Kingdom Hearts 3D: Dream Drop Distance Review

Dream Drop Distance is de zevende Kingdom Hearts-titel en deze zal het bruggetje worden naar het felbegeerde Kingdom Hearts 3. Geen spinoff, geen prequel, maar een échte opvolger op in het 2006 verschenen Kingdom Hearts 2. Eindelijk, moeten de doorgewinterde fans gedacht hebben. Want door een wirwar aan saga's (Xenahort, Master Xenahort, Ansem, Ansem The Wise en meer) is het verhaal jammer genoeg bijna niet meer na te vertellen.

Gezien het resultaat – een onwaarschijnlijke combinatie van Square-Enix en Disney-figuren – is dat betreurenswaardig. Ook het verhaal in Dream Drop Distance moet het ontgelden. In plaats van het spannende avontuur in deel één waarbij hoofdrolspeler het op moet nemen tegen de Darkness, krijgen we in dit avontuur voor de 3DS niets meer dan een examen voorgeschoteld. Het voelt goed dat Sora en Riku, oudgedienden van Kingdom Hearts, weer de hoofdrollen op zich nemen, maar echt voor een grote queeste staan ze ditmaal niet.

Zoals vanouds heerlijk Disney-feest
Zoals we van de serie gewend zijn, dienen de twee Keyblade-meesters de problemen in de Disney-werelden verleden tijd te maken, zodat zij daaropvolgend de sloten kunnen sluiten. De twee helden bezoeken onder andere de werelden van de Klokkenluider van de Notre Dame, De Drie Musketiers en die van Tron, waar ze natuurgetrouw diens figuren tegen het lijf lopen en ze de gebeurtenissen van de films op aangepaste wijze meebeleven. Een heerlijk concept waar Kingdom Hearts al jarenlang op scoort en die in Dream Drop Distance geen uitzondering vormt.

Spellen in de Kingdom Hearts-reeks lijken geen van allen op elkaar, maar de heren van Square Enix overtreffen zichzelf in Dream Drop Distance. Bijna elk element waar de franchise normaliter op scoort, is overboord gegooid. Het eenvoudige vechtsysteem in combinatie met RPG-elementen, het hebben van Disney-figuren in je team, vliegende apparaten die je naar andere werelden vervoeren: het zit er allemaal niet meer in. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de beginscènes schrikken zijn, maar gelukkig is het slechts een kwestie van wennen alvorens je optimaal kunt genieten van Dream Drop Distance.

Vang ze allemaal!
Zo maakt de Darkness plaats voor Dream Eaters, kleurrijke beestjes die je én bestrijdt én moet opvoeden alsof het je eigen huisdier is. De wereld van Kingdom Hearts zit vol met items waarmee je deze monsters kunt creëren, trainen en knuffelen. Met dat laatste heeft Square Enix goed gekeken naar de opties van de 3DS. Zo moet je op Nintendogs-achtige wijze je Dream Eater aaien, voeden en kun je via de stylus tal van minigames met hem of haar spelen. Wanneer je dit regelmatig doet, blijken ze erg nuttig in de gevechten. Zo kan Sora met een soort stekelvarken op en neer bonken en absorbeert Riku de krachten van beesten om sterkere aanvallen uit te kunnen voeren.

Al met al weten de Dream Eaters het gemis van Donald en Goofy goed op te vangen. Sterker nog, juist door de monsters krijgt het vechtsysteem in Kingdom Hearts eindelijk glans en raakt het na een paar uur niet meer in verval. Dat is in de serie wel eens anders geweest, dus wie weet dat Square Enix hiermee in de toekomst op door gaat borduren. Flowmotion, een andere toevoeging, voegt eveneens veel aan de gevechten toe. Via deze techniek maak je veel snelheid door tegen muren aan te springen of rond palen te zwiepen. Hiermee kunnen Sora en Riku tevens grote afstanden overbruggen en sterkere aanvallen uitvoeren.

Verbeterd vechtsysteem
Dat komt vooral tot zijn recht bij de wat grotere vijanden of eindbazen. Zo cirkelen Sora en Rikky via flowmotion gemakkelijk rond deze monsters en delen ze er flinke en spectaculaire klappen mee uit. Nadeel is wel dat chaos vaak de boventoon voert en dat het speelveld daardoor wat onoverzichtelijk wordt. Daarnaast maak je nu minder gebruik van spreuken als Thunder en Fire, omdat deze relatief veel minder schade toebrengen. Juist de spreuken voegden altijd veel toe aan Kingdom Hearts en het is jammer als Square Enix zich hier straks niet meer op gaat richten.

Uiteindelijk is dat laatste muggenziften en valt het alleen maar te prijzen dat de Japanse studio de speelsnelheid enkel wil verhogen. Dat doet het ook met het zogeheten Drop-systeem. Door dit systeem word je verplicht over te schakelen naar het andere personage, wat er dus op neerkomt dat Sora en Riku allebei aan een tijdslimiet zitten verbonden. Als deze meter op nul springt, vallen ze in slaap en kruipt de speler in de huid van de andere protagonist. Je moet ervan houden, maar feit blijft dat Kingdom Hearts op deze manier als een trein speelt en de verveling daardoor nooit toeslaat.

Wel schuilt er hier een kanttekening aan: Sora en Riku struinen allebei neer in exact dezelfde werelden. Dit betekent dat je bijvoorbeeld het Notre Dame-level twee keer opnieuw moet doen, hetzij in een ietwat andere vorm. Dat is jammer, want had Square Enix het anders gedaan dan had Dream Drop Distance zomaar wel eens de beste Kingdom Hearts kunnen worden. Zeker in combinatie met de audiovisuele presentatie, die zoals in ieder deel weer boven haar kunnen presteert. Het is zelfs de mooiste 3DS-game van het moment, vooral wanneer de driedimensionale technologie op volle toeren draait.

Draagbare Kingdom Hearts die imponeert
Kingdom Hearts: Dream Drop Distance is dan wel geen echte Kingdom Hearts 3, toch is dit avontuur voor de 3DS een heerlijke aanvulling aan de franchise. Het verhaal mag dan niet meer interessant genoeg zijn, toch blijft de combinatie Square Enix en Disney overtuigen en ziet het er voor 3DS-begrippen werkelijk fenomenaal uit. Bovendien alle lof voor Square Enix dat ze het concept heeft durven omgooien. En met succes, want dankzij flowmotion en de Dream Eaters heeft Dream Drop Distance het beste vechtsysteem van héél Kingdom Hearts. Deel drie is klaar om te knallen.