Confrontation Review

Monsters bruut afslachten is leuk. Alleen zo kan onze sadistische geest worden bevredigd. Niet zo gek dus dat we dungeon crawlers doorgaans een warm hart toedragen. Ook voor de recensie van Confrontation werden we in verschillende kerkers gedumpt, waarna we talloze monsters ongegeneerd mochten doodsteken en flamberen met magische spreuken. Of ons levensgevaarlijke avontuur een memorabele is geweest, dat kun je hier teruglezen.

Confrontation is gebaseerd op de gelijknamige tabletop fantasiegame, die ontwikkeld werd door Rakham. De videogame variant van Confrontation komt echter uit de studio van Cyanide, die ook verantwoordelijk was voor de eind vorig jaar uitgekomen en door ons matig beoordeelde real-time strategy game A Game of Thrones: Genesis. We staan ervan versteld hoeveel games Cyanide in korte tijd weet te ontwikkelen. Gaat dit dan niet ten koste van de productiekwaliteit?

Pauzeren is nog nooit zo handig geweest
Confrontation kent een ietwat onwennige, maar interessante besturing. Een uitleg is dus wel passend. In deze game bestuur je enkele heldhaftige krijgers tegelijk, terwijl de camera boven je hangt. Terwijl je handmatig jouw team van punt A naar B leidt en in dat proces talloze monsters afmaakt, heb je de beschikking over een micromanagement systeem. Simpel gezegd kun je ieder personage individueel zelf aanvallen en spreuken laten uitvoeren.

Omdat fouten in Confrontation snel worden bestraft, krijg je gelukkig de mogelijkheid om de game met een druk op de knop te pauzeren, waarna je rustig tactieken kunt verzinnen en opdrachten kunt geven aan jouw team. Een geweldige toevoeging, die stiekem wel wat wegheeft van het vechtsysteem uit Dragon Age: Origins. Omdat pauzeren optioneel is, hoeven hardcore spelers zich hier niet aan te irriteren. Maar voor de wat meer casual dungeon crawler fan is dit geen overbodige luxe.

Klassieke vechtrollen
Ieder teamlid kent een eigen rol om te vervullen, die trouwens nagenoeg klassiek is geworden anno 2012. Je hebt in deze game een 'Tank', 'Mage', 'Fighter' en 'Support'. Het zijn termen die eigenlijk geen uitleg meer nodig hebben. Van schade incasseur tot keiharde brute kracht die maximale pijn uitdeelt, je kunt het zo gek niet bedenken en Confrontation heeft het. Opvallend is dat jij in de singleplayer een aantal brute strijdkrachten bestuurt die stiekem wel wat weghebben van de met steroïdenoverladen krijgers uit Warhammer 40,000: Space Marine. Dit zie je vooral terug in hun manier van bewegen en de veel te zware stemmen die je tot in den treure moet aanhoren als je ze naar een nieuw punt commandeert. Op den duur begint dit wel wat te irriteren, knoop dat goed in je oren.

Wees wijs met de rolverdeling in jouw groep, want een goed gebalanceerd team is absoluut een vereiste om zonder al teveel kleerscheuren door een level heen te komen. Zet de Tank dus op de frontlinie en laat de Mage op de achtergrond zijn werk doen. Omdat Confrontation vrij uitdagend is, is de beloning voor succes ook vrij groot. Je confronteert maar zelden groepen vijanden die in aantallen groter zijn dan jouw team, maar vergis je niet in de brute kracht waar je oog in oog mee staat. Leid je jouw team naar succes, dan krijg je de drang om verder te spelen.

Geleidelijk aan sterker worden
Door verder te spelen, verdienen personages ervaringspunten door onder andere vijanden te doden. Stijgen ze in level, dan kun je punten toewijzen aan hun statistieken en aanvallen sterker maken. Leuk detail is dat je gaandeweg meerdere personages van verschillende rassen vindt, die je vervolgens weer kunt gebruiken in jouw team. Je zult dus keuzes moeten maken met wie je meeneemt op jouw suïcidale avonturen en vervolgens sterker wilt maken. En keuzes zijn goed.

