13 Sentinels: Aegis Rim Review – Reis door de tijd in dit mecha-avontuur

13 Sentinels: Aegis Rim is al een tijdje op de PlayStation 4 te spelen, maar komt dan nu eindelijk ook naar Nintendo Switch. In dit sci-fi avontuur bomvol populaire tropes, twists en natuurlijk robots neem je het op tegen de Kaiju, kwaadaardige robots die de wereld willen verwoesten.

In 13 Sentinels: Aegis Rim volgen we dertien tieners die compatibel zijn met de Sentinels, mechas ontworpen om te vechten tegen de Kaiju, kwaadaardige robots die uit zijn op de vernietiging van de wereld. Het verhaal is opgesplitst in twee delen: voor en na de Final Battle. Wat er aan deze laatste strijd voorafging leren we in de ‘Remembrance’ modus en hoe de Final Battle eruitziet en afloopt in ‘Destruction’.

Het verhaal begint in 1985, maar in dit jaartal blijven we niet. Om erachter te komen wat er nu werkelijk aan de hand is reis je door de tijd naar nog vier andere tijdperken: de jaren ’40 van de 20^e eeuw, de jaren ’20 van de 21^e eeuw, de jaren ’60 van de 21^e eeuw en de jaren ’10 van de 22^e eeuw. Niet alle tieners komen dan ook uit 1985: zo ontmoet je twee soldaten uit de Tweede Wereldoorlog en tieners uit de toekomst, die allen op een of andere manier in 1985 terecht zijn gekomen.

De game is deels RPG en deels visual novel en heeft drie verschillende modi: Remembrance, Destruction en Analysis. In Analysis kun je alle vrijgespeelde events terugkijken en door de ‘mystery files’ heen bladeren. Deze mystery files verkrijg je via Remembrance en Destruction en gaan over personages, items, locaties, Kaiju en meer.

Zo kun je dus makkelijk terughalen wat je tot nu toe geleerd hebt, en dat is maar goed ook. Met een grote cast, meerdere tijdperken, zelfbedachte termen en een non-lineair verhaal is het soms moeilijk om een overzicht te houden. Hoewel het verhaal dus is opgesplitst in twee delen, wordt het verhaal voor de Final Battle niet chronologisch verteld. Tegen het einde is het pas duidelijk wanneer wat zich afspeelt, dus hierbij komt Analysis zeker van pas.

In Destruction ga je de strijd aan tegen de gevreesde Kaiju. Deze robots hebben het gemunt op ‘Terminals’, bepaalde punten in de stad. Deze Terminals moeten beschermd worden, want anders wordt de stad compleet verwoest.

Je kiest zes van je dertien piloten voor je aanvalsteam, de andere zeven zijn je verdediging. Over deze piloten heb je geen controle: zij staan altijd voor de Terminal om die te beschermen. Er zijn vier verschillende generaties Sentinels, ieder met zijn eigen krachten en zwakten. Zo is de ene Sentinel perfect voor een-op-eengevechten, terwijl de andere juist weer raketten kan afvuren naar vijanden verderop.

Voor het begin van een gevecht kun je zien wat voor Kaiju er worden verwacht, waardoor je dus het perfecte team kunt samenstellen. Waar je wel op moet letten is ‘brainoverload’. Het besturen van de Sentinels gaat via de hersenen, waardoor de piloten na een aantal gevechten kampen met overbelasting van de hersenen. Piloten met brainoverload kunnen pas in het volgende gevecht weer meedoen, dus denk goed na over wie je wanneer inzet.

Destruction komt met drie verschillende moeilijkheidsgraden, waarbij 'casual' voor ervaren spelers toch wel te makkelijk is. Wanneer een Sentinel geen HP meer heeft, wordt het vernietigd en heeft het een lange tijd nodig om te herstellen. Je piloot staat dan onbeschermd op het slagveld. In de casual modus zal je dit niet snel overkomen en Kaiju gaan met een paar aanvallen al in rook op.

Voor meer uitdaging kun je dus beter voor 'normal' of 'intense' gaan. De casual modus is wel perfect voor wie niet zo ervaren is in Real-time strategy of meer geïnteresseerd is in het verhaal en daarom de gevechten zo snel mogelijk wil voltooien om verder te kunnen in Remembrance.

Jammer is dat je de robots, zowel de Sentinels en Kaiju, niet in actie ziet. Op de map zijn de robots als het ware een paar vlekken en ook de aanvallen zien er niet heel bijzonder uit. Wanneer je een actie selecteert zie je in een apart kader wel hoe deze aanval er in zijn volle glorie uitziet, maar het zou het een stuk leuker maken als je de Sentinels ook werkelijk in actie kon zien tegen de Kaiju.

Hoewel de Kaiju leren van de gevechten en zich steeds verder ontwikkelen, wordt het door het uiterlijk van het slagveld toch een beetje eentonig. De aanvallen lijken, ondanks hun verschillen in kracht en effect, in de uitvoering te veel op elkaar, waardoor het toch een beetje voelt alsof je steeds hetzelfde doet.

