Broken Sword: Shadow of the Templars - The Director's Cut Review

Broken Sword: Shadow of the Templars is een titel die in 1996 het levenslicht zag. Ubisoft brengt nu de Director’s Cut van de game naar de Wii, waar eindelijk het hele verhaal bekend zal worden. Hebben we daarentegen wel het geduld voor het hele verhaal of haken we vroegtijdig af?

Een moordende mimespeler
Het spel begint in Parijs, waar journaliste Nico Collard op weg is om Pierre Carchon te interviewen in het Palais Royale. Carchon geeft een beperkt aantal interviews weg en Nico zou met dit interview wel eens door kunnen breken.

Als Nico aankomt bij het Palais Royale ziet ze een mimespeler die met een act bezig is. Nico doet even met deze act mee en loopt vervolgens het huis in. Ze weet op dat moment nog niet dat deze mimespeler een meedogenloze moordenaar is. Terwijl ze op haar interview wacht wordt Pierre Carchon dan ook in zijn privévertrek neergeschoten.

Als Nico het schot hoort, haast ze zich naar het vertrek van Carchon waar ze de mimespelende moordenaar in de ogen kijkt. De geschrokken moordenaar slaat Nico bewusteloos en gaat er vervolgens vandoor. Als Nico bijkomt begint het onderzoek wat uiteindelijk een eeuwenoud mysterie zal ontrafelen.

Ze wordt hierbij geholpen door de Amerikaanse detective George Stobbart, die toevallig op vakantie is als er in een nabijgelegen kroegje een bomaanslag plaatsvindt. De speler zal ook delen spelen als zijnde deze detective, daar George en Nico samen gaan werken om de moord op Carchon op te lossen. Het wisselen tussen de personages zorgt voor een aangename afwisseling in het spel.

Een interactieve strip met geluid
De speler moet de moord op Carchon oplossen door in de vele interactieve omgevingen op zoek te gaan naar aanwijzingen die hem verder op weg helpen. Deze omgevingen zijn allemaal in een soort comic stijl getekend, waardoor de door Dave Gibbons (tekenaar van onder andere Watchmen) getekende personages hier goed bij passen.

Het grafische geheel past allemaal erg goed bij elkaar en brengt het nostalgische gevoel van de originele game goed over. Dit komt vooral doordat de omgevingen veelal hetzelfde zijn gebleven in vergelijking met de PC- game uit 1996, met hier en daar een opgepoetst tintje.

Een mooi voorbeeld van een verandering in het spel is wanneer de speler een gesprek aangaat met iemand. Er zullen er dan twee tekeningen van de personen in beeld komen, die vervolgens door middel van praatwolkjes met elkaar communiceren. Hierbij veranderen de gezichtsuitdrukkingen telkens en wordt er daadwerkelijk gepraat.

Shadow of the Templars bevat over het algemeen een redelijk monotone soundtrack met muziek die op de achtergrond wegspeelt. De stemmen passen daarentegen wel erg goed bij de tekeningen en de achtergronden van de personages. Zo heeft de Franse hoofdrolspeelster ook echt een Frans accent en de agenten die in het spel voorkomen de karakteristieke zwaardere stemmen van agenten.

Jammer genoeg zal de speler op sommige momenten denken dat de dialogen van een papiertje opgelezen worden en de speler zal ook merken dat er, als hij twee keer op dezelfde onbelangrijke plek komt, dezelfde teksten opgelezen worden.

Wijzen en klikken
In de Broken Sword games is het aan de speler om diverse zaken op te lossen door middel van het Point and Click principe. De speler kan voorwerpen vinden door deze met de cursor aan te wijzen en er vervolgens op te klikken. Dit principe is zonder veranderingen overgebracht naar de Wii. De speler bestuurt de cursor met de Wiimote en deze zal veranderen in een tandwiel, oog, hand, vergrootglas of mond als de speler iets kan doen.