Wie is de burgemeester van Wezel?
Confrontation kent tevens een multiplayer modus, waarin je met één van de vier verschillende facties kunt vechten tegen andere spelers. Verschil met de singleplayer modus is dat je niet de beschikking hebt over de pauzeknop. De sfeer is dus een stuk meer hardcore dan in het verhalende gedeelte van de game, waarin je rustig de tijd hebt om na te denken. Helaas is het online gehalte van Confrontation net een uitgedroogde put. Eentje waar je rustig het welbekende echo spelletje mee kunt spelen. Er zijn namelijk weinig tot geen spelers en het vinden van een match is een prestatie op zich. Maar dat ligt niet aan de game, maar aan de community. We raden je daarom ook niet aan Confrontation te kopen voor het online gedeelte.

Klein budget?
Confrontation laat echter wel flinke steken vallen op andere gebieden. Al in de eerste vijf minuten wordt duidelijk dat Confrontation absoluut niet heeft mogen genieten van een hoog budget. De bewegingen van personages in zowel tussenfilmpjes als in de game zelf zijn om te beginnen bedroevend matig uitgebeeld; alsof ze met een drie dagen oude drol in hun broek lopen terwijl ze onder 100,000 volt staan. Technische mankementen ontbreken helaas ook niet, met gegeven commando's die soms straal worden genegeerd. Zijn ze nou dom, of ligt het aan ons? In oorlog moet je wel bij de les blijven hoor. Luister toch naar jouw wijze generaal!

De bedenkingen over de intelligentie van jouw team worden nog eens extra versterkt bij smalle gangetjes die opeens grote obstakels vormen. Jouw teamleden willen er namelijk allemaal tegelijkertijd doorheen sprinten, maar de natuurkundige wetten verbieden dit natuurlijk. Één voor één, dames en heren! Zie die logica maar eens over te brengen aan deze groep antihelden.

Nul komma nul vrijheid
In dit soort games is het fijn als je wat vrijheid hebt en meerdere paden kunt bewandelen. Geen zin in die kerker? Geen punt, dan kom je toch gewoon later terug? In Confrontation heb je hierin beslist geen keuze. Deze game is nog meer lineair dan Final Fantasy XIII. Alsof dat mogelijk is, aangezien je in die game bijna geen enkel zijpad hebt om te bewandelen. Een prestatie waard, al zeggen wij het zelf. Het weinig stukje exploratie dat wél in deze game te vinden is, beloont je enkel met een nieuw punt om te besteden in jouw wapen- en uitrustingsmeter. Een karige beloning, wij willen nieuwe wapens, bepantsering, spreuken én punten! Confrontation voelt op dit gebied daarom ongelofelijk kaal aan. Kaler dan de Kalahari woestijn op een bloedhete dag.

Grafisch om te huilen
Daarnaast is het grafische gehalte ook om te huilen zo slecht. Als deze game in 2005 op de PlayStation Portable was uitgekomen, dan zouden we hier geen punt van maken. Maar op een PC anno nu is dit onvergeeflijk. In welk opzicht? Nou, eigenlijk alles. Van de generieke omgevingen, tot de looks van jouw teamgenoten. Een verouderd grafisch jasje hoeft totaal geen probleem te zijn, mits de gameplay maar ijzersterk is. Maar als het ook hier op bepaalde fronten flink aan schort, dan is het niet moeilijk om te concluderen dat Confrontation een uitermate teleurstellende game is geworden. Jammer, want het concept is zeker niet slecht.

Had veel meer in kunnen zitten
Op bepaalde punten weet Confrontation te scoren en dat is op het gebied van het concept. Het vechtsysteem kan soms heerlijk moeilijk worden en vereist tactisch denkwerk. Ook de pauzeknop is een zeer aangename toevoeging. Het is daarom des te teleurstellender dat de meeste van deze ideeën vrij beroerd zijn uitgevoerd en gepresenteerd. Mocht je van lineaire games houden en door deze, toch wel belangrijke, punten van kritiek heen kunnen kijken, dan is Confrontation misschien iets voor jou. Voor een 39,99 euro kostende game verwachtten wij echter meer. Veel meer.