Dead or Alive: Dimensions Review

Kun je een game als Dead or Alive: Dimensions recenseren zonder het te hebben over de schaars geklede meisjes en die vrouwelijke bollen die uitsteken, die grote meloenen, misschien wel de Silicon Valley? Andere journalisten noemden het al boezems, voorgevels en meer. Tieten dus. Over op de orde van de dag: vechten mét die tieten.

Aanvankelijk stond die gepland voor een lancering met de 3DS: Dead or Alive Dimensions. Hoewel dat helaas niet gelukt is, mag het resultaat er nu zijn na niet al te lange vertraging. Waarom? Simpel. De game ziet er mooi uit, dat kunnen je ogen gewoon niet ontkennen. Of je nu kijkt naar vrouwen of mannen of omgevingen: het stuitert, het ademt, het leeft. De lastige vraag is dan ook al meteen, ga je gebruik maken van de 3D-functies van de handheld? Het punt is namelijk dat je de 3DS-functie helemaal kunt gebruiken en dan zie je voor het eerst een hele mooie vechtgame in 3D. Wauw. Dilemma: houd het in 2D zoals je gewend bent en de grafische kwaliteit springt meteen omhoog en dus nog meer in het oog. De keuze is aan jou. Wat je ook kiest, beiden zijn de moeite waard.

Nieuwe modus: Chronicle
Een lekkere binnenkomer dus van Dead or Alive: Dimensions. Maar hoe is de game zelf? Het is alweer een paar jaar geleden dat we voor het laatst aan de slag konden met een Dead or Alive game. In 2006 op de Xbox 360, dat was het. Maar nu? Nu is het tijd voor niet zo gek veel verandering, maar stiekem wel een beetje. Behalve dat de game in 3D te spelen is, kent de franchise nu voor het eerst een singleplayer, een verhaal dus om te doorlopen in je eentje. Het gaat hier om de Chronicle modus waarin je helemaal wegwijs wordt gemaakt met de hele franchise. Het is een trend die we steeds meer zien in games waar we het eerst niet hadden: een verhaal toevoegen, als extraatje, gewoon omdat het kan. Eerder dit jaar deed Fight Night Champion het voor het eerst, maar ook Mortal Kombat deed het, al kende die serie al eerder een verhaalmodus. Zoiets is leuk, ook voor Dead or Alive: Dimensions.

Wel is het zo dat je het echt als extraatje moet beschouwen en vooral niet meer dan dat. De modus bestaat namelijk uit slechts vijf hoofdstukken en na drie uur spelen heb je de aftiteling al op je scherm. Jammer! Hoe dit kan, komt omdat het zo ontzettend makkelijk is om te doen. Eigenlijk is het alleen maar leuk qua verhaal, want qua uitdaging moet je het niet zoeken in deze modus. Wat nog meer teleurstelt in deze modus is hoe onafgewerkt het is. Aan sommige tussenfilmpjes mankeert helemaal niets, terwijl andere tussenfilmpjes bestaan uit simpele stilstaande beelden waarover een gesproken tekst is gemonteerd. Weg leven, weg echtheid. Nep dus. Het zorgt voor roet in het eten.

Veel modi: van makkelijk naar 'moeilijk'
Maar gelukkig heeft Dead or Alive: Dimensions veel meer te bieden en speelt de game gewoon zoals we gewend zijn, je raakt er dan ook al snel vertrouwd mee. Nieuwelingen kunnen even oefenen met een Training modus, maar de rest kan gewoon lekker beginnen met een van de andere opties. Wat dacht je van Arcade, Survival, Tag Challenge of wil je gewoon iemand anders even online laten zien dat jij koning bent? Het kan allemaal. Wel is het zo dat je online geregeld lag zult aantreffen, dus helemaal vlekkeloos gaat dat helaas niet.

Gelukkig zijn er genoeg offline mogelijkheden. Arcade is simpel, je vecht als vanouds tijdens diverse tegenstanders. In Dead or Alive: Dimensions zitten maar liefst 25 karakters verwerkt die je allemaal vrij kunt spelen, genoeg bekende gezichten dus. Het leuke aan Arcade is dat je diverse moeilijkheidsgraden hebt, dus je begint met easy, maar gaat steeds omhoog. Dit is overigens kenmerkend voor de hele game: makkelijk beginnen om steeds moeilijker te gaan spelen. Toch is het zo, al kom je een niveau hoger, moeilijk zal het bijna nooit worden.

Tenzij je echt bij de laatste opties komt, dan heb je er soms eventjes een kluif aan. Dus Survival spelen waarbij je met één karakter 100 personages moet verslaan, dat lukt je misschien niet. Terwijl de eerste ronde, waarin je nog maar tegen tien moest vechten, een lachertje was. En bij Tag challenge krijg je diverse tegenstanders voor je kiezen waarbij het ook steeds lastiger wordt. Uitdaging 16 tot en met 20 zul je misschien niet in één keer halen, de rest wel.

Snel uitgespeeld
Over het geheel genomen is de game gewoon net even te makkelijk. Sowieso is het grote verschil met die andere vechtgame die al uit is voor de 3DS Super Street Fighter IV: 3D Edition het vechtsysteem zelf. Dead or Alive: Dimensions kent wel combo’s, maar de mogelijkheden zijn niet heel uitgebreid, dus het is dan ook makkelijk om te leren. Zelfs als je maar op wat knopjes drukt kom je nog een heel eind. Dit is leuk voor even, maar eigenlijk ben je er na zo’n acht uur ook wel klaar mee. Dan heb je alle modi uitgespeeld. En dan? Met Super Street Fighter IV: 3D Edition ben je wat dat betreft langer zoet en valt er meer te ontdekken. Of je moet al ontelbaar veel figurines willen sparen die Dead or Alive: Dimensions je aanbiedt als je er genoeg tijd in stopt.

Vechten en tieten in 3D
3D? Check. Meloenen? Lees tieten. Ja. Genoeg grappen, het mag wel gezegd worden dat Dead or Alive: Dimensions grafisch de mooiste game is die er nu uit is op de 3DS. Omgevingen zien er adembenemend mooi uit. En zoals altijd kun je je tegenstanders flink meer schade toebrengen door praktisch gebruik te maken van diverse arena’s. Dat wordt mooi in beeld gebracht allemaal. De 3DS speelt soepel weg en er zijn tal van modi om te spelen. De nieuwe modus, een verhaal doorlopen, is een aardige toevoeging, maar niet meer dan dat. Dead or Alive: Dimensions moet het meer hebben van de overige opties. Die zijn er in overvloed, maar weet wel dat je er redelijk snel klaar mee bent. En de vraag is dan ook hoe lang jij op de lange termijn plezier zult beleven aan deze titel. Slechts een kanttekening, want uiteindelijk zie je wel borsten in 3D. O ja en het vechten zelf, dat werkt ook nog steeds goed.