Fallout 4 Review - Bethesda's meest complete game ooit

Iets meer dan zeven jaar geleden bracht Bethesda Fallout 3 uit. Een game die behoort tot een van de populairste games ooit gemaakt. Na een barrage van geruchten, hoaxes en leaks is het 10 november de beurt aan de inmiddels watertandende gamers. Weet Fallout 4 in de voetsporen te treden van Fallout 3 of deze zelfs te overtreffen?

Sommige dingen veranderen nooit. Assassin’s Creed-gameplay, de lijfspreuk van Fallout en het feit dat Bethesda Game Studios elke paar jaar een role playing game uitbrengt. Zeven jaar later zit de ontwikkelaar met een issue: Hoe ontwikkel je een game die de vorige, met tienen overladen, game evenaart of zelfs overtreft? Voordat we Fallout 4 ontleden, krijg je alvast mee dat Fallout 4 goed is. Héél goed.

Na 60 uur struinen door de Wasteland heb je nog altijd het gevoel: “Wat gebeurt er allemaal om mij heen?”. Dit geeft aan hoe enorm veel content de game bevat. Dit laatstgenoemde is iets wat waarschijnlijk niet iedereen zal bevallen en waarop we later terugkomen. Want ja, Fallout 4 kent ook kleine minpunten.

review" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201511/t/fallout-4-charachter-creator-1446807540.jpg" />

“War, war never changes” is de zin die je de protagonist hoort zeggen terwijl het zwarte scherm overloopt in een live-action scene die start in 1945. Terwijl de scenes voorbij vloeien word je op bondige, maar prachtige wijze verteld hoe de situatie in de wereld is waar jij straks instapt. Deze filmwaardige proloog is de perfecte introductie voor de mensen die weinig van het Fallout-universum afweten. Niet alleen voor leken, maar ook voor mensen die een vorige Fallout hebben gespeeld hebben ergens een vage herinnering over het ontstaan van de oorlog en dus de totale nucleaire vernietiging.

De proloog loopt meteen over in een man die in de spiegel kijkt waarna je direct kennis maakt de vernieuwde character creator en de sprekende protagonisten. Deze ken je waarschijnlijk al van de E3-gameplay. Zo’n beetje elk klein gezichtsdeel, en dat zijn er veel, kun je selecteren om vervolgens het gezicht naar jouw behoefte te vormen.

Dat probleem dat Fallout 3 en Fallout: New Vegas hebben waarin iedereen op elkaar lijkt is van de baan. Bethesda heeft duidelijk geluisterd naar de community en heeft de vorige character creator in de prullenbak geknikkerd. Geen Wasteland meer vol mensen die allemaal bijna hetzelfde gesmolten poppengezicht hebben. De nieuwe character creator is fantastisch en biedt gigantisch veel mogelijkheden.

Meteen bij het maken van je karakter heb je door dat het niet gaat om Boston na, maar juist vóór de oorlog. Je woont in de perfecte buurt, in het ideale huis, met kleurrijke jaren '50 inrichting en leert hierin de karakters kennen die van belang gaan zijn. Na introducerende handelingen te hebben gedaan, wordt je eigenlijk halsoverkop richting Vault 111 gestuurd. Iets dat voor je gevoel veel te snel gaat, je zit immers net in de game en wil de kleurrijke wereld even bekijken. Enfin, je gaat richting de Vault en ziet aan de horizon een atoombom ontploffen. Je bent op tijd binnen.

Het lijkt wel of Bethesda haast heeft, want ook in de Vault houdt de ontwikkelaar dit tempo vast. In tegenstelling tot Fallout 3 ben je hier namelijk zo de Vault weer uit. Er gebeuren in de Vault wat dingen die jouw missie voor buiten de Vault vaststellen. Een nobele missie, maar door de vaart die Bethesda lijkt te hebben, heb je nauwelijks binding met de karakters waarover deze missie gaat. Eenmaal boven het aardoppervlak en verblindt door het felle daglicht heb je waarschijnlijk eerder zin om op avontuur te gaan dan je missie te vervolgen. Dit door die gebrekkige binding met de belangrijke karakters.

Kijkend naar Fallout 3 was dit anders. Hier groeide je op in de Vault met als bezorgd persoon je vader. Het spel nam ruim de tijd om jou klaar te stomen voor het aardoppervlak. Wanneer in Fallout 3 je vader plots weg is, breekt bij jou als speler dan ook enige paniek uit. Je moet en zal je vader terugvinden en het liefst zo snel mogelijk. Dit drukkende gevoel van een duidelijke missie ontbrak enigszins bij uit verlaten van Vault 111 terwijl je missie wel van dezelfde ernst is.

