Dissidia Final Fantasy NT Review - Chaotische vechtgame

Ineens bevind jij je op een onbekend veld met links van je Cloud Strife en rechts Shantotto. Tegenover je staan Noctis, Sephiroth en Golbez met getrokken zwaard. Dit wordt duidelijk een gevecht. In deze 3 versus 3 vechtgame komen alle iconische Final Fantasy personages bij elkaar. Hoe dat werkt, lees je in deze Dissidia Final Fantasy NT Review!

Final Fantasy is een reeks die een diepgaande achtergrond kent. Regelmatig sleept de franchise je een hele nieuwe wereld in om je te verrijken met een diepgaand verhaal vol nieuwe omgevingen en de meest uiteenlopende karakters. Al deze werelden zijn met elkaar verbonden en dat wordt benadrukt in Dissidia Final Fantasy NT.

Door een mysterieus portaal wordt een heel stel Final Fantasy karakters verplaatst naar een onbekende omgeving. Al snel wordt duidelijk dat de wereld waarin ze terecht gekomen zijn in gevaar is en dat er maar één oplossing is: met elkaar vechten om zo energie te verzamelen om de wereld te redden. Hoewel deze game er, zoals gebruikelijk bij een Final Fantasy game, prachtig uitziet wordt snel duidelijk dat dit geen Final Fantasy RPG is.

Je gaat niet op pad in een prachtige wereld vol vreemde wezens, maar gaat het gevecht aan in een heuse online drie versus drie brawler waarbij het verhaal er niet echt toe doet. Square Enix heeft voor deze game krachten gebundeld met Koei Tecmo en dat is te merken. Je kunt Dissidia Final Fantasy NT dan ook het beste vergelijken met een mix van Smash Bros en een game uit de Warriors franchise van ontwikkelaar Koei Tecmo.

Je hebt de beschikking over 28 karakters uit de verschillende Final Fantasy games. Denk hierbij aan de razend populaire Lightning uit Final Fantasy XIII, Tidus uit Final Fantasy X en ExDeath uit Final Fantasy V. Het is fanservice van de bovenste plank wat je hier voorgeschoteld krijgt.

Ieder karakter is in een van vier klassen ingedeeld: Vanguards, Assassins, Marksmen en Specialists. Hierin zit een soort schaar, steen, papier systeem verwerkt. De Vanguard kan bijvoorbeeld beter omgaan met Assassins, terwijl de Marksmen de Vanguard weer makkelijker verslaan. En ieder van de karakters kent los van de klassen zijn of haar eigen unieke aanvallen.

Het is een ingewikkeld systeem dat voor kenners van de karakters niet geheel logisch over zal komen. Sommige karakters vallen voor je gevoel namelijk in de verkeerde klasse. Maar het doel van Dissidia Final Fantasy NT is eenvoudig: schakel het andere team zo snel mogelijk uit door ze compleet in elkaar te slaan. Je komt telkens in een bekende Final Fantasy omgeving terecht, waar je de strijd met elkaar aan gaat.

Even drie karakters in elkaar slaan. Het klinkt simpel, maar dat is het niet. Je moet een tegenstander namelijk eerst breken met Bravery aanvallen om ze vervolgens te lijf te gaan met HP-aanvallen. Pas in deze laatst fase berokken je echt schade en kun je iemand uitschakelen.

Als je drie slachtoffers in een team hebt weten te maken, heb je gewonnen. Zoals het ook in Smash Bros werkt, verschuif je energie naar elkaar. Als jij iemand slaat met een Bravery aanval, slurp je zijn energie weg om zelf sterker te worden. En dat werkt andersom ook zo.

Spelers hebben ook de toegang tot speciale aanvallen zoals buffs om sterkere aanvallen uit te voeren en debuffs om de tegenstander te verzwakken. Tijdens een gevecht verschijnt daarnaast regelmatig een kristallen core. Beide teams kunnen die aanvallen om uiteindelijk een summon te laten verschijnen. Als dat gebeurt verschijnt Odin, Alexander, Bahamut of een andere enorme god die de al vaak al chaotische gevechten nog net even wat drukker maken met alles verwoestende aanvallen.

Om de chaos die de gevechten met zich meebrengen wat in te perken moet je samenwerken. Je kunt als een kip zonder kop in je eentje gaan knokken, maar dan zul je al snel merken dat je alleen maar klappen krijgt. Dat de camera niet altijd even goed meewerkt helpt hierbij echt niet. Soms heb je geen idee waar je bent, omdat de camera ineens besluit te draaien.

Daarnaast verdwijnt je karakter regelmatig uit beeld, waardoor je de weg compleet kwijt raakt. Het is echt niet handig. En datzelfde geldt voor de snelheid van de game als je in de problemen zit. Want om hulp roepen kan wel met vooraf gedefinieerde berichten, maar je hebt er simpelweg geen tijd voor.

Zeker niet in de online modus van Dissidia, waar alles nóg sneller gaat dan in de andere modi. Deze modus is overigens niet aan te raden wanneer je de game net opgestart hebt, want dan kun je het sowieso schudden. Je kunt beter eerst in de Tutorials kijken die de game je biedt om vervolgens de offline modus op te starten.

Daarin kun je aan de slag met gevechten in diverse moeilijkheidsgraden van brons (makkelijk) tot diamant (tergend moeilijk). En iedere set gevechten die je wint zorgt voor XP, nieuwe titels, Treasure en Memoria. Dissidia Final Fantasy NT heeft genoeg om vrij te spelen. De vergaarde Treasure kun je inzetten om nieuwe iconen voor je profiel, wapens en outfits voor je karakters, soundtracks en skills te kopen in een soort loot box systeem.

Je weet dus nooit wat je krijgt voor je Treasure, maar het kost je ook geen geld. Het verdiende in-game geld kun je in de Shop inzetten om deze dingen wat gerichter te kopen. Met de Memoria kun je telkens een stukje van het verhaal van de game vrijkopen.

Gek genoeg krijg je hier niet bijzonder veel van. En dat betekent dat je moet gaan grinden om achter het verhaal te komen. Het slaat als een tang op een varken en nodigt echt niet uit om het verhaal te gaan ontdekken. Hoewel het verhaal in deze game wat ondergeschikt is aan het massaal in elkaar rammen van andere Final Fantasy karakters, is dit toch wel het meest teleurstellende element van Dissidia.

Koei Tecmo heeft met Dissidia Final Fantasy NT een degelijke vechtgame neergezet als het op de grafische kant en het vechten zelf aankomt. Er is gedacht aan fanservice met de talloze karakters en de enorme hoeveelheid vrij te spelen dingen houden je uren bezig. Maar wanneer je kijkt naar hoe de gevechten verlopen, kom je al snel tot de conclusie dat er het een en ander rammelt aan de game.

Zo is het vaak chaos wat de klok slaat. En daarbij helpen de camera en de snelheid niet altijd mee. Toch vermaakt Dissidia enorm, zeker wanneer je een fan bent van Square Enix’ langlopende franchise.