God of War 3 Remastered Review - Kratos meteen oog in oog met Poseidon

Kratos, The Ghost of Sparta, maakt zijn intrede op de PlayStation 4 met de afsluiter van de God of War trilogie, God of War 3. Wij bekijken of deze game de tand des tijds heeft doorstaan in de God of War 3 Remastered Review.

God of War is het verhaal van Kratos, de meest gevreesde Spartaan in Griekenland. Hij is belazerd door de Griekse goden en wil dus maar één ding: wraak! Zoete wraak! En dan wel op Zeus de koning van de goden.

Kratos is voor de laatste keer door een god belazerd en hij is het helemaal zat. En dat merk je direct zodra je met de game begint. Olympus wordt namelijk belegerd door de Titans onder leiding van Gaia en natuurlijk de Spartaanse baas zelf.

Je begint dus middenin de belegering van de berg waar de koning der goden zelf huist. Het begin van het einde van de trilogie dus. Een beetje onlogisch zou je zeggen en dat is het ook. Althans, voor de nieuwkomer van de serie, maar voor hen hebben we een God of War Recap waarin we het verhaal haarfijn uitleggen.

Toch maakt het luttele seconden na het begin (voor het spelplezier) niks meer uit dat je niet precies weet waar nou het verhaal begon. Het begin is namelijk spectaculair. Je mag het gelijk opnemen tegen niemand minder dan Poseidon, de god van de zee, die een gigantisch paard op jou en Gaia af stuurt.

In de tussentijd worden titanen om je heen van Olympus af geknikkerd en gebeurt er werkelijk overal wel wat. God of War 3 zuigt je direct volledig het epische verhaal in en dat blijft zo van het begin tot het eind. En dat komt niet alleen door de gebeurtenissen op je scherm die met gigantische monsters te maken hebben.

Er gebeurt dus van alles in epische proporties op je scherm, maar dat moet er dan ook een beetje gelikter uit zien op de PlayStation 4. Anders zou Kratos zijn kale bolletje niet geremastered hoeven te worden. Sony doet er dan ook specifiek op het grafische vlak een dikke schep bovenop bij God of War 3 Remastered.

Waar de game er al behoorlijk goed uit zag, is alles nu in een 1080p jasje gestoken. Een heel stuk scherper dus. Bovendien loopt de game nu op een redelijk stabiele 60 frames per seconde. De originele versie liep steeds tussen de 30 en 40 frames, dus je kunt nu een stuk soepeler genieten van alle Spartaanse glorie!

Toch is er een kanttekening aan deze oppoetsbeurt. Er is namelijk gefocust op de belangrijkste onderdelen in de game zoals Kratos zelf, de bazen en de filmpjes. Die zien er dan ook fantastisch uit. Het gevoel dat je met een verouderde game te maken hebt is er dus nauwelijks.

Maar hoewel Sony de texturen in de game opgepoetst heeft, merk je bij het vele schedels inbeuken, hakken en slopen dat bijvoorbeeld de effecten van de wapens niet echt opgepoetst zijn. Dit zijn nog steeds texturen en dus geen ‘effecten’. Ook op andere vlakken valt dit op zoals bij Hephaestus die grafische wat uit de toon valt in deze remaster.

Gelukkig zag de game er in 2010 al behoorlijk goed uit, dus heel storend is het niet dat sommige elementen wat minder opgepoetst zijn. God of War is op alle vlakken prima in elkaar gezet, wat iedereen natuurlijk allang gelezen heeft in de God of War III review uit 2010.

De game biedt je een ontzettend tof avontuur, waarin je te maken krijgt met goden, gigantische monsters in een oud-Griekse setting. En daarbij hoort natuurlijk een dikke vette soundtrack. Er zijn bijvoorbeeld rustige momenten in de soundtrack als je even concentratie nodig hebt.

Maar ook tijdens de brute gevechten en al helemaal de gevechten tegen de eindbazen, gaat de soundtrack tekeer als een malle. Samen met de brute gebeurtenissen en de grafische pracht zorgt de soundtrack ervoor dat je helemaal meegaat in de dingen die Kratos in God of War 3 Remaster meemaakt.

Door harde aanvallen, snelle aanvallen en de diverse gooi- en grijpbewegingen met elkaar te combineren veroorzaak je op het gemak vreselijke pijn bij complete groepen die op je af komen. Er zijn talloze combinaties te maken met één wapen en dat worden er alleen maar meer als je ervoor kiest om tijdens het knokken ineens van wapen te wisselen.

Op zich is het erg fijn dat in God of War 3 alle knoppen wel met elkaar combineren zijn en wel ergens een keer een combo vormen. Button Bashen is dus een mogelijkheid in God of War 3 en dus ook in de remastered versie, maar de echte uitdaging ligt in het meester worden van combo’s maken met meerdere wapens zoals de Blades of Exile en Ares’ Claws.

