Kung Fu Rider Review

Wat doe je als je achterna wordt gezeten door de maffiosi? Dan pak je het dichtstbijzijnde object met wieltjes en vlucht je zo snel mogelijk. In de Move-game Kung Fu Rider is dit dagelijkse kost voor Toby en Karin. Maar loopt dit wel allemaal op rolletjes of raken we al gauw van de baan?

Bureaustoelen en stofzuigers
Kung Fu Rider is, wat ze noemen, een ‘downhill racer’, wat inhoudt dat je zo snel mogelijk naar beneden moet scheuren. In de ene game gebeurt dit met auto’s, andere met skateboards en in Kung Fu Rider met stofzuigers, bureaustoelen, kinderzitjes en meer gekke “voertuigen”. Jij bent degene die met deze voertuigen racet als de detective Toby of zijn assistente Karin.

Je doelen zijn verder simpel: race zonder dood te gaan door de drukke straten van Hong Kong, ontsnap aan de maffia en verdien tegelijkertijd zo veel mogelijk geld. Dit concept is wel grappig bedacht, maar het slaat eigenlijk nergens op. Vraag je je trouwens af waarom je dit moet doen? We hebben geen idee. De enige uitleg die je er over krijgt is een vaag dialoog tussen de twee hoofdpersonages tijdens het hoofdmenu, waarin ze discussiëren over hoe ze het beste kunnen ontsnappen.

Frustrerende besturing
Maar hoe je moet ontsnappen, kunnen we je wel uitleggen. Door de PlayStation Move op en neer te bewegen maak je namelijk vaart. Als er vervolgens een obstakel voor je ligt, beweeg je de bewegingscontroller omhoog om te springen. Sturen is ook vrij simpel: door de Move naar rechts of naar links te bewegen ga je, logisch, naar rechts of naar links en mocht je onderweg nog wat maffiosi tegen komen, geef je ze een trap door op de Move-knop te drukken.

Als je goed hebt gelezen, begrijp je dat er een probleem ontstaat. Om vaart te maken moet je dus de Move-controller op en neer bewegen. Dit is niet alleen vermoeiend, maar gaat ook nog eens niet goed samen met de beweging om te springen. Als je snelheid wilt maken, neemt het spel dit niet goed waar en spring je in plaats van dat je gaat rennen. Het is erg vaak gebeurd dat als we bijvoorbeeld een sprong zagen aankomen, het personage opeens begon te rennen in plaats van te springen. Het is ongelofelijk frustrerend en het lijkt alsof er gewoon niet goed is nagedacht over de besturing.

Vallen en opstaan
Maar Kung Fu Rider levert niet alleen maar frustratie op. Het visuele aspect van de game is bijvoorbeeld prima verzorgd. De omgeving is mooi uitgewerkt en bevat genoeg details. Zo is de omgeving gevuld met objecten en zien zelfs de maffiosi op straat er strak uit. Maar echt indrukwekkend is het niet te noemen. Wanneer een game maar een paar levels bevat, die ook nog eens repetitief zijn, verwacht je niet anders dan dat deze er gewoon goed uitzien. Maar wat dan weer wel indrukwekkend is, is de manier hoe Toby en Karin steeds maar weer in slow motion op hun 'bek' gaan. Dit spel neemt de spreuk “vallen en opstaan” wel erg letterlijk.

Maar dit is ook niet zo gek. Vaak zul je vanwege de besturing namelijk de verkeerde beweging maken, waardoor je al snel van je stoeltje af schiet. Daarnaast gebeurt het ook vaak genoeg door iets wat je helemaal niet in de gaten hebt. Als voorbeeld heb je in een level een weg waar je overheen scheurt. Hier rijden echter ook auto’s op en als er één van achter aan komt rijden, is het onmogelijk deze te zien en lig je voordat je het door hebt met je gezicht op het asfalt.

Conclusie
Het concept van Kung Fu Rider slaat nergens op, maar is wel erg grappig bedacht. Helaas is het gewoon een slechte game. Door de frustrerende besturing raakt de neiging om de game verder te spelen al gauw van de baan. Veel modi kent het spel niet en de weinige levels die in het spel zitten, zijn erg repetitief. Een voordeel hiervan is wel dat ontwikkelaar SCE Japan Studio genoeg tijd heeft gehad om deze levels goed uit te werken. Grafisch zijn vooral de omgevingen in de game namelijk prima. Maar verder kun je deze game het beste in de schappen laten liggen.