Avatar: Frontiers of Pandora Review - Een magische ervaring?

Fans die niet genoeg krijgen van de wereld van Avatar kunnen nu zelf deze prachtige wereld bezoeken in Avatar: Frontiers of Pandora. Maar of dat een magische ervaring is, dat lees je nu in onze review.

Al sinds de release van de eerste Avatar in 2009 is de filmreeks van James Cameron een begrip. Pandora wordt niet langer meer in verbinding gebracht met ‘de doos van’, maar met de beeldschone maan van een gasgigant in het Alpha Centauri-systeem. Cameron is ook nog lang niet klaar met de franchise, want na The Way of Water komen er nog eens drie sequels aan.

En de reeks wordt nu ook op een andere manier uitgebreid, want in Avatar: Frontiers of Pandora mag je zelf in de huid van een Na’vi stappen en de maan verkennen. De speelbare Na’vi in kwestie is iemand die op jonge leeftijd is ‘geadopteerd’ (lees: meegenomen nadat de ouders zijn vermoord) door de Resources Development Administration - beter bekend als de RDA.

Deze Na’vi en andere jonge lotgenoten worden opgenomen in een programma om ze op te leiden tot ambassadeurs, om een brug te vormen tussen de mensen en de Na’vi. Maar wanneer de revolutie van Jake (aan het einde van de eerste film) van start gaat, zijn de diensten van de gevangen genomen Na’vi niet meer nodig. Na een lange cryoslaap en een spannende ontsnapping zet je je eerste stappen in de wildernis van Pandora en sluit je je aan bij het verzet om de RDA ten einde te brengen.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ja, Pandora ziet er ook in de game beeldschoon uit. Het is een genot om rustig door de bossen te lopen en te kijken naar de buitenaardse flora en fauna. Met name als het voor de eerste keer nacht wordt en alle bloemen en planten oplichten, zal je met open mond naar het scherm staren.

De wildernis van Pandora verkennen is bovendien ook verstandig om te doen. In de natuur vind je namelijk niet alleen zaden om je health mee aan te vullen, maar ook middelen om nieuwe armor, bogen en pijlen mee te craften en extra skill points om in één van vijf talent trees te stoppen. Zo kan je bijvoorbeeld unieke features vrijspelen voor wapens of zorgen dat je stiller kan rondsluipen. In de natuur vindt je daarnaast ook verschillende soorten voedsel om te koken.

Dat laatste is essentiëler dan het klinkt, want met een lege maag zal je health niet automatisch regenereren en je kan ook niet meer gebruikmaken van fast travel. Voedsel zorgt bovendien voor handige voordelen voor een aantal minuten, zoals sneller rennen, weerstand tegen bepaalde elementen of simpelweg een grotere levensbalk.

Die voordelen en betere wapens ga je ook zeker nodig hebben. Waar gevechten in de eerste paar uur van Avatar: Frontiers of Pandora nog simpel aanvoelen - je bent op dat moment gewapend met een simpele boog - worden de troepen van de RDA al snel een stuk sterker. Zo zullen vijanden rondlopen in grote mechanische suits en vliegen ze rond in gunships. De gevechten voelen over het algemeen soepel en snel aan, want als Na’vi kan je je snel bewegen over het slagveld en snel klimmen naar hogere gebieden, of dat nu een boom is of een gigantische constructie in een vervuilende mijn.

Maar er komt ook geregeld een probleem kijken bij het zijn van een Na’vi. Het ras is namelijk een stuk groter dan een mens en in sommige omstandigheden is het een flinke uitdaging om een soldaat het vuur op je opent te kunnen zien. Als je bijvoorbeeld midden in het oerwoud staat, of als het slecht weer is, dan ben je vrijwel overgeleverd aan de Na’vi Sight: een soort scan die je kan aanzetten om vijanden te taggen, aanwijzingen te volgen en te onderzoeken wat voor effect planten hebben. En hoewel een normale soldaat niet veel schade kan ontvangen - één pijl is vaak voldoende - kunnen ze wel flink wat schade uitdelen, wat het erg vervelend maakt als je een vijand niet kunt vinden.