Maar goed, je komt dus boven en mag voor het eerst Boston aanschouwen. Het gevoel dat je krijgt tijdens het spelen past in zijn geheel bij de situatie waarin de protagonist zich bevindt. Iets in de trant van: “Ja, en wat nu?”. Een beetje onwennig en machteloos besluit je maar om de Wasteland in te trekken om direct tegen de kracht van Fallout 4 aan te lopen. Deze kracht is die van de beleving en overdaad van landschap, maar iets minder de graphics waar iedereen over zeurt. De graphics zijn overigens prima, maar inderdaad geen hoogstandje. Is dat ook maar één seconde storend? Nee. Veel vervelender is de enkele framedrop die we ook kennen uit Fallout 3.

Het groengrijze filter van Fallout 3 is weg en de prachtige verwoeste wereld heeft zijn kleur gehouden. Het eerdergenoemde filter had zowel fans als tegenstanders. De toevoeging van kleur maakt de game een stuk speelser, maar op een realistische manier. Nergens een overdaad in, maar subtiliteit is het sleutelwoord. Door de verwoesting, roest en het stof heen is nog steeds het eens zo kleurrijke Boston te zien. Dat is deels waar een groot gedeelte van de kracht van Fallout 4 ligt. Je staat aan het begin van je avontuur en bent meteen omvergeblazen door wat je ziet.

Nucleaire vernietiging of niet, Boston leeft en heeft idioot veel om te ontdekken. Het duurt dan ook niet lang of je vergeet door de korte introductie in de Vault je belangrijkste missie en begint de Wasteland op eigen houtje te verkennen. Waar kan je iets fatsoenlijks vinden om jezelf mee te wapenen en wat is dat gebouw in de verte? Het is deze drang naar ontdekking, gepaard met de diversiteit van de Wasteland, die zorgt voor de eerste warme omhelzing die je maar zelden van games krijgt. Een kolossale wereld die klaar voor jou ligt om ontdekt te worden.

Toen het nieuws lekte dat je binnen elf minuten door deze wereld heen kun banjeren, waren veel mensen verontwaardigd over het formaat van de map. In Skyrim was dit namelijk ook gemeten, maar hier deed je dertien minuten over om naar de andere kant te komen. Geen zorgen, Fallout ken misschien een map die qua digitale meters iets minder is dan Skyrim, maar dat wil absoluut niets zeggen over de hoeveelheid content die de game biedt. Boston is namelijk de meest complete omgeving die Bethesda ooit heeft afgeleverd.

Er gaan geen dertig seconden voorbij dat je geen nieuwe activiteiten of locaties tegenkomt. Todd Howard heeft voor Fallout de rol van suikeroom aangenomen en heeft de map Fallout 4 vetgemest met content. Zo betrap je jezelf er tijdens het spelen waarschijnlijk op dat je een simpele quest hebt waarbij je in een kamp verderop iets moet afleveren.

Je gaat op pad en komt op de 400 meter die je zou moeten lopen zo veel dingen tegen, dat de weg die je uiteindelijk aflegt misschien wel twee kilometer wordt. Anderhalf uur later en wat loot rijker herinner je ineens de oorspronkelijke quest weer. De vrijheid die Fallout 4 je geeft en de verzadigdheid van de map is dan ook niet meer dan fantastisch te noemen.

Het woord verzadigd is met een reden gekozen. De drukte van de map kan soms ook wat bedrukkend voelen. Niet omdat Fallout te veel locaties kent, maar omdat je geen twee minuten kan lopen zonder aangevallen te worden door wilde honden, Super Mutants, Raiders of Gunners. Boston blijft een gebied dat grotendeels in de as is gelegd door atoomvuur, maar dit voelt soms niet zo. Een flink stuk eenzaam struinen, genietend van swing-muziek, zit er dan ook niet in. Iets dat ergens wel jammer is, maar meer ook niet.

De rijkelijke invulling van Boston trekt Bethesda door in de toevoeging van vele bekende landmarks. Scollay Square, Bunker Hill en Fenway Park zijn enkele voorbeelden van gebieden die in Fallout 4 te bezoeken zijn en waar een fantastische invulling aan is gegeven. Niet alleen qua vormgeving, maar ook de praktische invulling van deze locaties zorgen ervoor dat deze landmarks een prominente rol spelen in het verhaal van de game. Het is heerlijk om deze locaties op je gemak uit te pluizen en achter de geheimen te komen.

Je leert Fallout 4 op een totaal andere manier waarderen wanneer je aankomt in het enorme downtown Boston. Je begeeft je tussen de gebouwen die dicht op elkaar staan en ervoor zorgen dat je het gevoel hebt in een stad rond te lopen. Een gevoel dat vooral bij The Strip van Fallout: New Vegas miste terwijl dat toch het drukke Las Vegas voor moest stellen. Bethesda is er volledig in geslaagd om je het gevoel te geven in een verlaten stad rond te lopen. Een gebied dat qua variatie perfect in balans staat met de omringende gebieden.

