Darkspore Review

Wie bij het lezen van de naam Darkspore meteen denkt aan Spore, heeft het bij het rechte eind. Hoewel, ondanks dat het spel door dezelfde ontwikkelaar is gemaakt, hoef je geen simulatie te verwachten maar een regelrechte actiegame. Mooie aanpassing of slechte gimmick?

Iets meer dan twee jaar geleden verscheen Spore. In deze game moest je zelf een wezentje ontwerpen en deze vervolgens de wereld en ten slotte het universum laten veroveren. Deze game was zo speciaal omdat je alles, van je wezentje tot je ruimteschepen, zelf kon ontwerpen tot in de kleinste details. Nu komt ontwikkelaar Maxis met een spin-off dat de focus legt op actie en co-op. De geschiedenis leert ons dat spin-offs het vaak niet zo goed doen, maar met Darkspore loopt dit vast goed, toch?

Met DNA sleutelen
In Darkspore ben je een Crogenitor, een uitvinder die alles afweet van DNA en mutaties. Vele jaren geleden waren er echter andere Crogenitors die probeerden om een sterker ras te ontwikkelen met behulp van E-DNA. Ze konden deze E-DNA echter niet stabiliseren waardoor de superieure wezens zich tegen hun makers keerden. Ze verspreidden zich over de rest van het universum en vernietigden heel wat andere rassen. Deze duistere wezens, Darkspore genaamd, probeerden alle Crogenitors uit te roeien maar enkele wisten te overleven door zichzelf in een chemische slaap te houden. Jij bent één van deze laatste uitvinders die wakker wordt op een ruimteschip waar de boordcomputer je vertelt wat je moet doen: sterkere wezens maken om de Darkspore uit te schakelen.

Dit is het verhaal, maar erg boeiend wordt het niet echt uitgelegd. Tussen de missies door krijg je op een computerschermpje een kort verhaal uitgelegd, samen met wat uitleg over nieuwe planeten en wezens. Dit wordt slecht gepresenteerd waardoor je de interesse in het verhaal al snel verliest en gewoon van planeet tot planeet reist om de Darkspore uit te schakelen, zonder al teveel verhaallijn met je mee te nemen.

Wandelende dildo
In Darkspore kun je in totaal vijfentwintig wezentjes vrijspelen die voor je zullen vechten. Vreemd genoeg kun je deze zelf niet opbouwen, maar kun je enkel aanpassingen maken, die toch ook wel voor een ander uiterlijk zorgen. Tijdens het spelen verdien je namelijk een hoop voorwerpen die je wezens sterker zullen maken. Deze voorwerpen kun je zelf op hun lichaam plaatsen en vervolgens kun je de grote en de breedte naar believen aanpassen. Ook de kleur van je wezen is aan te passen. Deze editor werkt op dezelfde manier als Spore, maar dan iets beperkter. Je zult dus zeker geen wandelende dildo kunnen ontwerpen, iets dat wel erg vaak werd gemaakt in Spore.

Pantser
De voorwerpen die je vind zijn zeer belangrijk en bepalen hoe sterk je precies bent. Je wezens worden niet sterker maar halen al hun krachten uit het pantser dat je ze laat dragen. Het is dus de bedoeling dat je sterke materialen verzamelt om je monsters zo sterk mogelijk te maken. Je kunt betere voorwerpen vrijspelen door meerdere levels na elkaar te bezoeken zonder te pauzeren. Des te langer je op het strijdveld staat, des te beter de voorwerpen die je vrijspeelt wanneer je even terugkeert naar je ruimteschip. Op deze manier wordt je bijna gedwongen om jezelf uit te dagen en zoveel mogelijk missies na elkaar uit te spelen.