Naast de klassieke Na’vi wapens, waaronder drie verschillende soorten bogen en een lacrosse-net om mijnen mee te gooien, kan je ook de wapens van de RDA tegen de troepen zelf gebruiken. Voor alle wapens kan je daarnaast ook upgrades vinden, maar die zijn over het algemeen niet heel spannend, met simpele procentuele stijgingen. Het is een gemiste kans, want gevechten worden op den duur wel ietwat herhalend door hetzelfde arsenaal waar je steeds mee aan de slag gaat. Op een gegeven moment weet je wel wat een boog of een machinegeweer doet. Het helpt ook niet mee dat veel missies uiteindelijk neerkomen op hetzelfde concept.

Omdat de Na’vi die je speelt opgegroeid is onder de mensen, is de protagonist niet erg bekend met de gebruiken van zijn of haar eigen volk. Aan het begin van de game krijg je daarom veel uitleg over het volk, inclusief wat jouw eigen rol is. Als lid van de Sarentu-clan is het namelijk jouw taak om de verschillende clans van Pandora te verenigen in de strijd tegen de RDA. Het verhaal bestaat dan ook uit een groot gedeelte uit het overtuigen van de clans om zich aan te sluiten bij het verzet.

De clans houden alleen duidelijk minder rekening met het feit dat je niet bekend bent met de gebruiken van de Na’vi. In sneltreinvaart worden er soms begrippen, rituelen en andere zaken je om de oren gegooid, waardoor de quests waar je op uit wordt gestuurd niet altijd even duidelijk zijn. Het is zeker geen overbodige luxe om een beetje kennis te hebben van Avatar voordat je aan het avontuur begint.

Je hoeft overigens niet de films te hebben gezien als je de basis wil meekrijgen van het verhaal. Hoewel Frontiers of Pandora zich namelijk afspeelt rond The Way of Water, wordt de focus gelegd op een ander gedeelte van de maan. Je zal dus niet Jake (het personage van Sam Worthington) of andere bekende personages tegen het lijf lopen. Wel zijn er de nodige easter eggs en verwijzingen in notities die je door de wereld heen kan vinden.

Zoals eerder gezegd is Pandora een waar plezier om doorheen te lopen, maar wij werden er geregeld aan herinnerd dat we een game aan het spelen waren en niet echt door een buitenaards bos liepen. De PC-versie van Avatar: Frontiers of Pandora heeft namelijk veel last van framedrops. Elke keer als we bij een vijandelijk kamp komen, een open vlakte betreden en zelfs onze wapens tevoorschijn trekken, neemt de framerate een enorme duikeling. Voor een paar seconden komt hij dan zelfs onder de tien uit.

We hebben de game getest op niet de minste hardware (RTX 3080 gecombineerd met een Ryzen 5800X3D), maar zelfs de instellingen op het laagst zetten heeft geen effect. Sinds de laatste driver update van Nvidia komt het probleem een stuk minder vaak voor, maar daarvoor zijn wel crashes in de plaats gekomen.

En dat is zonde, want als Frontiers of Pandora normaal draait, dan ziet alles er niet alleen prachtig uit, het loopt ook enorm vloeiend. Het is een genot om van boomtak naar boomtak te rennen, om vervolgens een duik in het diepe te nemen en te landen op je eigen Ikran - een draakachtig wezen dat je kan temmen. De hele magie wordt er alleen uitgehaald wanneer je ineens naar een slideshow of je eigen bureaublad zit te staren.

Games gebaseerd op films hebben niet een al te beste reputatie. En hoewel ontwikkelaar Massive Entertainment met Avatar: Frontiers of Pandora één van de beste titels in dat ‘genre’ heeft afgeleverd, voelt het toch aan als een gemiste kans. De game kent namelijk genoeg hoogtepunten die voor een grote glimlach op je gezicht zorgen, maar bijna even vaak wordt het afgewisseld met iets dat frustrerend is.

Zo is Pandora beeldschoon en is het heel leuk om als Na’vi de wildernis te verkennen of te vliegen bovenop een Ikran, maar framedrops of niet begrijpen wat je precies moet doen gooien vaak roet in het eten. Andere keren voel je je triomfantelijk wanneer je een klein leger hebt uitgeschakeld, om vervolgens te stoeien met een ‘onzichtbare’ soldaat die zich schuilhoudt in het struikgewas. Het is te hopen dat in ieder geval de technische problemen op PC snel worden opgelost, zodat die niet meer voor veel frustratie zorgen bij spelers.