Disgaea 3: Absence of Justice Review

De PlayStation 3 staat niet bekend als dé console voor RPG-liefhebbers, laat staan tactische RPG-liefhebbers. Toch verscheen daar opeens Disgaea 3: Absence of Justice, maar hoe rechtvaardig is deze keuze?

Disgaea 3: Absence of Justice is van Japanse komaf en het derde deel uit de franchise. Vorig jaar mochten de mensen in het land van de rijzende zon al aan de slag met deze titel, wij Europeanen helaas nu pas. Wat hebben we al die tijd gemist?

Gek verhaal
Japanners zijn geen Europeanen en daarom mogen we dan ook aan de slag met een vreemd verhaal, haal je hart maar op als je in bent voor een maf verhaal. Toch is het er één om van te genieten. Het draait allemaal om Mao die de zoon is van de Overlord. Hij wil de Overlord echter tussen vier latjes leggen om zelf met de titel er vandoor te kunnen en te regeren over de onderwereld.

Als vanouds nadenken
Mensen die al eerder een Disgaea game hebben gespeeld weten wat ze kunnen verwachten: een diepgaande tactische RPG met een turn-based syteem. Het idee is dus gewoon oud en vertrouwd: je bent bezig met het spelen van missies waarbij je eigenlijk een soort van schaakspel op je console speelt, maar dan anders. Op diverse gekleurde vlakken van een gebied moet jij je personages besturen; zodra je aan zet bent, bestuur je een karakter. De bedoeling is om het slim aan te pakken en om die manier je tegenstander te verpulveren: schaken met dode klappen!

Belangrijk hierbij is dat je goed nadenkt, je hebt de keuze uit tig karakters en al die karakters hebben weer hun eigen wapens en vaardigheden. Positioneren is het kernwoord in dit spel, want als je ze goed neerzet kun je combinatie aanvallen maken en ben je goed bezig. Hoewel het vechtsysteem dus grotendeels hetzelfde is, is het vet om te zien dat je speciale aanvullen kunt combineren en dat zorgt dan ook voor uren, maar dan ook echt uren, speelplezier. Daarbij geldt dat de slachtvelden nog groter zijn dan daarvoor.

Minpunten
Maar helaas kent het spel ook zijn minpunten. De camera besturing werkt niet vlekkeloos en geeft je een onhandig overzicht en grafisch is de game echt om van te huilen, het is nog ouderwetser dan een mammoet die net is opgegraven. En doordat het allemaal zo achterhaald is, vraag je je af waarom je dit op de PS3 wilt spelen. Bovendien snijdt het spel zichzelf in de vingers omdat de menu's door het grafische gebrek niet goed bedienbaar zijn. Toch zal de liefhebber zich niet storen en verder kijken naar wat de game te bieden heeft.

Vernieuwing van Geo-Blocks
Want hoewel het als vanouds speelt is er ook een belangrijke vernieuwing. Zo heb je in dit derde deel te maken met Geo-Blocks, een soort van kubussen in een speelvlak. Dit kan twee kanten opgaan, of je kunt meer schade aanrichten of het werkt averechts zodat je geen magie kunt gebruiken of de schade zich tegen jou keert. Doe je het echter goed, kun je zo het hele veld ontruimen met één slag of schot en zul je aan het einde van het slachtveld speciale items krijgen. Voor de liefhebbers is dit uiteraard leuk om uit te denken.

Typische gekke humor
Verder kunnen de fans hun hart weer ophalen met de kenmerkende humor die in dit spel verwerkt zit. In de game zie je pinguïns die om de haverklap dude roepen maar in de tekstbalk zie je niet 'dude' maar 'dood'. Vind je zo'n dialoog vaag of wazig? Welkom in de wereld van de Japanners die dit verzonnen hebben!

Lange speelduur maar niet PS3-waardig
Toch mag het duidelijk zijn dat de game wat ouderwets aandoet en niet veel vernieuwing biedt. Mocht je de vorige twee delen gespeeld hebben, kun je met een gerust hart ook met deze game aan de slag, maar verwacht dus meer van hetzelfde. Ben je nieuw in de franchise? Dan is het spel een aanrader mits je van tactische RPG's houdt, maar wees je er goed van bewust dat het qua graphics geen waardige PS3-titel is geworden. Als je dit door de vingers ziet, heb je daarentegen wel te maken met een game die je ontzettend veel uren speelplezier kan aanbieden.