Killing Floor 2 preview - Bloederig mengsel van concurrenten

Killing Floor 2 is een alternatief voor zombiegames als Call of Duty Zombies en Left 4 Dead. Of het ook een goed alternatief is, lees je in onze Killing Floor 2 preview vanaf gamescom.

Ontwikkelaar Tripwire Interactive is een ware PC-veteraan te noemen. De Amerikanen raakte in 2005 bekend toen ze de hyperrealistische Unreal Tournament-mod Red Orchestra uitbrachten. In 2009 volgde de zombieknaller Killing Floor, waarna de studio in 2011 Red Orchestra 2: Heroes of Stalingrad naar de wereld bracht. In november 2016 vindt men het tijd voor de officiële release van Killing Floor 2.

Killing Floor 2 is de eerste game die de oorspronkelijke PC-ontwikkelaar naar de console brengt - de PlayStation 4 welteverstaan. Laten we beginnen met melden dat Tripwire Interactive dit niet onverdienstelijk heeft gedaan: de besturing loopt op rolletjes, de actie doet niet onder voor PC-shooters en de graphics zijn niet bepaald achteruit gegaan ten opzichte van de PC-versie.

Net zoals in de voorganger uit 2009 draait alles in de tweede Killing Floor om samenwerking en strategie. Tijdens onze Killing Floor 2 preview op gamescom in Keulen koos Tripwire het speltype Survive uit om te demonstreren: vier co-op spelers moeten vier waves van allerhande zombies overleven, om tenslotte een krachtige eindbaas op de bloederige knieën te dwingen.

Zo gezegd, zo gedaan. Wij kozen voor de Support-klasse, een solide soldaat die een pump-action shotgun tot zijn arsenaal rekent, gepaard met twee granaten en een pistool als secundair wapen in noodsituaties. De kaart waarop de actie in Duitsland plaatsvond heette Homestead, een laboratorium annex legerbasis op een besneeuwde niet nader te noemen locatie.

Een van de ontwikkelaars nam de Field Medic-klasse op zich. Hij beschikt naast iets minder krachtige wapens tevens over met een blauwe gloed omgeven healing granaten, die hij naar zijn teammaten kan gooien ter ondersteuning. De twee resterende teamgenoten kozen allebei voor de Commando, die net zoals in Borderlands het sterkst is als het aankomt op klappen opvangen van kwaadwillende ondoden.

De eerste paar golven vijanden blijken relatief makkelijk te verslaan. Door constant goed te richten met de shotgun en niet zomaar in het wilde weg te schieten komen we zelfs solo een heel eind zonder het loodje te leggen. Bij elke voltooide wave spoeden alle vier de co-op spelers zich naar een pod, net zoals in de zombiemodus van Call of Duty.

Geen teddybeer deze keer, maar uitgebreide koopopties voor je karakter in de betreffende match. Van extra munitie en perks als grotere magazijnen en meer gezondheid, tot krachtiger shotguns als de klassieke Winchester of juist zoiets als een vlammenwerper van een andere klasse. Voor ieder wat wils, maar houd wel rekening met het gewicht dat je maximaal met je mee kunt dragen.

Dit is een slimme ontwerpkeuze van Tripwire, omdat het in een bizarre zombieplaag toch de nodige dosis realisme toedient. Een iets minder slimme ontwerpkeuze is de overdaad aan slow motion momenten, waardoor een gevoel van verzadiging te snel optreedt.

Golf drie en vier gaan op vrijwel identieke wijze naar hun eindstation. Overigens heeft Tripwire interessante vijanden geschapen. Denk aan een mix tussen een Boomer en een Spitter uit Left 4 Dead 2 of een spinachtige ondode die je doet denken aan horrorfilm The Exorcist. Soms komt er een soort om de hoek kijken die half zombie, half zwaard is; een beetje zoals sommige wezens in Prototype.

Een van de leukste innovaties in de consoleversie van Killing Floor 2 is de functie om met je touchpad overtollig geld uit te delen aan behoevende teamgenoten. Door met je vinger eroverheen te swipen, glijdt het geld letterlijk 'uit' je personage en valt het op de grond voor anderen. En mocht je zelf te weinig geld hebben en zijn je maten te gierig, dan kun je in het uiterste geval ook je eigen wapens verkopen in de eerder genoemde pods.

Iedereen leefde nog na wave 4, maar toen kwam de eindbaas ten tonele. Deze Charger-achtige zombie met de naam 'The Patriarch' deelt verwoestende beuken uit aan onze vier karakters, maar is ondanks zijn grootte verbluffend gemakkelijk en gauw te ontdoen van een groot deel van zijn levensbalk. Totdat hij wegrent om te herstellen, en je erachter komt dat Tripwire spreekwoordelijke gewichten in je schoenen heeft gestopt. Dit om te voorkomen dat je de boss kunt bijhouden.

Vooral de AA-12 shotgun doet ontieglijke schade tegen The Patriarch en andere monsters (vraag maar aan Modern Warfare 2-spelers). Maar keer op keer als hij bijna dood is, rent de eindbaas weer weg om met een vrijwel volle levensbalk terug te keren. Ondertussen kunnen wij onszelf nauwelijks healen, helemaal wanneer de Field Medic komt te overlijden.

Misschien waren we simpelweg niet goed genoeg, maar iets zegt ons dat Tripwire Interactive het eindbaasgevecht beter moet balanceren en 'eerlijker' dient te maken voor november. Als dat gebeurt hebben we op 18 november een toffe zombiegame om naar uit te kijken.