Deep Black: Reloaded Review

Eens in de zoveel tijd komt er een game uit die qua setting erg interessant oogt. Deep Black: Reloaded is er daar eentje van. De game neemt je namelijk mee naar een onderwaterwereld waar je vervolgens flink wat tegenstanders omver moet knallen. Weet ontwikkelaar Biart dat tot een goed einde te brengen?

In het jaar 2029 zijn de Verenigde Naties uiteengevallen om vervolgens door te gaan als twee groepen. Noord-Amerika, Europa en Australië vormen de Global Strategic Alliance, terwijl Zuid-Amerika, Afrika en Azië zich onder de naam The United Federation schuilhouden. De spanningen tussen die twee organisaties lopen steeds hoger op en in 2047 lijkt het erop dat een catastrofale gebeurtenis onvermijdelijk is. Met dat gegeven wordt hoofdpersonage Syrus Pierce ingehuurd om enkele terroristen te laten zien wie de baas is. Later blijkt dat zij betrokken zijn bij het ontwikkelen van een machtig wapen, wat er al snel toe leidt dat jij dat moet tegenhouden.

Welkom in 2005
De game introduceert de situatie van Deep Black: Reloaded met een filmpje en er wordt gelijk met wat jaartallen gestrooid. Wat na een half uur spelen echter al duidelijk is, is dat ze het jaar 2005 vergeten zijn. Het jaar van onder andere Half-Life 2 en Psychonauts. De titel Deep Black: Reloaded had daar goed tussen gepast, want technisch is de game niet van deze tijd. Zowel Syrus Pierce als de A.I. tegenstanders lopen als houten Klaasen uit 2005. Kijk ook niet vreemd op als je uit het niets opeens een schreeuw hoort, maar niemand ziet. Karakters verdwijnen van tijd tot tijd in het niets.

Technisch is het dus niet al te best gesteld met deze game. Voorgaande situaties zijn maar een paar voorbeelden van wat er op technisch gebied mankeert. Want wat te denken van het plotseling haperen dat zo’n 30 seconden duurt. Dat leidt ertoe dat je aan de Moonwalk van Michael Jackson doet denken. Of de situatie waarin je cover zoekt. Dat moet gebeuren door op je spatiebalk te rammen. Die spatiebalk kent echter twee functies: het vooruit rollen en het coveren. Helaas pakt dat niet zo goed uit en sta je als je cover zoekt vaak te rollen voor het object.

Dead Space 0,5
Deep Black moet het dus niet hebben van technische hoogstandjes, maar misschien kan de sfeer en de setting de game redden. De setting moet namelijk aardig uniek zijn met haar onderwaterstad. En dan niet op de manier zoals BioShock dat doet, maar letterlijk in het water. Toch merk je al snel dat de inspiratie uit een andere game komt, en wel Dead Space. Zodra je de eerste keer het hoofdpersonage ziet, merk je de invloeden. Hij laat je meteen denken aan de uitrustingen die Isaac Clarke draagt. Dat is in eerste instantie niet zo erg, omdat zij allebei zuurstof bij zich moeten dragen om te overleven. Isaac dan wel in de ruimte en Syrus onderwater.

Onze Isaac lookalike vecht echter wel tegen totaal andere vijanden. Al snel wordt je in het water bevlogen door een soort 'robot paling' die maar een doel voor ogen heeft: jou vermorzelen door middel van clichématige quick time events. Zo’n ‘robot paling’ kom je in pakweg vijf minuten tien keer achter elkaar tegen. Als er dan eindelijk weer eens een nieuwe tegenstander tegenkomt in de vorm van een normale soldaat, haal je opgelucht adem. Er is weer eens wat variatie en plezier te beleven! Schijn bedriegt, want die soldaatjes moet je een kwartier lang neerknallen. Gangetje in, gangetje uit om een bom te planten. Je mond hangt tot aan de grond open. Van verbazing wel te verstaan, omdat zo’n portie herhaling niet van deze tijd is.

Grijphaak
De uitrusting die gebruikt wordt voor het avontuur, bestaat niet alleen uit geweren, maar ook een grijphaak. Het is duidelijk te merken dat de ontwikkelaar daar enthousiast van is geworden. Regelmatig gebruik je hem om schakelaars te bedienen of tegenstanders die zich boven het water begeven, naar je toe te sleuren, terwijl jij je schuil houdt in het water. Vervolgens steek je ze neer door middel van een in het pak ingebouwd mes. Helaas gaat dat niet altijd even makkelijk omdat het zicht van wat zich boven het water afspeelt wazig is.

Er is dan ook een grote twijfel over de toegevoegde waarde van die grijphaak. Er had wel een leuk rolletje in kunnen zitten, maar dat is het niet geworden. Iedere keer weer die grijphaak uitgooien om er een schakelaar mee om te zetten. Geduldig moet je wachten tot dat lukt. Maak er dan een leuk puzzeltje van zodat je het moet hacken. Realisme maakt in deze game niets uit, er zwemmen toch al robots onder water!

Er had meer ingezeten
Het klinkt tot nu toe allemaal behoorlijk negatief. Helaas kan er niets anders gemaakt worden van Deep Black. Een game die zich afspeelt in de toekomst zou moeten weten wat voor mogelijkheden er dan zijn. De futuristische setting wordt echter totaal niet goed gebruikt. Al had de ontwikkelaar daar wat meer uitgehaald, dan kon het nog wat worden. Maar dat is niet gebeurd.

Kleine pluspuntjes zijn dan nog wel de graphics. Het ziet er, en dan vooral onder water, oké uit. Daar is absoluut niets mis mee. Daarnaast mogen de makers best een compliment krijgen voor de nauwkeurigheid van het spel. Een hoofdschot is namelijk een hoofdschot. Zodra je er een millimeter van af zit dan is het ook echt mis. Klinkt allemaal vrij logisch natuurlijk, maar in welke game zie je dat tegenwoordig nog? Nauwkeurig richten is dus een noodzaak, een beetje hulp bij het richten zul je niet krijgen.

En dat klinkt dan ook alsof de dingen die wel goed gaan, resulteren in een aardig concept voor de multiplayer. Helaas is die onspeelbaar. Niet door een tal aan bugs en glitches, maar door het feit dat er niemand online te vinden is. Erg zonde, aangezien de multiplayer daardoor voor Jan met de korte achternaam gemaakt is. Verspilde tijd die de ontwikkelaar goed had kunnen gebruiken om de singleplayer te optimaliseren.

Afblijven!
Het zure idee dat ondergetekende zijn tijd verspilde aan deze technisch zeer beperkte game, is al misselijkmakend. Maar liefst tien uur lang is het herhalen, herhalen, herhalen. Natuurlijk is het voor ontwikkelaar Biart met het beperkt productiebudget niet mogelijk om een game van het niveau Call of Duty of Battlefield te maken, maar dit resultaat is wel erg slap. Deep Black: Reloaded kost dan wel maar zo’n twee tientjes, maar dat is nog steeds teveel van het goede. Helaas is de potentie er niet uit gehaald en de multiplayer onspeelbaar. Niemand wil het doen!