Alone in the Dark Review

Alone in the Dark is een game die al vele malen is uitgesteld, maar nu eindelijk in de winkels ligt. Het beloofde ongekende grafische effecten en een innovatieve gameplay. Of dat allemaal gelukt is, dat lees je in deze recensie.

Een televisieserie in gamevorm
De game plaatst je meteen in het personage van Edward Canbry, die blijkbaar in de problemen zit. Hij wordt vastgegrepen en weggesleept wanneer er iets onverklaarbaars gebeurt. Het gebouw waarin Canbry zich bevindt, begint te beven en open te scheuren. Dit is natuurlijk een mooie kans om te ontsnappen en onderweg kom je de hoofdpersonen van het spel tegen. Zij leggen uit dat er een oud ritueel is uitgevoerd, en er daardoor een duivelse kracht is ontsnapt. Overal in New York barsten de straten open, en de bron van al deze ellene bevindt zich in Central Park. Jij wordt hier dan ook heen gestuurd om iemand bij het museum te ontmoeten.

Zo gezegd, zo gedaan. Je wordt in Central Park gedumpt met een pistool, zaklamp en wat andere spulletjes en begint aan het avontuur. Het is een avontuur dat je zal vastgrijpen en niet meer loslaat. Het verhaal is namelijk het sterkste punt van Alone in the Dark. Het wordt anders verteld dan in de meeste spellen, en heeft meer weg van een televisieserie dan een game. Je speelt namelijk verschillende episodes, die elk beginnen met een korte terugblik naar wat er allemaal is gebeurd. En net als met een televisieserie kun je wel eens een episode overslaan als je deze saai vindt worden. In het geval van Alone in the Dark zal dat eerder gebeuren omdat je ergens niet voorbij komt en geen zin hebt om het nog een keer te proberen. Het spel klinkt hierdoor wel erg simpel, maar dat is het niet. Je zult namelijk niet zomaar gebruik willen maken van deze doorspoelfunctie, want dan mis je gewoon delen van het verhaal. En je zult een bepaald aantal episodes moeten uitspelen om de laatste ‘aflevering’ te kunnen spelen.

In vuur en vlam
Een ander innovatief onderdeel van Alone in the Dark is de manier waarop je met spullen en de wereld om je heen omgaat. Canbry heeft namelijk een grote jas met allemaal zakken. Hierin stopt hij zijn spulletjes weg, en deze kun je later dan weer gebruiken. Het leuke hieraan is dat je allemaal dingen kunt gaan combineren. Zo kun je een zakdoek in een fles stoppen en aansteken, je kogels in vuur en vlam zetten voordat je deze afschiet, een spoor van brandstof maken en deze daarna aansteken, en ga zo maar door.

Zoals je al leest, speelt vuur een hele belangrijke rol in Alone in the Dark. De vijanden die je tegenkomt kun je namelijk alleen verslaan door ze in brand te zetten. Je kunt natuurlijk gewoon lekker op ze in slaan, wat kan met bijna alles wat je tegenkomt, van ijzeren pijpen tot stoelpoten, maar na een tijdje zullen ze dan weer opstaan. De enige oplossing is dan om ze naar het vuur te slepen en zo van ze af te komen. Makkelijker is echter om gewoon gelijk een brandbom te gebruiken, waardoor je dit ook in de meeste gevallen zult doen. Dit is wel jammer, want hierdoor gebruik je keer op keer dezelfde manier om vijanden af te maken, terwijl Alone in the Dark zoveel andere mogelijkheden biedt om dit te doen. Die kosten echter meer tijd en werk, en zijn in de meeste gevallen vrij overbodig.

Ontwikkelaar Eden Games heeft met dit systeem van spullen combineren en vuur gebruiken een spel neergezet dat uniek is, maar helaas kent Alone in the Dark ook zijn minpunten. Op papier klinkt het namelijk heel goed om een stok in brand te zetten en hiermee een tegenstander aan te steken, maar in de praktijk werkt het toch iets anders. Dit komt door de gebrekkige controls van het spel. Sommige acties nemen namelijk teveel tijd in, en zijn onlogisch gemaakt. Zo zijn er wel drie acties nodig om jezelf even op te lappen, en kost het omdraaien en je pistool pakken om een vijand af te knallen zoveel tijd, dat je beter snel weg kunt rennen.

Gebrekkige camera
Ook het aanvallen gaat niet helemaal lekker in Alone in the Dark. Je gebruikt namelijk de rechter stick om te slaan, wat in theorie voor heel veel verschillende aanvallen kan zorgen. Het komt er echter op neer dat je vaak als een gek die stick heen en weer slaat, en je liever gewoon een normale knop voor de aanval zou willen hebben. Een ander groot minpunt van dit systeem, is dat je geen controle hebt over de camera tijdens een gevecht, iets dat wel wenselijk is als je van meerdere kanten wordt aangevallen.

Naast de third-person camera is er ook een first-person modus, maar deze kun je niet zelf kiezen. Het spel zal dit voor je doen wanneer het nodig is, en soms lijkt dit te gebeuren op totaal willekeurige plekken. Het idee hierachter is dat je in de derde persoon speelt als je bezig bent met de omgeving, zoals iets oppakken of slaan, en in de eerste persoon rondkijkt en schiet. Dit werkt echter niet helemaal lekker, en dat is een groot minpunt voor het spel.

Grafisch gezien is Alone in the Dark zeker een sterke game. Het is niet het mooiste spel van het moment, en er zijn hier en daar wat glitches, maar over het algemeen ziet alles er goed verzorgd uit. Hetzelfde geldt voor de muziek, die perfect bij de momenten in het spel past. Deze zorgt ervoor dat het spel nog spannender wordt, en is zeker een groot pluspunt.

Conclusie
Als je met de wat gebrekkige controls kunt leven, dan zal Alone in the Dark je veel te bieden hebben. De puzzels zijn uniek, en het verhaal wordt enorm goed verteld. Dat zijn dan ook de hoogtepunten van het spel, en wanneer je het hebt uitgespeeld zul je op die delen tevreden terug kunnen kijken. Helaas zul je er ook altijd bij denken hoeveel beter deze game had kunnen zijn als Eden Games de slordigheden had weten op te lossen.