Darkwood Review - Verdwalen in een donker bos was nog nooit zo eng

Check hier onze Darkwood review! Er bestaan veel fobieën, maar wat iedereen angst moet inboezemen is de gedachte moederziel alleen verdwaald te zijn in een eindeloos, stikdonker bos. Beeld je in dat er van alles in de schaduwen schuilgaat, wachtend op een moment om je te vermoorden en je hebt een idee waar je je aan waagt zodra je Darkwood opstart.

Darkwood is in 2013 begonnen als een early acces-game van een handjevol Poolse ontwikkelaars, die onder de vlag van Acid Wizard Studio een top-down, pixelart-ervaring wilden creëren waarin je op eigen houtje moet zien te overleven temidden van allerlei gevaren in een gigantisch, vervloekt bos. In 2017 was het project, dat veel veranderingen onderging, dan eindelijk af en te spelen op PC. Inmiddels is er ook een consoleversie verschenen. Het is dat het ‘s zomers langer licht is, want dit is een game die bij uitstek geschikt is om op winterse, donkere avonden te spelen met alle lichten uit.

Mocht je namelijk denken dat de combinatie van pixelart en het 2D-perspectief waarbij je van bovenaf neerkijkt op de naamloze ‘stranger’ die je bestuurt per definitie niet eng is, dan zit je er geheel naast. Gelukkig ben je die illusie al snel kwijt met Darkwood, want voordat je ook maar een seconde hebt gespeeld krijg je in het laadscherm een korte boodschap te zien: ‘Je speelt een uitdagend en meedogenloos spel, je zal niet bij de hand worden gehouden. Heb respect voor het bos, wees geduldig, focus.’

Dit is een game die fans van het horrorgenre absoluut kan bekoren mits je een flinke dosis geduld hebt. We moeten je in deze Darkwood review namelijk waarschuwen: makkelijk krijg je het niet en dood ga je vaak. Frustratie ligt net als het onheil dat achter de bomen verscholen gaat op de loer. Na een lineaire proloog van een half uur die de ijzersterke sfeer vast neerzet, begint het avontuur pas echt.

Je hebt geen idee waar je bent, behalve dat je in een hideout met een oven wakker wordt. Die oven voorziet je schuilplaats van een beschermende substantie en dat heb je ‘s nachts nodig om veilig te blijven, want dan komen de monsters uit het bos en zul je jouw basis moeten verdedigen. Daarvoor heb je spullen nodig die je overdag kunt vinden door eropuit te trekken. Denk aan hout en spijkers om ramen te barricaderen of schroot om berenklemmen in elkaar te knutselen en klaar te leggen voor wanneer de nacht aanbreekt.

Die spullen vind je buiten in het bos of achter deuren van huizen, kerken en andere locaties en je zult zoals in andere survival games keuzes moeten maken in wat je meeneemt, want je rugzak heeft maar beperkte ruimte. De constante afwegingen die je maakt hebben effect op hoe groot je overlevingskansen zijn. Voor het maken van verband heb je bijvoorbeeld dezelfde spullen nodig als voor een molotov cocktail. Het maken van een keuze daarin kan op het juiste moment je redding betekenen, maar op het verkeerde moment je dood en dat voert de spanning nog verder op.

Ook al ga je overdag op pad, donker blijft het eigenlijk altijd in het bos. Het beetje zonlicht dat je krijgt, is niet genoeg om je echt veilig te laten voelen en dat is precies de bedoeling. Het enige moment wanneer je een zucht van opluchting ervaart, is zodra je de nacht in je schuilplaats hebt overleefd en de oranje gloed van de opkomende zon verschijnt, want op dat moment stoppen de aanvallen. De manier waarop de makers op dit gevoel inspelen werkt elke keer, ook al is dat veilige gevoel van korte duur in de enge wereld.