Ook frustrerend is wanneer je tijdens het gevecht de map wil bekijken om te zien welke soorten Kaiju er zijn en waar, je automatisch naar een piloot springt wanneer diens wachttijd voorbij is. Het vechten tegen de Kaiju is een belangrijk onderdeel van het verhaal, maar door deze minpunten valt Destruction nogal tegen.

Betekent dat dan dat je 13 Sentinels: Aegis Rim moet overslaan? Zeker niet! Het sterkste aan de game is namelijk de Remembrance modus, waar je het verhaal pas echt begint te ontknopen.

Waar de artstyle van Destruction teleurstelt, schittert die juist in Remembrance. De karakters en wereld springen tot leven. Vooral de achtergronden trekken het oog en lijken haast wel schilderijen.

In deze modus ga je aan de slag met de verhalen van alle dertien personages. In de tutorial speel je acht routes vrij, de andere vijf worden pas ontgrendeld wanneer je op bepaalde punten in de andere routes bent beland. Alle routes worden zo nu en dan weer vergrendeld en kunnen weer vrijgespeeld worden door aan bepaalde voorwaarden te voldoen, bijvoorbeeld het voltooien van een gevecht in Destruction, het ontgrendelen van een bepaald aantal mystery files of een bepaald punt bereikt hebben in een andere route. Voor de rest ben je na de tutorial vrij om zelf de volgorde van de routes te bepalen.

Hoewel de routes met elkaar verbonden zijn, heeft ieder personage zijn eigen unieke verhaal. Zo is er Juro Kurabe, een fan van mecha-films die kampt met vreemde dromen, Natsuno Minami, die een mysterieuze alien in de kleedkamer vindt en Shu Amiguchi die toegesproken wordt door een zangeres via zijn tv. De personages spelen ook een rol in andere routes, waardoor je pas als je iedere route hebt uitgespeeld het volledige plaatje hebt.

In Remembrance verken je de verschillende locaties uit de verledens van de personages. Daarbij moet je een hoop praten en ‘keywords’ oppikken. Deze keywords komen terecht in je ‘thought cloud’, waar het gekozen personage over de keywords kan nadenken waardoor er weer nieuwe informatie vrijkomt. De keywords kun je ook gebruiken om te interacteren met de andere personages en de wereld om je heen om alle mysteries rondom de Kaiju’s en de personages zelf te ontrafelen.

Keywords vind je ook door de locaties zelf te verkennen. Zo nu en dan verschijnt er een tekst ter hint dat je op de a-knop moet drukken om een voorwerp of iets dergelijks te onderzoeken. Jammer is wel dat het daardoor vaak vrij duidelijk is wat je moet bekijken, zonder dat je het zelf moet uitzoeken.

De routes spreken niet voor zich, want ze lopen vaak ook uit in verschillende takken. Kies je ervoor om naar de kantine te gaan in plaats van de frisdrankautomaten, kan er iets heel anders gebeuren. Via de ‘flow chart’ kun je makkelijk in de gaten houden welke verschillende takken je al bewandeld hebt en hoeveel andere mogelijke gebeurtenissen er nog zijn. Ben je op een tak die je al hebt voltooid beland, kun je via de flow chart ook weer terug naar het startpunt.

Zoals eerder gezegd kan het behoorlijk lastig zijn om een overzicht te houden, maar gelukkig kun je ook in Remembrance de mystery files en events doornemen, zonder dat dit enige invloed heeft op je progress in Remembrance. Als je dus even niet meer weet wie wie is of wanneer wat is gebeurd, kun je dat makkelijk terugkijken.

Al deze vertakkingen zorgen er ook voor dat je nieuwsgierig blijft en uren opgaat in de verhalen van deze tieners. Daarnaast roepen de routes ook steeds meer vragen op: wat is het verhaal achter de Kaiju’s, wie zijn deze tieners en wie is te vertrouwen? Elke keer als je denkt het antwoord te weten, komt de game weer met een nieuwe plot twist. In het begin lijkt het misschien allemaal een beetje vaag, maar het is zeer tof om alle puzzelstukjes op zijn plaats te zien vallen.

Hoelang de game duurt ligt een beetje aan welke moeilijkheidsgraad je kiest in Destruction, maar je hebt zeker dertig uur nodig om het volledige verhaal te ontdekken.

13 Sentinels: Aegis Rim is zeker een aanrader voor wie van plotgedreven games houdt. De game heeft een ijzersterk verhaal met karakters die ieder tot hun recht komen en even belangrijk zijn voor het overkoepelende plot. Hoewel de game veel plot twists je kant op gooit, wordt dit nooit vermoeiend en zorgt het er juist voor dat je je console niet kan wegleggen. Nog even één route spelen, en nog één… en voor je het weet zijn er alweer een aantal uren verstreken.

De gevechten tegen de Kaiju in de Destruction mode vallen wat tegen, maar ze verpesten de algehele ervaring niet. Daarnaast maakt het verhaal in Remembrance het meer dan goed.