Het oog geeft aan dat de speler een voorwerp of plek kan onderzoeken. Er zal dan een beschrijving over het gekozen voorwerp komen die wellicht naar een hint leidt. De mond komt over het algemeen voor als de speler zijn cursor bij personen in de omgeving houdt. Dit icoon duidt aan dat er een dialoog gestart kan worden met de desbetreffend persoon. De speler komt zo meer te weten over andere personen en dus de mogelijke moordenaar. Deze dialogen zijn noodzakelijk om verder te komen in het verhaal, maar worden op den duur erg langdradig.

Het handje toont aan dat er iets opgeraapt kan worden of dat er een bepaalde richting op gelopen kan worden en het tandwiel toont aan dat de speler ergens iets uit kan voeren. De speler kan op deze punten dus iets met de omgeving doen, zoals deuren of kastjes openen of een mechanisme bedienen.

Hulp
De iconen helpen de speler door het spel heen, maar toch kan het zijn dat de speler ergens een aanwijzing mist of gewoonweg vastzit op een plek en niet weet wat hij moet doen om verder te komen. Op deze momenten kan de speler hulp inroepen in de vorm van een hint.

Bovenin het scherm staat een vraagteken die de speler een hint zal geven als erop geklikt wordt. Als eerste zal er een redelijk onduidelijke hint gegeven worden over de dingen die de speler moet doen. Als de speler er aan de hand van deze hint niet uitkomt zal er even later nog een hint in het menu verschijnen, die ineens een stuk duidelijker omschrijft hoe de speler verder kan komen.

Dit is een aangename aanvulling op het spel, want sommige puzzels zijn redelijk onduidelijk opgezet. Zo moet de speler bijvoorbeeld een stenen cilinder in een mechanisme steken, welke vervolgens als een soort kluissleutel fungeert. De speler moet de juiste combinatie vinden om een deur te openen, maar moet daarna niet vergeten de cilinder mee te nemen, want later is deze cilinder weer nodig voor een ander mechanisme.

Spookspeler
De speller kan in Broken Sword: Shadow of the Templars- the Director’s Cut niet alleen geholpen worden door de hints, maar er kan zich ook een tweede speler aanmelden voor hulp. Er zullen dan twee cursors over het scherm bewegen, waarvan er een doorzichtig is. Dit is dan ook een zogenaamde spookspeler.

De spookspeler kan niets oprapen en heeft ook geen mogelijkheid tot interactie met de voorwerpen of mensen. Het enige wat de tweede speler kan doen, is een beetje heen en weer bewegen over het scherm en dingen aanwijzen. Bij het klikken op een interactief voorwerp zal de cursor van de tweede speler wel even knipperen om de eerste speler erop te attenderen dat daar iets te doen is.

Naast het feit dat beide spelers natuurlijk in dezelfde ruimte zitten en dus onderling communiceren, is de eerste speler zelf natuurlijk ook op zoek naar hints en interactieve voorwerpen. Dit leidt vaak tot verwarring en hiervan wordt het spel niet veel makkelijker. De tweede speler dient zich te schikken in de keuzes van de eerste speler, want als deze besluit naar een ander scherm te gaan gebeurt het gewoon. Door de onmacht van de tweede speler lijkt de multiplayer modus in Broken Sword: Shadow of the Templars geheel overbodig.

Afhaken of doorspeuren?
Shadow of the Templars doet zijn naam als zijnde the Director’s Cut echt eer aan. Naast het feit dat het verhaal compleet gemaakt is, geven de graphics het nostalgische gevoel van het origineel goed weer. De muziek die op de achtergrond speelt is een jammer genoeg beetje langdradig en ook de dialogen kunnen op den duur gaan vervelen. De multiplayer modus in het spel lijkt totaal overbodig te zijn, daar de tweede speler niets kan doen behalve dingen aanwijzen. Al met al is deze Broken Sword een goede remake geworden van het origineel uit 1996 en zowel de liefhebbers van Point and Click genre als de puzzelfans kunnen zich hier uren mee vermaken.