Pas dan ga je de echt vette dingen uitvoeren en sla je bijvoorbeeld vijanden vanuit de grond de lucht in, spring je erachteraan om ze verder te slaan. Dan trek je ze naar je toe om ze een kopstoot te geven en vervolgens gebruik je diezelfde vijand als stormram om anderen omver te kegelen om hem vervolgens de afgrond in te kegelen.

Aan het einde van een aframmeling mag/moet je sommige vijanden ook echt afmaken. Er komt dan een Quick Time event waarbij je de juiste knop op het juiste moment moet indrukken. Dit is leuk, maar echt veel te makkelijk. Toch haalt het je gedachten er weer vanaf om te gaan button bashen en hersenloos te spelen, maar echt nadenken hoef je er niet bij tenzij je op hogere moeilijkheidsgraden speelt.

Je kunt natuurlijk de eerste keer dat je de game doorspeelt gebruiken om de combo's een beetje onder de knie te krijgen. Het is het namelijk dubbel en dwars waard om de game daarna nog eens door te lopen, gezien je van alles vrijspeelt aan het einde.

Zo speel je maar liefst acht nieuwe kostuums vrij waaronder Fear Kratos, Phantom of Chaos en Dominus. Ieder kostuum heeft zijn eigen krachtige toevoeging en verandert de gameplay van het spel enigszins. Ook speel je aan het einde een serie uitdagingen vrij die je kennis van het knokken echt op de proef stellen.

En last but not least kun je na het einde natuurlijk aan de bak met een nóg hogere moeilijkheidsgraad en kun je de verzamelde Godly Possessions die je in de game kunt vinden gebruiken. God of War 3 Remastered biedt dus ruimte om de game zeker drie a vier keer uit te spelen.

Maar ook als je God of War 3 Remastered maar één keer uit wil spelen betekent dat niet altijd zomaar hersenloos rammen op een willekeurig knopje. Je moet namelijk ook het nodige aan puzzels oplossen. Sony heeft er hier, zoals ook bij de andere God of War games, ook weer aan gedacht om variatie aan te brengen.

De ene keer sleep je op je gemak een pilaar van links naar recht en klaar is keer, terwijl je de andere keer complete mechanismes moet laten lopen om verder te kunnen. Er wordt in het begin een keer getoond waar je doel zich bevindt, maar er worden daarna geen handreikingen meer gedaan. Je mag het lekker zelf oplossen. En er zijn enkele puzzels in de game waar je nog wel even over kunt doen, maar al te moeilijk worden ze nooit.

Zo nu en dan komt het bij deze puzzels op tijd of juist precisie aan en daar ging God of War 3 in 2010 al af en toe een klein beetje de mist in. Dat is bij deze remaster ook het geval. De camerastand is namelijk vast en wil nog wel eens veranderen als je door de levels heen navigeert.

Je merkt dan dat soms bij een overgang van omgeving (en dus de richting waarin je beweegt) Kratos dan ineens de verkeerde kant op gaat. De camera issues zijn echter maar een klein puntje van kritiek en wennen al snel. Toch jammer dat dit niet aangepast is in God of War 3 Remastered.

Sony heeft wel een leuke toevoeging gedaan in deze versie van de game en dat is de Photo Mode. Nu kun je dus je vetste acties vastleggen en delen met vrienden, maar niet zoals je verwacht. Als je op de touch pad van je PS4 controller drukt gaat de game op pauze en kun je een foto bewerken.

Je kunt bijvoorbeeld scherpstellen, een leuk kadertje toevoegen, nog een lekker effectje erop gooien en voila! Je foto. De precieze mogelijkheden legt Rox je uit in haar God of War 3 Remastered Preview. Het opslaan van de foto doe je uiteindelijk via de Share functie. Een redelijk omslachtig proces dus, waar je zeker in het begin gebruik van maakt. Het haalt je alleen steeds uit de actie en daarom zul je de functie uiteindelijk maar weinig gebruiken.

God of War 3 Remastered is wellicht een onlogisch keuze om eerst opnieuw uit te brengen. Zeker voor nieuwkomers in de serie. Toch maakt dat na even spelen niks meer uit, gezien je direct opgeslokt raakt door het verhaal en de brute gameplay. Daarbij kun je allerlei brute kostuums vrijspelen die het verhaal nogmaals doorlopen achteraf het zeker waard maken.

Er zijn een heleboel dingen goed opgepoetst en alles loopt bijzonder vloeiend. De toegevoegde Photo Mode is even leuk, maar houdt enorm op en voegt daarom weinig toe. Desondanks is dit een titel die een PlayStation 4 bezitter niet kan en mag laten liggen. Kratos! Kratos!