Dead Hungry Diner Review

Indie games zijn bijna altijd leuk. Da’s een hele veralgemenisering, maar spreek ‘m maar eens tegen. Daar waar veel grote games tegenwoordig bijna alleen nog maar tegen kunnen vallen door de hoge verwachtingen, hebben we bij indie games met de omgekeerde wereld te maken. Spelletjes waar niemand iets van verwacht, die toch verrassend boeiend zijn. Dead Hungry Diner is ook zo’n verrassend boeiend spelletje. Waarom zullen we je uitleggen.

In Dead Hungry Diner zit ter introductie een heel simpel verhaaltje. Je woont in een gezellig plaatsje waar allemaal gezellige mensen wonen en iedereen het met elkaar kan vinden. Niets aan de hand, de fijnste plaats om te leven. Maar dan gebeurt er iets verschrikkelijks. Er worden op een nacht zombies gesignaleerd. Zombies die vanaf dat moment iedere nacht de inwoners de stuipen op het lijf doen jagen. Gelukkig is er een soort vrouwelijk Superman die tegen de zombies opgewassen is en er elke nacht voor zorgt dat deze geen vervelende dingen doen.

Een nachtje verslapen...
Maar dan verslaapt deze beste vrouw zich eens een nacht en hebben de zombies vrij spel. Ze vinden de inwoners, die weten te vluchten. Behalve Gabriel en Gabriella, een tweeling die een beetje het stel sukkeltjes van het dorp is. Ze komen in het nauw en uit paniek besluiten ze vruchtjes naar de zombies te gooien en warempel; ze beginnen te eten, blijven rustig en keren na het eten terug naar waar ze vandaan kwamen. En precies daar wordt de gameplay geïntroduceerd: je moet iedere nacht de zombies tevreden houden en ze voeren.

Je speelt vijf acts met ieder tien afzonderlijke levels en daarin staan steeds een aantal eettafels en zo op z’n tijd verschijnen er zombies. Zet ze snel aan tafel, geef ze wat te eten, neem hun geld en ze zullen tevreden de aftocht blazen. Een hele simpele basis die steeds verrijkt wordt met nieuwe dingen. Wanneer je bijvoorbeeld tien tafels achter elkaar afruimt of tien zombies achter elkaar te eten geeft, krijg je extra punten voor die combo’s. Soms is het dus beter om even te wachten tot alle zombies klaar zijn met eten en dan één voor één al hun geld aan te nemen, dan dat je eerst geld aanneemt, vervolgens een andere zombie eten geeft, dan daar weer een tafel afruimt, want daar krijg je uiteindelijk gezien dus veel minder punten voor.

Simpele basis met genoeg verrijkingen
Dead Hungry Diner houdt altijd die gameplaybasis als eerste bouwsteen. Het knappe is dat het spel over vijftig levels altijd interessant, boeiend en verslavend blijft. De ontwikkelaar heeft duidelijk tijd gestoken in de verrijking per level van het spel, opdat de game niet te monotoon zou zijn. Dat is gelukt. En die verrijkingen hoeven helemaal niet zo complex te zijn. Op een gegeven moment komen er ook vampiers eten, chagrijnige zombies, weerwolven, en dergelijke. Je kunt met je in-game geld speciale vaardigheden kopen, zoals sneller lopen, de mogelijkheid om een boze zombie wat geduldiger te maken en nog meer kleine handigheidjes voor tijdens het spelen. Tussendoor worden er allerlei extra moeilijkheidsfactoren toegevoegd. Plaats bijvoorbeeld geen weerwolven naast vampiers, want ze gaan gegarandeerd op de vuist.

Ook onze oude bekende vrouwelijke Superman maakt je het leven zuur. Zij was immers altijd de verjager van de zombies en nu helpen de twee sukkeltjes van het dorp die monsters nota bene. Gelukkig wordt je geholpen door Frankie, een enorm sterke kerel die graag wat opruimwerk verricht als het uit de hand dreigt te lopen.

Een tandje bij was op zijn plaats geweest
Deze game wordt naarmate je vordert steeds verder verrijkt en ingewikkeld gemaakt maar het blijft eigenlijk altijd een heel simpele game met een even zo simpel maar grappig stijltje, dat we kennen uit bijvoorbeeld Plants vs. Zombies. Een leuk voorbeeld is een tweetal zombies dat aan een tweepersoonstafel zit; wanneer zij om eten vragen zit de ene zombie met twee vorken en de andere met twee messen in zijn handen. Maar misschien is het allemaal iets te simpel gebleven. De game is behoorlijk verslavend maar biedt nooit echt een tandenknarsende uitdaging. Iedereen kan deze game zonder al te veel moeite uitspelen. Voor de wat minder ervaren gamer die in Dead Hungry Diner een leuk spelletje ziet is dat ongetwijfeld geen probleem. Wijzelf vonden het een beetje jammer dat de game ergens halverwege niet wat pittiger werd.

Een feest voor iedereen
Dead Hungry Diner is een geslaagde indie game die eenvoudig te spelen en te begrijpen is voor jong en oud, casual en hardcore. Dit dankzij de hele simpele basis die de game kenmerkt. Met maar liefst vijftig levels is het wel een applausje waard dat een game met een zo simpele gameplaybasis level na level weer boeiend en verslavend blijft dankzij een groot aantal kleine toevoegingen en verrijkingen die je vanzelf tegenkomt naarmate je vordert in de game. Wat wij jammer vonden is dat het spel voor de hardcore gamer nooit echt irritant of frustrerend wordt, oftewel er had wat meer uitdaging mogen zijn, zeker richting het einde van het spel.