Top 10 beste platformers ooit - Springen met de sterren!

Iedereen kent Mario en als grootvader van het moderne gamen zijn we de Italiaanse loodgieter vooral dankbaar in het genre platformers. Over de afgelopen 40 jaar hebben we tal van platformers voorbij zien komen. Tijd om de tien beste platformers ooit gemaakt op een rijtje te zetten.

Daarbij wordt geen onderscheid gemaakt tussen 2D of 3D-platformers. Beide soorten games zijn platformers als je het ons vraagt. Wel strepen we Metroidvania’s door, wat betekent dat de games uit de Metroid- en Castlevania-reeks bijvoorbeeld afvallen, net als de Ori-games en Hollow Knight. Tijd om de lijst te starten!

Het lijstje trappen we af met misschien wel de meest revolutionaire 3D-platformer ooit: Super Mario 64. Het was dé game die platformers naar de 3D-wereld bracht en deed dat met groot succes. Destijds én vele jaren daarna werd het gezien als misschien wel de beste platformer ooit (in ieder geval op driedimensionaal vlak).

Vandaag de dag is dat alleen niet meer het geval, want de camera en besturing zijn niet geweldig en ook oud geworden. De versie op Nintendo Switch is ook niet echt geweldig. De game is zeker ingehaald door andere 3D-platfomers, maar verdient absoluut nog een plekje in de top tien beste platformers ooit.

Als het om uitdagende platformers gaat, zijn er weinig titels die aan Super Meat Boy voorbij gaan. Deze 2D-platformer is extreem moeilijk, maar de manier waarop iedere platformuitdaging wordt voorgeschoteld, blijft je bezighouden. Telkens weer bestaat een level uit een bepaald soort uitdaging en als je dood gaat, ben je direct weer aan het begin om van het level om het opnieuw te proberen.

Met het simplistische ontwerp weet de game zich te onderscheiden. De repetitie van een moeilijk level zorgt er al gauw voor dat je jezelf beter ziet worden. Telkens weer kom je een stapje dichter bij het halen van het level. En zodra dat gelukt is, ga je door naar de volgende en begint het verslavende proces opnieuw.

Aan het andere kant van het spectrum hebben we Shovel Knight, een ode aan platformers uit den ouden doosch. Met een prachtige pixel artstyle doet de game denken aan de originele Mario-games, maar dan in een grafisch veel indrukwekkender jasje. Dat is logisch gezien de pixel arstyle van Shovel Knight op de NES of SNES nooit mogelijk was geweest in diezelfde vorm.

De Treasure Trove aan avonturen die de game voorschotelt, maakt de game zo bijzonder goed. Niet alleen is het oorspronkelijke avontuur met de blauwe held en zijn schep fantastisch met het scala aan levels die met platformprecisie aan elkaar zijn gebouwd. Ook zijn de campagnes met de andere Knights fantastisch door de verschillende speelstijlen die je krijgt voorgeschoteld op basis van de vaardigheden van bijvoorbeeld Specter Knight, Plague Knight en King Knight.

Een goede platformer draait allemaal om creativiteit en de precisie waarmee je iedere uitdaging moet zien te overwinnen. Donkey Kong Country: Tropical Freeze doet dat als geen ander (en zelfs beter dan de originele Donkey Kong Contry-games van de SNES-generatie). Sterker nog, de game weet als geen ander haar mechanieken te combineren met elkaar en is daardoor soms onwijs moeilijk.

Anderzijds schittert de game dankzij een uitstekende soundtrack (en ziet de game er op de Switch grafisch nu een stuk gelikter uit). Dat de game een beetje is ondergesneeuwd is dan ook jammer, net als het feit dat er nog geen vervolg op deze Wii U-titel uit 2014 is uitgekomen.

De jaren 90 waren een gouden tijd voor platformers, niet alleen omdat er veel uitkwamen, maar ook omdat ze in razend tempo elkaar overtroffen. Twee jaar na het revolutionaire Super Mario 64 was daar bijvoorbeeld Banjo-Kazooie. De ontwikkelaars bij Rare voelden enige druk om in ieder geval niet slechter te zijn dan Mario. Dat is dubbel en dwars gelukt.

Er was destijds al wat voor te zeggen dat Banjo-Kazooie beter was, maar zeker nu merk je dat de game voor zijn tijd heel strak in elkaar zit en dat is niet alleen omdat de besturing en camera al flink verbeterd zijn ten opzichte van Mario 64.

