Dead Island: Riptide Review

Het is weer bijna die tijd van het jaar dat iedereen op vakantie gaat. Menigeen van ons zal tijdelijk verkassen naar zonnigere oorden en daar heerlijk genieten van zon, zee en een koel biertje. Het is ook tijd voor deel twee in de Dead Island franchise, waarin we teruggaan naar de eilandengroep vlakbij Papoea Nieuw-Guinea. Zal deze game zijn voorganger voorbij streven of is het slechts een hersenloos aftreksel?

In Dead Island dacht een flink aantal mensen ook lekker te chillen op een paradijselijk eiland en allemaal leuke dingen te gaan doen, maar hun vakantie liep uit de hand door een gruwelijke gebeurtenis. Bijna iedereen veranderde in een bloeddorstige zombie en het paradijselijke eiland Banoi veranderde in één grote poel des verderfs.

Een groepje mensen was echter immuun en veranderde dus niet in een zombie, wat tot de avonturen in Dead Island leidde. De game werd in de recensie met een 8,0 beloond, ondanks de bugs en de onduidelijke map en het missiesysteem. Nu is de tijd gekomen voor het vervolg van de game in Dead Island: Riptide.

Niet echt een nieuwe setting
Het eerste deel speelde zich af op een subtropisch eiland dat grotendeels uit hotels, bungalows en een flink stuk jungle bestond. Het tweede deel sluit direct op het verhaal van het origineel aan en in het begin zullen de immune overlevenden dan ook per helikopter naar een schip vervoerd worden. Daar lopen de dingen echter anders dan gepland en het schip wordt overspoeld door zombies met als gevolg dat je weer op het vasteland terechtkomt.

Je komt echter op een ander eiland, Palanai, terecht dat vlakbij Banoi ligt. De setting van de game is dus eigenlijk exact hetzelfde als het vorige deel, ondanks dat de switch van eiland de mogelijkheid geeft om iets nieuws te doen. Natuurlijk is Palanai geen tropisch vakantieparadijs, maar het lijkt er behoorlijk veel op. Wat dat betreft biedt de game dus niks nieuws.

Personages totaal niet geloofwaardig meer
Een ander gebied waar de game niks weet te vernieuwen is de grafische kant. Je speelt met dezelfde karakters uit het vorige deel en daarop de toevoeging van Logan die de kok was op het militaire schip waarmee je gestrand bent. Op zich zien de karakters er niet bijzonder goed uit. Er ontbreekt een zekere mate van detail en dat zie je overal in terug. Tijdens gesprekken bewegen alleen de lippen enigszins mee en de rest van het hoofd beweegt totaal niet. Het is alsof alle personage intussen volop aan de botox geslagen zijn. Dit is niet alleen in de gezichtsuitdrukkingen zo, maar over het algemeen bewegen de personages in de game zich bijzonder houterig.

Het stemacteerwerk in de game is ook niet bijster goed, maar daaraan zul je je nog het minst storen. Zombies die gillen als een klein meisje als je ze slaat of iemand die steeds weer dezelfde zinnetjes herhaalt, zijn twee dingen die bijvoorbeeld veel frustrerender zijn. Je knalt op een gegeven moment dan ook liever iemand door zijn harses dan dat je diegene redt. Helaas kan dat dan weer niet in de game.

Grafische problemen
Tijdens de filmpjes in de game zie je precies dezelfde problemen terug, maar dan lijkt het alsof Deep Silver dit heeft proberen te maskeren door er een filter overheen te gooien. Ook dit heeft niet geholpen, want nu lijkt het alsof je je tv niet goed afgesteld hebt of dat er een lichte mist hangt. Het gevolg hiervan is dat je tijdens het spel met de gamma gaat lopen rommelen en uiteindelijk zelfs met de instellingen van je tv, maar daar ligt het dus niet aan.

Ook de schaduwen in de game weten het niveau niet op te krikken. Dit zijn namelijk bijna 8-bit teksturen, zo hoekig zijn ze. De lichtinval van de game maakt hier wel het een en ander goed, maar alleen een goede lichtinval is niet genoeg voor een succesvolle game. Naast het feit dat het eiland dus hetzelfde aanvoelt, is er qua kwaliteit van de graphics over het algemeen niks ten goede veranderd in dit deel, maar is alles er eerder op achteruit gegaan. Voor een game die de tweede in de serie is en ook nog eens aan het einde van een tijdperk aan consoles uitkomt, is dit een zware teleurstelling. De game moet het dus echt hebben van de gameplay.