Stap je namelijk naar buiten, dan zie je met door het gebruik van een field of view alleen wat er voor je gebeurt en in een kleine kring om je heen. De rest van het beeld blijft grijs en dus zul je op je hoede moeten zijn niet plotseling in de rug te worden aangevallen. Ook versperren deuren, muren en andere obstakels jouw zicht, waardoor je nooit weet wat er achter elk hoekje kan schuilen. Omgevingsgeluid is dus niet alleen een versterking van de angstaanjagende sfeer, maar ook functioneel gezien je zo kunt horen of het verstandig is om toch maar een wapen in de aanslag te houden.

Bij het verkennen van het bos zul je op de kaart aantekeningen maken van locaties waar je bijzondere dingen bent tegenkomen. Let goed op herkenbare punten om niet verdwaald te raken, iets wat snel gebeurt. Het loont om zoveel mogelijk waardevolle dingen mee te nemen gedurende de dag, want die kun je ruilen tegen betere dingen bij de vreemde snuiters die je tegenkomt. Overleef je de nacht in je schuilplaats, dan verschijnt er ook iemand om met je te ruilen en kun je extra dingen kopen.

Darkwood heeft wat dat betreft een duidelijk en goed uitgedacht progressiesysteem, want je begint met slechte wapens en spullen en zult deze uiteindelijk upgraden of vervangen voor beter materiaal. Je overlevingskansen nemen vervolgens drastisch toe, maar leg je toch het loodje dan verlies je de helft van je spullen. Kom je weer tot leven in je hideout, dan zul je die spullen weer op moeten halen op dezelfde locatie, gemarkeerd op de kaart. Ook kun je vaardigheden vrijspelen door paddestoelen te verzamelen en te koken in je oven, zoals een grotere field of view of de mogelijkheid om jezelf eens per dag te healen bij een lamp.

Wat Darkwood zo goed maakt is dat het naast de combinatie van al deze spelelementen ook een verhaal heeft om kippenvel van te krijgen. Stukje bij beetje ontrafel je meer van het mysterie en kom je meer over de wereld te weten, dat heel wat schokkende geheimen herbergt. Het draait niet puur om het overleven van de dag, want je doel is uiteindelijk om te ontsnappen uit het bos. De map verandert bovendien per playthrough, waardoor je ook in een nieuwe speelbeurt geen idee hebt waar je heen moet.

Het verhaal is overigens bewust wat vaag gehouden en op sommige punten zelf te interpreteren aan de hand van gevonden aanwijzingen. De clues die je vindt zijn met name in het begin onduidelijk, soms weet je ook niet waar je eigenlijk naar op zoek bent. Dat haalt het tempo wel omlaag en kan vooral als je voor de zoveelste keer doodgaat frustrerend worden. Darkwood kampt als gevolg daarvan helaas met repetitieve momenten, want de sleur komt er toch een beetje in als je vastzit en door de willekeurige locaties een speurtocht op het internet ook weinig helpt.

Toch loont het om door te blijven spelen, want de wereld heeft genoeg schokkende geheimen om te ontdekken en het verhaal bevat zelfs twee eindes, waarvan één min of meer als het echte einde beschouwd kan worden. Je merkt het vanzelf wanneer je op dat punt belandt, maar vast een tip: blijf scherp en kijk goed om je heen.

Darkwood is een kleinere game die het risico loopt onder de radar te blijven voor velen. En dat is erg zonde, want het is een unieke ervaring en absoluut aan te raden voor mensen die van survival-horror houden. De sfeer is ijzersterk en jaagt je de stuipen op het lijf, ondanks de keuze voor pixelart en een top-downperspectief. Verdwalen in het bos was nog nooit zo eng!

De spelelementen vallen op natuurlijke wijze samen en zijn slim uitgewerkt, van het verzamelen en craften tot aan het handelen en overleven in je schuilplaats. De onduidelijkheid kan soms toeslaan op een frustrerende manier, maar voor wie oplet, ontvouwt zich een zeer creepy verhaal met een dubbel einde. Ons advies met deze Darkwood review: geef de game een welverdiende kans!