Speciale aanvallen
Je moet ook goed inschatten welke monsters je precies meeneemt naar een verre planeet. Voordat je van start gaat krijg je te zien welke vijanden je zult tegenkomen. Vervolgens kun je drie wezentjes selecteren die mee op missie mogen. Zo kun je bijvoorbeeld een groot vuurmonster meenemen dat harde klappen uitdeelt of een plantaardig wezentje dat vanaf grote afstand allerlei dingen afvuurt op de tegenstanders. Elk wezentje heeft ook vier speciale aanvallen die je verder kunnen helpen. Denk hierbij aan het oproepen van enkele extra monsters die aan jouw kant zullen vechten of aan het plaatsen van een boom die nabije vrienden zal genezen.

Aartsmoeilijk
Je kunt telkens wel maar één monster op het slagveld roepen. Geen probleem want met een simpele muisklik verander je in één van je andere wezens. Hiermee is meteen de besturing van Darkspore uitgelegd, want het hele spel is te spelen met enkel de muis. Voortbewegen, iemand aanvallen, een speciale aanval kiezen, van personage wisselen, het gebeurt allemaal met dezelfde knop. Niet echt moeilijk of uitdagend zou je denken, maar Darkspore is weldegelijk een aartsmoeilijk spel. Al na vier of vijf missies zul je moeilijkheden ondervinden in je eentje. Dat is ook normaal, want in Darkspore is het de bedoeling dat je gebruik maakt van de co-op om de verhaallijn uit te spelen.

Online
Terwijl je in het menu zit, kun je steeds meepraten in één van de open chatvensters om zo uit te zoeken wie er zin heeft om samen met je te gamen. Helaas zijn er niet zoveel mensen online die hun tijd willen besteden aan jouw verhaallijn, vaak omdat ze zelf al verder zijn in het spel. Maar als je dan toch drie andere gamers hebt verzameld, beleef je de tijd van je leven. Iedereen moet goed samenwerken om het einde te behalen, vaak met hilariteit tot gevolg in het chatvenster. Darkspore beloont co-op potjes ook door betere voorwerpen uit te delen en meer ervaringspunten uit te delen, waarmee je vervolgens nieuwe wezentjes kunt vrijspelen.

Ten slotte is er ook een PVP-modus waarbij je tegen andere spelers moet strijden. Het is een leuke toevoeging maar het valt op dat je niet volgens level bij een tegenstander wordt geplaatst. Zodoende heb je soms erg eenvoudige tegenstanders terwijl je andere keren weer volledig wordt verpletterd door iemand die talloze levels hoger is dan jij.

Vuurballen
De graphics in de game zijn op zich wel mooi maar de omgevingen zijn vaak inspiratieloos. Je loopt op een pad dat af en toe enkele vertakkingen kent. Daarnaast zie je dan wat ijsvlaktes of metalen omgevingen. Elke planeet is anders maar soms zijn er gewoon te weinig details terug te vinden in de gebieden rondom je pad. De aanvallen worden dan weer wel mooi weergeven en soms wordt alles wel erg hectisch omdat je overal vuurballen, messen en andere magische snufjes in het rond ziet vliegen. Het geluid is dan weer middelmatig en eigenlijk niet zo speciaal. Af en toe roept je wezentje een coole zin maar veel meer is het niet. Vooral de boordcomputer heeft een vrij saaie stem, niet handig voor wanneer hij je de verhaallijn vertelt.

Solide, maar niet speciaal
Darkspore heeft een hoop plus- en minpunten, maar uiteindelijk zijn er toch genoeg pluspunten om het spel leuk te maken. De PVP-modus is niet erg succesvol en ook het geluid had beter mogen zijn. Voor een spel dat gebaseerd is op Spore, kun je ook niet zoveel dingen aanpassen aan je personage. Toch is Darkspore een solide actiegame geworden en dat heeft alles te maken met de leuke co-op modus, de intuïtieve gameplay en het ruime aanbod aan voorwerpen. Maxis maakt normaal geen actiegames, maar toont met Darkspore dat het ook andere genres aankan, hoewel er nog wel wat oefening nodig is.