Tomb Raider Preview

Tijdens de Gamescom van afgelopen zomer verbaasde Crystal Dynamics vriend en vijand met Tomb Raider, de reboot van de populaire franchise en de bloedmooie dame. We kregen iets anders te zien, iets wat we niet gewend waren van Lara Croft. Geen hele stoere, stoïcijnse en subtiele dame meer, maar een meisje van 21 dat nog alles van de wereld moet ontdekken. En dát verhaal, dat was interessant. Een uitgebreide speelsessie moet ons meer informatie geven over deze transformatie.

Er werd in Keulen dertig minuten met Lara Croft gespeeld, maar nu was er een speelsessie van twee uur aan de beurt. Het was opvallend om te zien dat dezelfde missie ook in deze speelsessie zat, maar daar komen we nog later op terug. Tot zover maakt de reboot bij de pers een goede indruk, met name vanwege het feit dat Lara Croft nog steeds een hele mooie meid is met een prachtige voorgevel – om toch even in de sfeer te blijven.

Dragon’s Triangle
Goed, om even terug te komen op het feit waarom het juist goed was om dezelfde gameplay van de vorige speelsessie ook in deze speelsessie te voegen: het zag er veel completer uit. Je merkte gelijk dat het meer achtergrond had gekregen. Eindelijk kreeg men door wat er eigenlijk precies aan de hand was, toen Lara Croft met haar bemanningsleden kwam te stranden in één of ander schijnbaar onbewoond eiland. Maar dat had dus een reden.

Lara Croft besluit namelijk met een aantal archeologen vanuit Plymouth, Engeland op pad te gaan naar Japan. Het zuiden van Japan, welteverstaan. In het zuiden van Japan bevindt zich de Dragon’s Triangle, de Aziatische versie van de Bermudadriehoek waar we veel verhalen over weten. Om toch even voor onwetenden uitleg te geven: de Dragon’s Triangle is een gebied waar, net als bij de 'Bermuda Triangle', gevaar nogal een understatement is. Vele boten, vliegtuigen en dergelijke zijn vermist geraakt nadat ze die triangel betraden. En dat is geen grap.

Dus ook bij Lara Croft gaat het mis. Lara en haar collega’s zijn op zoek naar de resten van koningin Himoko, die blijkbaar nog ten zuiden van Japan een verborgen stad heeft. Levend of niet; het kan een hele interessante vondst zijn. Ze móet daarheen. Het gaat echter mis. Mede door haar besluit het schip naar het oosten in plaats van het westen te varen, wat uiteindelijk fataal blijkt te zijn. Met een geheel ander begin, waar Lara niet gewoon aanspoelt maar tevens meegenomen wordt door een inheemse, sadistische bewoner, krijg je eerder in de gaten hoe jong de dame Croft is.

Overleven
Het was typerend, toen Lara vastzat in een tombe. “Ik haat tombes”, zei ze. En dat maakt het spel zo interessant. Tegenwoordig verwacht men veel meer kwaliteit van games, en Crystal Dynamics weet precies wat men dan wil; een goed verhaal. Verhalen moeten immers meer op films lijken, en niet meer zo cliché zijn. De ontwikkelaar anticipeert goed op die wens. We maken een overlevingstocht van een onzekere dame mee, die persoonlijker dan ooit is. Dat is bijzonder om te zien. En heel erg boeiend.

Een overlevingstocht inderdaad, want daar gaat het bij deze editie immers om. Zo moet je ervoor zorgen dat je genoeg eten hebt – denk hierbij aan het vangen van wilde dieren – maar ook dat je bijvoorbeeld genoeg materiaal hebt om je bijl op te waarderen, ga zo maar door. Wees zuinig, want middelen zijn schaars. Een pijl en boog zal eerder je levensredding zijn dan een pistool. Een pistool maakt immers geluid. Veel geluid zelfs.

Tomb Raider identiteit blijft intact
Je zou nu kunnen denken dat de franchise helemaal de andere kant opgaat, en dat doet deze ook wel een beetje. Maar de identiteit van Tomb Raider blijft intact. Naarmate je verder komt maak je al een zekere ontwikkeling van Lara mee en zul je merken dat het weer lekkere ouderwetse gameplay wordt. Alleen dan met hier en daar wat nieuwe elementen, maar dat is helemaal niet erg aangezien deze perfect in het verhaal passen. Nog altijd mag je klauteren, klimmen, puzzels oplossen, je pistolen trekken, et cetera, et cetera. Tombes zullen nog altijd een grote rol spelen, en ook zal je de typische tropische locaties gaan bezoeken. Dat komt dus helemaal goed.

De meeste mensen zullen dit spel echter snel vergelijken met Uncharted, maar dat kun je beter omdraaien. Tomb Raider was er eerder dan Uncharted, dus doe de rekensom maar. Toch merk je dat het nieuwe spel meer 'Hollywood-achtig' is, met spectaculaire scènes en gebeurtenissen. Het valt enigszins mee, zodat – wat eerder werd gezegd – de identiteit van het spel intact blijft.

Grafisch minder
Hoewel het spel in alle opzichten completer gemaakt is, gaat dat wel ten koste van de grafische pracht die we kennen uit de vorige speelsessie. Ook toen was de Xbox 360 de spelcomputer die gebruikt werd. Even werd gedacht dat het maximale werd overtroffen, maar bij deze speelsessie merk je dat het allemaal wat minder is geworden. Dat is niet erg. Tomb Raider ziet er nog altijd prachtig uit en Lara Croft is bloedmooi. Het spel speelt bijzonder lekker, dus waar heb je eigenlijk over te klagen? Nogmaals: Lara Croft blijft een zeer mooi meisje. Dat is genoeg, toch?

Maart wordt een mooie maand
Op 5 maart kunnen we aan de slag met Tomb Raider, en daarbij mag gelijk gezegd worden dat die maand een méér dan prachtige periode wordt. Echt! Mede dankzij een ontzettend sterk verhaal, wat we vooralsnog iets te weinig in veel games zien, kunnen we uitkijken naar een episch avontuur met de wonderschone Lara Croft. We hebben er zin in. Heel veel zin in, zelfs.