Crackdown 2 Review

Alweer meer dan drie jaar geleden verscheen de Xbox 360 exclusieve game Crackdown. Volgens sommigen de meest pure sandbox game ooit. Het vervolg is ondertussen uit, kan deze net zo geliefd worden bij de fans als deel één?

Crackdown was een game die draaide om maar één ding: plezier. Je werd niet gedwongen om bepaalde missies te doen, er was slechts een flinterdun verhaal en tussenfilmpjes ontbraken volledig. Als speler stapte je in de schoenen van een superagent om Pacific City weer veilig te maken en in welk tempo en op welke manier je dat deed, was volledig aan jou.

Ondode dreiging
Diezelfde vrijheid zien we ook terug in het vervolg. Wederom begeef je je in de wijken van Pacific City, en wederom als een superagent. Echter is er heel wat verandert in de metropool. De verschillende gangs die de stad in het eerste deel terroriseerden zijn allemaal opgeruimd, maar in hun plaats is een veel ergere vijand gekomen: de Freaks. Deze monsters komen ’s nachts uit hun schuilplekken en dwalen met z’n duizenden tegelijk door de straten. Iedereen die in hun weg komt wordt afgeslacht. De stad is in volledige paniek en de The Agency, de organisatie die de veiligheid van de burgers moet garanderen, zit met haar handen in het haar.

Om alle problemen op te lossen komt The Agency met een nieuwe superagent die de rotzooi weer moet opruimen. En die superagent, dat ben jij natuurlijk. Jouw belangrijkste opdracht is om Project Sunburst te activeren. Dit programma schiet lichtstralen in de schuilplaatsen van de Freaks om ze zo uit te schakelen. Helaas is niet iedereen het met de aanpak van The Agency eens. Een organisatie genaamd de Cell heeft zich tegen jouw werkgever gekeerd en de verschillende activatiepunten van Project Sunburst ingenomen. Deze plaatsen zul je dus moeten heroveren, om vervolgens verschillende schuilplaatsen van de Freaks in te duiken en om de grote Sunburst lichtstraal af te vuren.

Krachttraining
Uiteraard zul je in het begin nog niet de sterke superagent zijn die je zou willen zijn. Om jouw volledige kracht te benutten zul je moeten oefenen. Dit doe je simpelweg door acties uit te voeren die met verschillende soorten skills te maken hebben; behendigheid, kracht, schieten, ontploffingen en rijden. Door gaandeweg van deze skills gebruik te maken, zul je in level omhoog gaan, waardoor je sterker wordt, hoger kunt springen, beter kunt rijden en meer schade aanbrengt. De hoogste levels van de skills spelen zelfs extra speciale vaardigheden vrij, zoals de Wingsuit waarmee je door de lucht kunt zweven, een aanval waarmee je keihard op de grond slaat en hierbij alle vijanden om je heen schade toebrengt, en nieuwe auto’s om mee te racen en te knallen.

Het zou natuurlijk zonde zijn om al deze superkrachten alleen te kunnen gebruiken om wat Freaks en Cell mee af te maken. Hoewel dat wel het hoofddoel van het spel is zijn er tal van zijmissies om te doen. Zo zijn er verspreid door de stad verschillende autoraces om aan deel te nemen, rooftop races waarin je zo snel mogelijk over de daken moet springen, stunt rings om doorheen te springen, tactische locaties om over te nemen en natuurlijk orbs om te verzamelen. Deze orbs waren een erg populair tijdverdrijf in het eerste deel en kenmerkend voor Crackdown. Dus natuurlijk kunnen ze ook nu niet ontbreken.

In de stad zul je weer kunnen jagen op 500 agility orbs die over de daken zijn verspreid en 300 hidden orbs die overal verstopt liggen. En alsof dat nog niet genoeg is om je mee bezig te houden, dan kun je altijd nog jagen op de nieuwe renegade orbs die zich over de map verplaatsen en jou proberen te ontwijken. Dit kan erg frustrerend zijn en wanneer je voor de twintigste keer weer die orb niet kunt pakken, willen er nog wel wat scheldwoorden naar de televisie vliegen.

