op het schip rondloopt overtuigd van het feit dat je in gevaar bent.

Man of Medan windt er geen doekjes omheen en trekt meteen alle horrorelementen uit de kast om deze anthologie af te trappen en dat heeft succes. Elke stap die je maakt overdenk je twee keer en elke deur in het schip maak je met een huivering open.

Elke keuze die je maakt wil je daarbij het liefste drie keer overwegen, maar daar is jammer genoeg geen tijd voor. Je keuzes zijn tijdgebonden. Dit geldt tijdens gesprekken en tijdens acties die je uitvoert. De keuze kan zo simpel zijn als ‘linksaf of rechtsaf’, maar ook veel dieper gaan zoals bijvoorbeeld de keuze of je een camera meeneemt tijdens het duiken of een breekijzer. Tijdens gesprekken is er vaak een derde optie beschikbaar en dat is niks doen. Deze optie is zo nu en dan verstandig, maar vaak ook niet. Hoe dan ook, jouw keuzes bepalen hoe het verhaal exact zal verlopen en de uitkomst ervan.

Je hebt bij Man of Medan verschillende paden die bewandeld kunnen worden en dat betekent meerdere eindes. Zo kan het zomaar zijn dat iedereen blijft leven of dat iedereen vroegtijdig een zeemansgraf krijgt in de horrorgame. De game duurt dus maar vijf uurtjes, maar om alles gezien te hebben moet je het verhaal minstens vier keer doorlopen.

Je weet overigens nooit welke keuze waartoe zal leiden, waardoor je ervan uit kunt gaan dat je wel vaker dan die vier keer moet spelen om alles goed te doen. Al moeten we hierbij wel stellen dat sommige opties in de game wel heel duidelijk vertellen wat verstandig zou zijn voor het personage dat je op dat moment bestuurt. Maar dan nog kunnen de vele quick time events in de game roet in het eten gooien, waardoor er alsnog iemand de pijp uit gaat.

Deze quick time events komen regelmatig voorbij en zijn genadeloos. Timing belangrijk en je kunt erop rekenen dat één verkeerde keuze vaak op een originele manier fataal afloopt. Ondergetekende is al gespiest, doodgevallen en nog veel meer. Soms bewust en soms totaal onbedoeld. Het spel kan raar lopen als je even schrikt.

Het toffe aan Man of Medan is dat je de game niet alleen hoeft te spelen. Je kunt aan de slag in twee hoofdmodi Play Alone (singleplayer) of Don’t Play Alone (multiplayer). In die laatste krijg je twee opties, namelijk offline spelen in de Movie Night of Shared Story. In de Movie Night modus kun je met maximaal vijf spelers aan de slag waarbij ieder vooraf zijn of haar karakter kiest. Samen doorloop je dan onder het genot van een bak popcorn de game, terwijl de controller doorgegeven wordt.

De Shared Story is met twee spelers te spelen en laat jou met iemand coöperatief door de game heen lopen. De keuzes die gemaakt worden door jou of degene met wie je online speelt hebben effect op jullie allebei. Leven en dood ligt dan niet meer alleen in jouw handen en dat kan vervelend uitpakken. Deze laatste optie maakt de game wel spannender, omdat je dan simpelweg geen controle hebt over het (hele) verhaal en deels slechts op de bijrijdersstoel zit en toe moet kijken wat er gebeurt.

Of je nou samen speelt of alleen, Man of Medan is voorzien van een behoorlijk eng sausje. De geluiden in de game zoals de soundtrack die de gebeurtenissen nóg spannender maakt. Er worden daarbij in de filmische game heel vaak vaste camerahoeken gebruikt die de game een beklemmend sfeertje geven. Het zijn slimme hoeken die gebruikt zijn zoals een shot waarbij net een buis voor het scherm zit steekt of alles van boven of beneden bekeken wordt in de griezelige omgeving.

Man of Medan ziet er op de PlayStation 4 Pro, waarop wij de game testten, erg gelikt uit en dat mag ook wel. Voor de game die volledig in 4K te spelen is, is er is veelvuldig gebruik gemaakt van echte acteurs die wij in onze Man of Medan special uitgebreid toelichten. Toch is hierin een minpunt te vinden van de horrorgame en dat is er een die ons een gemengd gevoel over de titel geven.

De karakters zijn namelijk veelal overtuigend, maar er zijn genoeg momenten waarop ze niet realistisch overkomen. Ieder normaal mens zou namelijk compleet in paniek raken als er net een lijk tot leven komt of wanneer er iemand met een enorme hamer achter je aan gezeten heeft. Dat is op straat al zo, laat staan wanneer je in een spookschip zit en constant overduidelijk in levensgevaar bent. In Man of Medan gebeurt dit ook, maar zodra die scène dan voorbij is, is de rust ook meteen weer wedergekeerd. Het zorgt ervoor dat je regelmatig de wenkbrauwen fronst.

Man of Medan is gelukkig niet vier uur lang met geknepen billen door een spookschip lopen. Een ander element in Man of Medan dat de spanning even onderbreekt is The Curator. Hij onderbreekt het verhaal zo nu en dan om je je keuzes te laten evalueren. Dit gebeurt in een gemoedelijke setting, waarbij deze verteller je ogenschijnlijk probeert te helpen met onder andere hints. Zo vertelt hij je dat er schilderijen te vinden zijn die je een visioen geven over nog te gebeuren dingen. Dit kan je keuze beïnvloeden zoals ook in Until Dawn het geval was.

The Curator verzorgt overigens ook alle extra’s in de game, waaronder een eerbetoon aan horror waarin de meest bekende horrorfilms én de inspiratie voor de game wordt toegelicht. Wat dit betreft is het ongeveer hetzelfde als de extra’s op een blu-ray schijfje.

Supermassive Games heeft met Man of Medan een filmische ervaring neergezet die van het verhalende spel reikt tot het bevatten van de vele extra’s. De game is in grote lijnen vergelijkbaar met Until Dawn, maar kent één groot verschil: je hoeft niet alleen te spelen, maar mag dat offline of online met vrienden doen. Dit werkt redelijk goed, al is de sfeer dan ineens wel wat minder eng.

Het grootste minpunt in de game is dat karakters niet altijd overtuigend zijn in hun doen en laten. Het geeft jou als ‘belever’ van het verhaal veel gekke momenten die afbreuk doen aan het realisme. Hoe dan ook kun je met Man of Medan rekenen op minstens 4 uur aan angstzweet, overeind staande nekharen, kriebels en rillingen en dan hebben we het niet over de slapeloze nachten die volgen.