Avatar: The Burning Earth Review

Avatar: The Burning Earth is het vervolg op Avatar: The Last Airbender. Dit eerste deel wist net geen voldoende binnen te slepen, geldt dit ook voor deeltje twee of weet Avatar: The Burning Earth ons te verrassen?

Als je eerst wilt weten waar Avatar: The Last Airbender ook alweer over ging, raad ik je aan onze review nog eens te lezen. Ook hierin vind je de informatie terug over de legende en daarom zal ik verder niet ingaan op het verhaal van de game, want het idee blijft hetzelfde. Is dat al gesneden koek voor je? Lees dan snel verder, want in Avatar: The Burning Earth zijn er een paar dingen gewijzigd ten opzichte van het vorige deel.

Veranderingen
Allereerst is dit spel deze keer te spelen op twee consoles, namelijk de Nintendo Wii en de Xbox 360, dit in tegenstelling tot de vorige keer toen je het spel alleen nog in huis kon halen voor de Wii. Hoewel de Xbox 360 toch wat meer bedoeld is voor de shooter- en raceliefhebbers wordt er toch steeds meer een poging gedaan de casual gamers te benaderen. Overigens viel onlangs snel de aandacht op Avatar: The Burning Earth toen bleek dat je voor de Xbox 360 alle 1000 gamerpoints, binnen twee minuten vrij kunt spelen. Het is een grapje en daarom een leuk extraatje voor de gamers die op de punten kicken.

Uiteraard is de overgang op een extra console niet de belangrijkste verandering. Een belangrijke vernieuwing in dit deel is dat er ditmaal sprake is van een multiplayer optie en dat is natuurlijk goed nieuws voor de mensen die graag samen met iemand willen gamen. Een andere vernieuwing is dat je in Avatar: The Burning Earth voor het eerst kennis zult maken met luchtgevechten. Het is schaars, slechts twee keer zul je met Appa door de lucht vliegen; door ringetjes moeten vliegen en ondertussen vijanden op de grond een kopje kleiner moeten maken, maar toch is dit leuk voor de variatie. Een andere leuke toevoeging is dat je een paar keer zult spelen met Momo, en ook dit zorgt voor afwisseling en is dus alleen maar leuk. Overigens kunnen spelers in deze game voor het eerst gebruik maken van alle vier de stijlen. dus aarde, vuur, water en lucht.

In eerste instantie voor kinderen
Tot zover de vernieuwingen, maar moet je per se bekend zijn met het voorgaande deel of de gelijknamige TV-serie? Nee hoor, absoluut niet, deze game kun je rustig spelen zonder voorkennis te hebben. Als je de voorkant van het hoesje ziet, zul je al gauw denken dat het een kindergame is en dat klopt ook. In eerste instantie is deze game gericht op kinderen en fans van de serie. Zegt dit je niets en vraag je je af of het iets voor jou is? Avatar: The Burning Earth is een actie avonturenspel. In totaal vecht je in zeven levels, waarbij je elke keer een eindbaas zult moeten verslaan. Ondertussen zul je puzzels op moeten lossen en dit vergt teamwerk. Er zitten negen verschillende personages in de game: Aang, Katara, Sokka, Toph, Jet, Zuko, Iroh, Moma en Appa. Gedurende de game bestuur jij er steeds twee. Het is een goed systeem en je kunt op elk willekeurig moment switchen tussen de personages en zodra je de ander overlaat aan de computer, voert die ook goed zijn taak uit.

Alles blijft eenvoudig
Wat betreft het oplossen van de puzzels, is vergen eigenlijk niet het juiste werkwoord, want veel moeite hoef je er niet voor te doen. Hoewel de TV-serie soms best diepgaand is, is de game dat helemaal niet en zijn de puzzels erg eenvoudig. Behalve dat je de game volledig kunt afspelen in het Nederlands, blijkt ook weer uit die puzzels hoe het spel zich richt op de jongelingen, want het hele spel zit vol met aanwijzingen. Je krijgt fragmenten te zien, vergelijk het bijvoorbeeld met Prince of Persia, met beelden waar je naartoe moet en vaak zul je in je scherm ook te zien krijgen of je B-knop of A-knop moet indrukken. Wat dat betreft kun je het grootste gedeelte van dit spel wel hersenloos spelen.

Toch is dat niet per definitie negatief. Ik ben geen kind en heb me toch prima kunnen vermaken met dit spel. Het spel bevat zijn eigen charisma en zeker tussen de Xbox 360 titels zorgt dit spel wel voor een fris tintje. De zeven hoofdstukken zijn stuk voor stuk gevarieerd, de opdrachten zijn elke keer anders, de vijanden waar je tegen vecht zijn elke keer weer anders en ook je eindbazen zorgen elke keer weer voor verandering. Het wisselen tussen de twee personages per level is ook best leuk. In Avatar: The Last Airbender werd er trouwens gebruik gemaakt van de cel-shaded animatie, dat is hier achterwege gelaten en dat zorgt direct voor een meer natuurlijke en frisse uitstraling. Toch blijft alles eenvoudig, qua beeld en uitvoering, waardoor dit spel de volwassen gamer niet echt zal aanspreken. Daarbij geldt ook nog eens dat de game veel te kort is, binnen zes uur kun je het spel volooien.

Niet helemaal goed uitgewerkt
Dat is niet het enige nadeel van het spel. Als de personages spreken, hoor je ze dit alleen doen maar zie je het niet. Je krijgt dus lappen tekst te zien met daarbij de beelden van strakke gezichten waarvan de mondjes niet bewegen. Vreemd is dan ook dat in een paar tussenfilmpjes je de monden wél ziet bewegen en dan vraag je je toch echt af waarom dat niet voor de hele game geldt. Was de game toch nog niet helemaal af? Verder is het zo dat je in alle levels allerlei personages die rondlopen, kunt aanspreken maar dit heeft geen nut. Allereerst heeft het geen functie omdat het spel zo simpel is dat je toch wel weet wat je moet doen of waar je heen moet gaan en ten tweede bij één opmerking houdt het gesprek op en soms zeggen meerdere personages gewoon hetzelfde. Wat dat betreft had er wel wat meer variatie gekund in de dialogen, maar nog belangrijker, had het een functie moeten hebben, wat dus nu duidelijk niet het geval is. Dit geldt ook voor voorwerpen die je tussentijds oppakt in een level, de gezondheidsflesjes hebben wel nut, maar het in elkaar slaan van alle kratten en dozen niet, omdat vaak je metertje al vol zit en het is jammer dat dit ook snel herhalend aanvoelt.

Kort, maar best even leuk
Hoewel de game dan niet helemaal goed afgewerkt is en toch duidelijk hier en daar een aantal steekjes laat vallen, weet het wel zijn voorganger te verbeteren en ons in die zin te verrassen. Hoewel we in de review van Avatar: The Last Airbender als kritiekpunt hadden dat de singleplayer te kort is, geldt dat helaas ook voor deze game. Binnen zes uren heb je het wel uitgespeeld. Toch kun je binnen die tijd wel een leuke ervaring beleven, Avatar: The Burning Earth is weliswaar simpel maar wordt niet saai doordat het variatie biedt in puzzels, levels, vijanden, eindbazen etc. Ik raad je dan ook aan dit spel gewoon eens te doen als je je hersenen niet teveel wilt kraken en in gezelschap bent, want daarvoor is de multiplayer functie natuurlijk uitermate geschikt voor.