Halo 4 Review

De Master Chief heeft wat zware jaren achter de rug, dat is bekend. Maar zelfs de stoerste Spartan zou niet graag in de schoenen willen staan van ontwikkelaar 343 Industries. Zij kregen een aantal jaar geleden de taak om een nieuwe Halo te maken, waarbij ze de perfecte middenweg moesten vinden tussen vernieuwing en herkenbaarheid.

John, beter bekend als Spartan 117, heeft flink wat tijd gehad om uit te rusten. Vier jaar lang werd hij kunstmatig in slaap gehouden aan boord van een gigantisch ruimteschip dat na het einde van de gebeurtenissen in Halo 3 op een onbekende plek in de ruimte terecht is gekomen. Zijn AI, Cortana, zou hem wekken als er gevaar dreigde. Als het schip ineens binnengevallen wordt door de Covenant (een collectie buitenaardse rassen) is het tijd voor de Chief om te ontwaken.

Persoonlijk
Een van de beloftes die 343 Industries maakte toen hij het Halo-stokje van Bungie overnam was dat er meer nadruk op het verhaal zou komen te liggen. Een toezegging die de studio voor de volle honderd procent inlost. Master Chief praat meer dan in alle voorgaande Halo games bij elkaar, en het avontuur dat de Space Marine beleeft kan zich meten met de beste science-fiction verhalen. Door meer aandacht te schenken aan de persoonlijkheid van de Chief voel jij je meer dan ooit de persoon in het groene ruimtepak, een gevoel dat wordt versterkt door wat slimme trucjes. Zo zijn de randen van zijn helm altijd in beeld, inclusief alle schermpjes die op de binnenkant van zijn vizier verschijnen. Dit deed ons denken aan de Metroid Prime games, waarin je ook constant het gevoel had in het ruimtepak van Samus te zitten.

Als je een knop activeert zie je ook daadwerkelijk Chiefs hand de knop indrukken, en meerdere malen bekijk je een groot filmisch moment vanuit het oogpunt van de Spartan. En aan filmische momenten is in Halo 4 zeker geen gebrek: er zijn prachtige uitzichten, gigantische gebouwen en ruimteschepen waar de gemiddelde sci-fi fan kippenvel van zal krijgen. Al deze dingen bij elkaar maken van de campagne een onvergetelijke reis, die het spannende begin vormt voor een nieuwe trilogie die een erg interessante kant op lijkt te gaan. Met acht missies is het verhaal wel wat aan de korte kant, maar de herspeelbaarheid ligt erg hoog. Hogere moeilijkheidsgraden verplichten je tot andere tactieken, en omdat heel het verhaal ook samen te spelen is vragen wij ons af wie Halo 4's campagne slechts één keer zal doorlopen.

Halo-gevoel
Terwijl het verhaal op een andere manier wordt verteld dan we van een Halo game gewend zijn, is het typische Halo-gevoel intact gebleven, een bijzondere prestatie. De Halo-games stonden altijd voor een bepaald soort gameplay, waarin de verschillende vijanden en wapens een soort schaakspel vormden. Iedere tegenstander had, en heeft nog steeds, zijn eigen kenmerken: Grunts zijn schreeuwerige nietsnutten die alleen in groten getale een gevaar vormen, Elites zijn ongeveer net zo sterk als een Spartan, en Jackals hebben een schild waardoor ze lastiger te raken zijn. De Covenant in Halo 4 hebben wel een makeover gekregen van de nieuwe ontwikkelaar, waardoor ze een wat dierlijker aangezicht hebben. Vooral de Grunts zijn hierdoor minder cartoony en in het algemeen zien de aliens er gevaarlijker uit.

Nieuw in het Halo-universum zijn de Forerunners. Een eeuwenoud ras dat dankzij een grote technologische voorsprong allerlei kunstjes achter de hand heeft om jou het leven zuur te maken. Zo vliegen er kleine robotjes om de Knights (de grootste en gevaarlijkste van het stel) heen die hen beschermen tegen kogels, en zelfs granaten retour afzender werpen. Ze zien er behoorlijk anders uit, maar hun witte harnassen en oranje zwaarden maken ze misschien nog wel stoerder dan de Elites. Vanaf de eerste keer dat een Knight razendsnel door een kamer heen teleporteert om ineens voor je neus op te duiken ben je verkocht. De Covenant en UNSC hebben er een geduchte vijand bij.

Pixelprutje
De technologische voorsprong die de Forerunners op ons en de Covenant hebben is ook terug te zien in het wapentuig van de futuristische vijand. Alle Forerunner guns vormen zich in de handen van de persoon die hen hanteert, een effect dat moeilijk uit te leggen valt, maar er waanzinnig uitziet. Ook gebruiken de witte schietijzers geen kogels maar gecomprimeerd licht, dat met hoge snelheid weg wordt geschoten. Geen idee hoe ze het voor elkaar krijgen, maar het richt behoorlijk wat schade aan. Als een Forerunner dan uiteindelijk toch het onderspit delft vergaat hij tot een pixelprutje, een indrukwekkend effect waarbij de gevallene als het ware oplost vanuit het punt waar jouw laatste kogel zijn doel trof.