De levels zijn (over het algemeen) behapbaar zonder klein te voelen en het platformen zelf vindt een goede balans qua moeilijkheid. Memorabele personages en een fantastische soundtrack van Grant Kirkhope maken het helemaal af.

Super Mario Odyssey liet zien dat Nintendo nog altijd vol ideeën zit als het aankomt op het maken van een ijzersterke 3D-platformer. Als één van de eerste grote releases voor de Nintendo Switch schotelde het Japanse bedrijf een platformer voor die tevens een verkapte collectathon is. Al is dat niet de eerste keer dat een 3D Mario-game dit trucje uithaalt.

Wel doet de game dat ontzettend goed via de paarse munten waarmee je nieuwe outfits kunt kopen, die in iedere winkel een andere stijl hebben die past bij die wereld. Daarnaast blijft het verzamelen van manen altijd leuk, ondanks het gigantische aantal dat te vinden is. En dat hier en daar de knop wordt omgedraaid en je even een 2D Mario-game speelt, maakt het avontuur des te leuker.

Toen Celeste in 2018 verscheen, leek het genre van 2D platformers wel redelijk uitgespeeld. Uitdagingen vond je in Super Meat Boy, creativiteit en plezier zaten ingebakken in iedere Mario-game en daarmee leek de rek er grotendeels uit. Toen Celeste verscheen bewees de game in één klap het tegendeel.

Het komt door de tot op de pixel perfecte precisie die nodig is om langzaam maar zeker de berg met dezelfde naam te beklimmen. Als Madeline doe je dat, die gedurende haar tocht ook met genoeg innerlijke demonen vecht. De moeilijkheidsgraad heeft dan ook niet alleen op gameplay-technisch vlak een doel, maar ook als het op het verhaal zelf aankomt.

Je kunt een muntje opgooien welke van de twee Super Mario Galaxy-games een plekje verdienr in de top tien beste platformers ooit. Waar het eerste deel innoveerde, was het deel 2 dat op iedere manier er net dat extra schepje bovenop deed. Daarnaast kon je (tot op zekere hoogte) met twee spelers de game spelen, waarbij de tweede speler vijanden kon stunnen.

Toch weet de game op het gebied van variatie, pracht, praal en uiteraard moeilijkheidsgraad het eerste deel te overtreffen. Dat komt mede door de toevoeging van Yoshi, die op zijn eigen manier een hele nieuwe laag toevoegt. Het feit dat de muziek constant de oren streelt en perfect met elk van de vele soorten levels en omgevingen de juiste toon zet, is slechts de kers op de taart.

Misschien is Super Mario World wel de ultieme 2D Mario-game, maar dat zouden we ook over Super Mario Bros Wonder kunnen zeggen. Die haalt het lijstje niet (vooral vanwege hoe recent de game nog in het geheugen staat), maar Super Mario World heeft de test des tijds zeker overleefd. Vaak is het zelfs de discussie of die andere Mario-game de beste aller tijden is.

Als het aan ons ligt, verdient de game de tweede plek. Het is een kleurrijk feestje van begin tot einde en met Yoshi als kompaan zijn de levels nog een stuk leuker. De game is nagenoeg perfect als het op platformplezier aankomt, maar moet het op één vlak toch afleggen tegen onze nummer 1…

Er is geen betere versie van Super Mario Bros te vinden dan het derde deel dat op de NES verscheen. Daarmee spant de game ook gelijk de kroon als het aankomt op de beste platformers ooit gemaakt. De game innoveert op zoveel vlakken als je dat vergelijkt met het origineel uit 1985 (en het vaak vergeten broertje dat deel 2 is).

Het is het schoolvoorbeeld van de creativiteit die Nintendo in een game wist te stoppen via tal van nieuwe power-ups, geheimen in de levels (en achtergronden, vijanden die je kunnen aanvallen, hoe werelden eruit kunnen zien en zo kunnen we nog wel even doorgaan).

Het derde deel gooit ieder idee dat de makers destijds hadden en in de game konden stoppen op je bord en zegt: “Eet smakelijk”. Hetzelfde concept gebruikte Super Mario Bros. Wonder in 2023 met de Wonder Flower en dompelde het daarna in een blender om ieder level een bizarre trip te maken. Maar niet alleen deed Super Mario Bros. 3 het in zekere zin eerst, het deed het op een nagenoeg perfecte wijze om het platformen op elk moment leuk te houden.

Op deze pagina vind je al onze recensies.