De Legende van Spyro: De Eeuwige Nacht Review

Bijna tien jaar geleden kwam er een game voor de PlayStation One uit, die de naam Spyro the Dragon droeg. Zoals de naam al deed vermoeden, was het een game met een draak in de hoofdrol, Spyro. Spyro werd gezien als een stoere draak die alles durfde. Nu, anno 2007, is de zoveelste Spyro game uitgekomen, The Legend of Spyro: De Eeuwige Nacht. Blijft de draak nog steeds goed vuur spuwen?

Spyro is een typische platform game waarbij je vijanden moet verslaan en verdrijven, voordat ze het territorium van je eigen drakenland veroveren. Met een simpele gameplay, loods je door allerlei levels heen, van een oerwoud tot een piratenschip. De Legende van Spyro: De Eeuwige Nacht is niet gemaakt door de oorspronkelijke ontwikkelaar, Insomniac Games, maar door Krome Studios. Krome Studios is een onbekende studio dat onlangs Viva Piñata: Party Animals uitbracht. Deze game kreeg een onvoldoende van ons maar betekent dat automatisch een onvoldoende voor deze Spyro game?

De apen komen!
Het spel begint met een open ruimte. Spyro’s vriendinnetje, Cynder, is uit de duistere wereld meegenomen door Spyro en naar Spyro’s huis gebracht. Je ziet aan Cynder dat ze ongelukkig is, ze heeft heimwee naar haar eigen duistere wereld. Cynder ontsnapt en Spyro krijgt het aan de stok met een aantal vijanden. Hij wordt neergeslagen en valt flauw. Daarna krijg je te maken met een uitgebreide tutorial, waar je je eerste skill leert: vuur spuwen. Tijdens de tutorial ontmoet je De Schrijver, een onbekende draak die je waarschuwt voor het ergste. De apenkoning, Gaul, is namelijk van plan om de Duistere Meester vrij te laten en jij krijgt de opdracht om dat te voorkomen. Na de tutorial wordt Spyro wakker en ziet hij dat het drakenland wordt aangevallen door apen. Een half uur later belandt Spyro bij de eindbaas. Een andere draak is te zwak om hem te verslaan, dus Spyro moet het klusje zelf klaren. Dat lukt gemakkelijk.

Spyro krijgt te horen dat het contact maken met De Schrijver iets heel speciaals is, en dat Spyro vast en zeker naar hem moet luisteren. Spyro moet een boom vinden, die hij heeft gezien in een droom. De draken besluiten allemaal om hun eigen gang te gaan en Spyro gaat op weg naar zijn eerste bestemming: het oerwoud.

Waar is de stoere Spyro gebleven?
Als je de box van Spyro: De Eeuwige Nacht bekijkt, zie je een draak die je zeer stoer aankijkt. Dat hoort natuurlijk bij Spyro, want een niet zo stoere Spyro kun je vergelijken met een Sinterklaasavond zonder cadeautjes. En zo is deze game ook, Spyro is allesbehalve stoer. Soms krijg je een stoere blik te zien, maar een paar seconden later praat hij als een klein kind. Nu we het toch over praten hebben, nog iets over de voice-acting. Ik heb het spel in twee talen gespeeld: Nederlands en Engels. Hoewel het in het Engels best aardig klinkt, mede dankzij Elijah Wood, kun je bij de Nederlandse taal je lachen niet inhouden. Spyro praat ook in het Nederlands als een niet stoere draak en dat hoort niet, en dat stoort mij enorm. Ook de dialogen zijn allesbehalve verbazingwekkend, droge humor zit er wel bij – dankzij de kleine mug Sparx – maar Spyro praat zeer serieus. Hier klopt iets niet.

Uithuilen en opnieuw beginnen
De game is best leuk, áls alles wel lukt. Tijdens het spelen kun je soms wel een half uur bij een stukje vastzitten. Soms lijkt iets onmogelijk, omdat de vijanden je telkens doodslaan terwijl je zeker weet dat je niks verkeerds doet. Als je een groepje vijanden hebt verslagen, krijg je te maken met het tweede groepje. Dat is een groepje teveel. De enige hoop is geluk, met geluk kom je een stuk verder. Natuurlijk weet ik wel dat geluk niet altijd aan je zijde staat, zo ook bij mij. Dat geluk heb je met name niet als je ontdekt dat je een heel stuk moet overdoen. Juist, je hebt te maken met irritante checkpoints die altijd op het verkeerde moment er zijn. Elke keer als je doodgaat, moet je een heel stuk overdoen, hetzelfde stuk waar je al eerder een paar keer bent doodgegaan. Zo krijg je soms de neiging om met je hoofd tegen de muur te bonken.

Toch kun je dit probleem een beetje verhelpen met Dragon Time. Spyro heeft namelijk iets nieuws, een soort bullet time. In dit spel wordt Dragon Time uitgebreid geïntroduceerd en je kunt deze optie gebruiken als je diep in de problemen zit. Helaas is de optie gelimiteerd, wat toch resulteert in een doodvallende Spyro. Jammer dat Krome Studios er niet in geslaagd is om deze optie goed te introduceren.

Het komt goed Spyro...
Toch moet ik Spyro niet als zondebok gebruiken. Het spel is uiteraard voor kinderen gemaakt en dat merk je. Op sommige momenten krijg je plezier in het spel en het verhaal is zeer goed verteld. Het sleept je mee tot aan het einde, ook na de hevige hoofdpijn van het bonken tegen de muur. Kinderen maken zich niet druk om dit soort dingen, zo zijn kinderen eenmaal. Kinderen voelen zich altijd gevleid door de impact van de manier waarop de hoofdpersoon zich gedraagt. De kinderachtige stemmen zijn weliswaar acceptabel voor de kinderen, maar het is echt niets voor de volwassen gamer.

Het vriendje van Spyro, Sparx, heeft bij mij een plekje verdiend in de categorie “Beste sidekick in een game”. Sparx is een zeer grappige sidekick. Ik kreeg gelukkig dankzij hem een glimlach op mijn gezicht, de grappen zijn echt heel erg droog en tevens goed doordacht. Het stemmetje van Sparx past bij zowel de Nederlandse als de Engelse versie van de game.

Conclusie
Ik moet je helaas informeren dat De Legende van Spyro: De Eeuwige Nacht niet aan te raden is. Voor een game als Spyro hoef je niet de naam te hebben om meteen goed te zijn, maar ook de gameplay laat veel te wensen over. Krome Studios had een leuke game kunnen afleveren als ze wat hadden gedaan aan de checkpoints en de moeilijkheidsgraad. Het is immers wel een leuke game voor kinderen, maar dat is het enige. Kortom, Spyro heeft het niet waargemaakt om een eeuwige topper te zijn.