Crackdown 1.5
Al met al klinkt het dus alsof er genoeg te doen is in Crackdown 2. Dat is opzich ook wel zo, maar eigenlijk is er weinig echt nieuws te doen. Hoewel ontwikkelaar Ruffian Games hier en daar wat extra dingen aan het Crackdown concept heeft toegevoegd, blijft alles wel heel erg hetzelfde. De Freaks zijn dan wel een toffe toevoeging, maar alleen die voegen niet genoeg toe om Crackdown 2 fris te laten aanvoelen. De game speelt zich zelfs in precies dezelfde stad af als het origineel, al ziet het er wel wat anders uit door de destructie die de Freaks hebben aangericht. Maar regelmatig zul je het been there, done that gevoel krijgen wanneer je weer een nieuwe rooftop race start of Cell leden afknalt met een rocket launcher. De titel Crackdown 1.5 was eigenlijk meer op zijn plaats geweest.

Daarnaast kent de game ook haar nodige slordigheden die van tijd tot tijd het plezier wat kunnen vergallen. Zo kampt het spel her en der met slowdown. Deze wordt niet eens veroorzaakt doordat er tientallen of honderden vijanden om het scherm staan, maar komen juist ook voor in rustige situaties. Ook kleine dingetjes als het ontbreken van een teller tijdens de races zijn wat vervelend. Hierdoor zul je meer dan eens niet finishen omdat je geen tijd meer hebt, maar hoeveel tijd je dan wel krijgt voor een race staat niet in beeld.

Het vervelendst is echter de onduidelijkheid die je van tijd tot tijd tegenkomt in de omgevingen. In Crackdown 2 draait alles om springen en klimmen. Je zult de hoogste wolkenkrabbers van Pacific City proberen te beklimmen en over de daken van de gebouwen springen op weg naar je volgende missie. Hierbij maakt je gebruik van elk randje waar je je aan vast kunt pakken. Als je dus de ene keer een muur zonder problemen kunt beklimmen, maar jouw agent bij de volgende, haast hetzelfde uitziende muur, weigert om zichzelf vast te klampen, dan is dat erg vervelend en leidt soms tot een val van honderden meters.

Ideaal tijdverdrijf
Ondanks die minpunten is Crackdown 2 het overgrote gedeelte van de tijd wel een genot om te spelen. Het is een game die je wederom helemaal vrij laat om te doen waar jij zin in hebt. De meeste tijd zul je dan ook niet steken in het uitspelen van de missies, wat in een kleine tien uur mogelijk is, maar vooral in het rondspringen door de stad. Dan zie je weer op een onmogelijk hoge locatie die groene gloed van een agility orb en voor je het weet ben je een half uur bezig om een gebouw te beklimmen. Of je vind je zelf in een straat overspoelt door Freaks, stapt in je Agency supercar en geeft keihard gas. De monsters weten niet wat ze overkomt en het groene bloed spat alle kanten op terwijl jouw driving skill door deze actie lekker omhoog gaat.

Mocht je genoeg van dit alles hebben, verzuim dan niet om ook even een vriend, of zelfs drie, uit te nodigen. Crackdown 2 ondersteunt namelijk co-op voor vier spelers. De agenten van je vrienden kunnen dan jouw Pacific City binnenkomen en samen met jou de Freaks en Cell bestrijden. Al komt daar meestal niets van terecht als iedereen ongecoördineerd alle kanten opspringt en doen en laten wat ze zelf willen. Maar dat maakt niet uit, want het enige in Crackdown 2 telt is nog altijd hetzelfde als in dat eerste deel meer dan drie jaar geleden: plezier.

Conclusie
Crackdown 2 doet dan niet zoveel nieuws, is technisch geen hoogstandje en kan soms wat frustratie opleveren, maar zal je ondanks dat heel veel plezierige uurtjes bieden. Het levelen van je superagent is nog altijd leuk, het rondspringen van dak tot dak blijft tof en het jagen op orbs zal altijd een mooi tijdsverdrijf blijven. Als je van het eerste deel genoten hebt, of je bent op zoek naar een game om eens lekker onderuitgezakt te spelen zonder veel bij na te denken, dan is Crackdown 2 het spel voor jou.