Vervelend genoeg rammelt er ook aan dit element van de game het nodige. De game is in bijna alle opzichten hetzelfde als zijn voorganger, wat in principe prima is. Er zijn natuurlijk wat nieuwe dingen in de game bijgekomen, zoals een bootje en enkele nieuwe wapens zoals een klauw en landmijnen.

Nieuwe vijanden, nieuwe bugs
Ook bevat de game een aantal nieuwe vijanden. Naast de standaard zombies en Infected kom je nu een frenzy variant van ze tegen, er zijn Drowners wat eigenlijk verdronken varianten van geïnfecteerden zijn, Undying, wat eigenlijk grote Thugs zijn en Undead Scientists die eigenlijk niks anders zijn dan de Undying in een stralingspak of laboratoriumjas. De vetste nieuwe vijand is daarentegen de Wrestler. Een uit de kluiten gewassen zombie met een tot knots vergroeide arm en been. Deze is erg sterk en eigenlijk de enige originele toevoeging aan het arsenaal aan vijanden.

Het weer is in Riptide veranderlijk en dat in de meest letterlijke zin van het woord. Wat een erg leuke toevoeging had kunnen zijn, slaat nu eigenlijk nergens op. Het ene moment is er geen vuiltje aan de lucht en ineens zit je middenin een moesson die na dertig seconden ook weer weg is en dan is de lucht dus weer kraakhelder. Zo kan het ook ineens mistig zijn, waar je een seconde geleden nog perfect zicht had. Ook dit kan weer binnen enkele seconden weg trekken. Het weer lijkt dan ook een beetje onderhevig te zijn aan bugs en dat is helaas niet het enige.

Het spel zit namelijk boordevol kleine en ook grotere fouten. Zo kan het zijn dat er een zombie op je af komt en dat deze gewoon ineens dood omvalt. Ze verschijnen ook op de meest vreemde plekken in de game zoals een dak waar jij niet eens op kan komen of ze verdwijnen simpelweg. Daarnaast is het soms zo dat de game het simpelweg niet lijkt te trekken. Dit gebeurt veelal als je in het water vecht en als er veel zombies op je af komen. Het beeld begint dan te stotteren alsof je console ieder moment de geest kan geven.

Boodschapjes doen
Gelukkig gebeurt dit laatste niet heel veel en kun je vaak op een redelijk normaal tempo doorspelen. Zoals in Dead Island ook het geval was, heeft deze game namelijk talloze missies. In totaal zijn er 14 hoofdstukken met daarin een aantal missies. Ook barst de game weer van zijmissies en in totaal ben je dan ook flink wat uren zoet, wil je alles in de game doen. Een originaliteitsprijs verdient de game echter niet, want je voelt je vanaf het eerste moment een loopjongentje. De missies die je doet zijn voor de overlevers die je tegenkomt, maar ook voor je teamgenoten. Helaas bestaan ze vooral uit 'Haal even een paar ditjes voor me' of 'Je moet de zombies daar doodmaken', terwijl jij in principe alleen bent en in het kamp een man of tien staat te niksen met een wapen in de hand. Niet echt heel veel diepgang of logica dus.

Toch is de game wel leuk om te spelen als je dat niet alleen doet. Het is namelijk mogelijk om de game co-op te spelen met maximaal vier mensen. Dit werkt met een drop in en drop out systeem waardoor iedereen op een gewenst moment kan meedoen. De missies worden dan wat pittiger, want de zombies zijn natuurlijk sterker en zullen in grotere aantallen op je af komen. De bugs en glitches verdwijnen hier natuurlijk niet van, maar ze vallen wat minder op doordat je meer afgeleid wordt.

Zwaar minderwaardig vervolg
Dead Island: Riptide is dan wel een vervolg op het origineel en het mag dan erg veel missies bieden waardoor je er uren mee vermaakt zou kunnen worden, maar het had net zo goed een uitbreiding kunnen zijn. De vernieuwing in de game is erg minimaal en het lijkt dan ook wel alsof er totaal niet nagedacht is over verbeterpunten. Er zijn wat wapens en vijanden bijgekomen, samen met een bootje en een 'nieuw' eiland. Grafisch is de game totaal niet verbeterd, maar zelfs afgezwakt en het spel zit net als het eerste deel boordevol fouten en missers. De diepgang in de missies is ver te zoeken en geven je het gevoel alsof men je misbruikt. Toch is de game wel leuk om te spelen met vrienden of simpelweg met een paar onbekenden in de co-op modus. Dan vallen de meeste dingen namelijk niet zo op, maar of je voor een gigantische uitbreiding die eigenlijk ondermaats presteert de volle mep wil betalen kun je je afvragen.