Deze effecten geven de nieuwe engine waarop de game is gebouwd extra kleur, maar ook de omgevingen en details met betrekking tot de karakters verdienen een vermelding. Mensengezichten zijn zo realistisch dat wij ons tijdens het beginfilmpje oprecht afvroegen of het hier om echte acteurs of een computeranimatie ging. De lichteffecten zien er waanzinnig uit, Ghosts glimmen als nooit tevoren en de muziek blijkt ook zonder koor naadloos bij een Halo- game aan te sluiten. We durven zelfs te zeggen dat Halo 4 op het vlak van de presentatie de mooiste shooter ooit gemaakt is.

Hooivorken
Dat het aangenaam is om naar te kijken is mooi meegenomen horen wij jullie denken, maar hoe is de multiplayer? De inmiddels legendarische Halo-multiplayer die bewees dat shooters op consoles net zo goed kunnen werken als op een PC? Als we kijken naar alle aanpassingen die 343 Industries gedaan heeft aan de Halo franchise, dan is er hier het meest aan gesleuteld. Er zijn nu load outs, killstreaks en perks aanwezig, maar laat ons jullie gerust stellen voordat een boze menigte met brandende fakkels en hooivorken naar het Microsoft kantoor rent: het gaat hier niet om Halo: de Call of Duty editie.

Zo zijn de Armor Abilities uit Halo: Reach aangepast waardoor bijvoorbeeld het te krachtige Armor Lock uit Halo:Reach nu een schild is dat slechts van één kant bescherming biedt. Van de nieuwe Armor Abilities werd het Thruster Pack al snel een persoonlijke favoriet. De korte afstand die je hiermee af kunt leggen heeft ons al ontelbare keren gered van een stel blauwe granaten. Ook is het nu mogelijk om een beginwapen te kiezen. Gelukkig kan niet iedereen ineens met een Sniper Rifle of Rocket Launcher het strijdtoneel opkomen. Die liggen nog steeds, volgens Halo-traditie, op vaste plaatsen op de map. De zogenaamde Ordnance Drops zijn Halo’s Kill Streaks. Zij laten je na een bepaald aantal punten wapens inroepen via een capsule die uit de lucht komt vallen.

Bij iedere Drop krijg je de keuze uit drie verschillende wapens of power-ups. Maar wees er wel snel bij, want zowel vijanden als teamgenoten kunnen deze wapens oppakken. Net zoals bij de campagne is 343 Industries er in geslaagd om genoeg te vernieuwen, zonder elementen overboord te gooien die voorgaande Halo-games zo goed maakten. Zo zijn er nog steeds grote maps waarbij de voertuigen (en de nieuwe Mantis!) een hoofdrol spelen, en de kleine ruimtes vormen nog steeds het strijdtoneel voor spannende gevechten van Spartan tot Spartan.

Spartan Ops
Naast de campagne, multiplayer, Forge (de level-editor van Halo) en Theater is er ook een nieuwe modus aan het Halo arsenaal toegevoegd: Spartan Ops. Het neemt de plaats in van de Fire Fight modus uit Halo: Reach en ODST, maar vooralsnog blijkt het een waardige vervanger. Met Spartan Ops krijgen Halo 4 spelers een seizoen aan gratis content. De eerste aflevering is nu al te spelen, maar de komende weken zal er steeds een nieuw hoofdstuk verschijnen van deze mini-verhaallijn. Omdat we slechts het eerste hoofdstuk hebben kunnen spelen is het nog moeilijk hier een oordeel over te vellen, de eerste missie zit in ieder geval vol met explosieve actie, maar als je met vier Spartans het slagveld betreedt is het allemaal wel erg makkelijk. Wij zijn benieuwd of de moeilijkheidsgraad ook omhoog kruipt naarmate het verhaal vervolgt. Ambitieus en vernieuwend is Spartan Ops zeker, en wie zegt er nou nee tegen gratis Halo content?

Boven verwachting
Er waren in het begin heel wat twijfels over wat er met de Halo franchise zou gebeuren als een andere studio ermee aan de slag ging. Halo was Bungies ding, en simpelweg de rechten aan een andere studio geven betekent niet dat zij dan ook ineens een volwaardige Halo-titel in elkaar kunnen zetten. Gelukkig was Microsoft zich hier ten volste van bewust, en bleek 343 Industries niet alleen een waardige opvolger, maar ook het beste wat de Halo franchise in jaren is overkomen. Halo 4 zit vol met frisse, nieuwe ideeën, die gebouwd zijn op de fundamenten die Halo tot een unieke serie maken. Het zal misschien niet de mensen voor zich winnen die een hekel hadden aan de vorige Halo-games, maar wat het wel doet is de fans trakteren op de beste Halo tot nu toe. Master Chief is terug en beter dan ooit!