Final Fantasy Crystal Chronicles: Echoes of Time Review

Square-Enix is al een aantal jaar bezig met Final Fantasy Crystal Chronicles: Crystal Bearers. Om de honger naar deze game te stillen komt het bedrijf met Final Fantasy Crystal Chronicles: Echoes of time. Square-Enix staat bekend graag te experimenteren, maar is dit experiment geslaagd?

Experiment of niet, Square-Enix komt met Final Fantasy Crystal Chronicles: Echoes of Time voor zowel de Nintendo DS als voor de Wii. De game stelt gamers, op zowel de handheld als de Wii, in staat om met elkaar te gamen. De game is daar dan ook op gebouwd, maar is het spel ook leuk als je alleen een Wii hebt?

De kristalziekte slaat toe
Het verhaal in Final Fantasy Crystal Chronicles: Echoes of Time (kortweg FFCC:EoT) begint op je zestiende verjaardag. Je wordt naar het bos toe gelokt om een cadeautje te ontvangen van één van je dorpsgenoten. Eenmaal je cadeautje te hebben ontvangen en je weer terug bent in je dorp, wordt een meisje in het dorp ziek. Het blijkt dat ze de kristalziekte heeft, een ziekte die lastig te genezen is. Jij bent, hoe kan het ook anders, de aangewezen persoon om op avontuur te gaan naar het geneesmiddel.

Niet eens zwiepen om te slaan!
Nog voordat je dorpsgenootje ziek wordt, en je net in het bos bent wordt de besturing aan je uitgelegd. De besturing is vrij simpel. Zo sla je met de A-knop en spring je met de B-knop. Het uitspreken van magie doe je met de C-knop en met links en rechts op de D-pad van je Wiimote selecteer je de gewenste spreuk.

Dan hebben we nog de 1-knop, daarmee beland je in een menu waar je onder meer de ‘status’ van jezelf en je party-members kan bekijken, items kan selecteren, gebeurtenissen kan terug lezen en scratch-cards kan selecteren. Deze scratch-cards onthullen speciale aanvallen en moves. Als laatste hebben we nog de plus- en minknop. De min-knop vergroot het linkerscherm (waar je je personage bestuurd) en met de plus-knop vergroot je het rechterscherm.

Beelden zoals je die ook op de DS vindt
Zoals je al eerder al kon lezen draait de game op de Pollux Engine. De game is, omdat Wii bezitters en DS-bezitters met elkaar moeten gamen, qua graphics exact hetzelfde als de DS-versie. Hier vind je dan ook de eerste aanwijzing dat deze game geport is. De beelden zijn namelijk wat hoekerig en de special effects zijn ook niet van een hoog niveau.

Het ergste aan de graphics is dat het scherm in twee schermen is gesplitst. Eén van de schermpjes is het scherm waar je je personage op bestuurt en de andere dient als een hub voor de menu’s. Dit werkt helaas niet lekker. Dit komt onder meer omdat het uitvergroten van de schermpjes -wil je bijvoorbeeld even snel van wapen verwisselen- te lang duurt. Het spel op pauze zetten had velen malen beter uitgepakt. Het is dan ook duidelijk te merken dat dit spel voor de DS is gemaakt en later geport is naar de Wii.

Lekkere muziek, maar meer ook niet
Geluid is belangrijk binnen een game. Zo zouden veel games veel minder lekker spelen als er geen goede muziek of geluiden in zaten. Square-Enix heeft het geluid in de game redelijk goed verzorgd. De muziek klinkt namelijk lekker en er is genoeg variatie.

De geluiden van de personages en monsters zijn echter van laag niveau, voor de Wii dan. De geluiden zijn namelijk gecomprimeerd voor de DS en klinken dus verre van het niveau dat de Wii aankan.

Een lange levensduur
Wat wel een positief punt is aan FFCC:EoT is de lange levensduur. Er is namelijk altijd wel betere uitrusting te vinden en de multiplayer is erg leuk. Er zijn namelijk altijd wel mensen online die in zijn voor een potje. Square-Enix heeft namelijk afgerekend met de beruchte Friend-Codes van Nintendo. Dit is dus echt een game voor mensen die niet genoeg kunnen krijgen van het zo sterk mogelijk maken van hun personage. Wel is het zo dat er alleen minder te doen is en het spel het echt moet hebben van de multiplayer.

Conclusie
Ben jij iemand die voldoet aan de net genoemde omschrijving? Dan is deze game wellicht wat voor jou. Wel is het aan te raden om te overwegen om de DS- of de Wii versie te nemen. De DS-versie werkt namelijk lekkerder dan de Wii versie. Dit komt onder meer door het gesplitste scherm en de slechte geluiden (naar Wii maatstaven). De gameplay is verder bijna identiek aan de DS-versie. Dus of dit een geslaagd experiment is, nee helaas niet. Met wat meer moeite en zonder de twee menuutjes was dit spel vele malen beter geweest.