Het woord ‘subtiliteit’ dat eerder ter sprake kwam, pakken we er nu weer bij. Niet lang geleden was er onder de community de angst dat Fallout 4 te veel zou lijken op Fallout 3, maar met betere graphics. Het klopt dat de games iets van elkaar weg hebben, maar waarom zou dat erg zijn? Als je een game als Fallout 3 neerzet die zo’n succes is, dan moet je daar niet te veel vanaf willen stappen, maar verbeteringen op toepassen. Precies dit heeft de ontwikkelaar gedaan. In alles van Fallout 4 is de basis terug te zien. De veranderingen zijn dan ook subtiel.

Kijk bijvoorbeeld naar de shooter mechanics. Iets dat in vorige delen eigenlijk onder de maat was. Met de nieuwe mechanics balanceert Fallout 4 perfect op de lijn van shooter en RPG. De mechanics hebben een overhaul gehad die broodnodig was. Geen overdreven en snel en slick schieten, maar een tempo dat ideaal voelt voor een game als Fallout.

Diezelfde perfecte balans is te vinden in V.A.T.S dat niet meer de tijd stil zet, maar de tijd voor je vertraagt. Nu hoef je niet meer in korte tijd kort op de V.A.T.S-knop te rammen in de hoop dat het percentage om te raken groter is. Dit percentage is dynamisch, omdat je tegenstander beweegt.

Wapens hebben ook de nodige verandering ondergaan. Je kunt idioot veel customizen aan je wapens en de modificaties zijn voor zo’n beetje elk wapen beschikbaar. Van spijkers in een wandelstok slaan, tot het vergroten van je magazijn. Het is leuk om een wapen te vinden dat als basis goed is en dat jij een een tijdje in je rugzak draagt. Naarmate je meer onderdelen vindt en je omhoog gaat in level, blijf je jouw trouwe wapen verbeteren naar jouw behoefte. Een nieuw magazijn, een nieuwe loop of bijvoorbeeld een andere scope. Je krijgt op deze manier bijna een band met jouw favoriete wapens. De optie om je wapens namen te geven maakt deze band dan ook helemaal af.

Het laatste wat genoemd moet worden als subtiele, maar aangename verandering is het levelen van jouw. S.P.E.C.I.A.L-levels. Deze bepalen welke perks jij kan kiezen. Heb je een hogere Intellegence? Dan kun je eerder perks vrijspelen waarmee je computers kan hacken. Deze statistieken zijn dus tekenend voor jouw manier van spelen. In het verleden kon je hier na het begin minimaal aan schroeven, maar wanneer je in Fallout 4 een level stijgt, dan kun je ervoor kiezen om in plaats van een perk, één S.P.E.C.I.A.L-level te stijgen. Bethesda heeft veel dingen net wat aangepast, maar is erin geslaagd om bij al deze aanpassingen de perfecte keuze te maken. Fallout voelt meer dan ooit als Fallout.

Niks moet en zo’n beetje alles mag. Geen features die door de ontwikkelaar in het gezicht worden geduwd omdat ze er zo veel tijd in heeft gestopt. Fallout blijft bij de kernwaarde ‘vrijheid’. De optie om kampen te bouwen, je kampen te verdedigen, achter de lore van je companions te komen of keuzes te maken binnen facties zijn geheel aan jou.

Overigens mogen er wel wat veren gestopt worden in het achterste van Bethesda, want het bouwen van kampen voegt absoluut een extra dimensie toe. Je bouwt iets op en je acties hebben impact op de hele Wasteland. Of je het niet doet of later, is aan jou als Sole Survivor. Niks word je opgedrongen en dat is fijn.

In een tijdperk waar games ontwikkeld worden met downloadable content die al af is voor de release van een game, weet Bethesda zich te onderscheiden met een game die overloopt van content waar jij makkelijk meer dan 100 uur in kwijt kunt.

Het oude Fallout-gevoel is terug en alle aanpassingen die gedaan zijn ten opzichte van vorige Fallout-games, zijn perfect uitgemeten. De Wasteland is met Boston een wereld die een breed scale aan facties, locaties, karakters en features te bieden heeft. Het minpuntje van de gehaaste intro weegt niet op tegen alles wat de game te bieden heeft. Fallout 4 is een game waarbij je de eerste keer naar je horloge kijkt en 22:00 ziet staan, vervolgens iets later weer kijkt en tot je schrik 02:34 ziet staan. Dit nadert perfectie en het is dé game waarvan de naald je ader niet meer verlaat.

Morgen is de officiële release. Je kunt Fallout 4 hier alvast pre-orderen voor 52 euro.