Titanfall 2 Bounty Hunt features - Wat je moet weten over de gamemode

Een opvolger die net als het origineel zo zwaar op de multiplayer leunt, kan natuurlijk niet zonder nieuwe speltypen. In Titanfall 2 is dat het kersverse Bounty Hunt. Deze Titanfall 2 Bounty Hunt features leggen je alles uit wat je moet weten.

Alleen al de naam 'Bounty Hunt' hebben we vele malen vaker voorbij zien komen in first-person shooters met een multiplayer-stand. Meestal heet dat speltype dan 'Bounty Hunter' om de exacte bewoording te gebruiken. Onder meer in het recente Battlefield Hardline komt een gelijknamig speltype voor.

Dat is helemaal niet erg, want alle grote personen en ideeën staan slechts op de schouders van reuzen, toch? Dat klopt, maar zelfs het originele Titanfall is een duidelijke blauwdruk geweest voor ontwikkelaar Respawn Entertainment om de gamemodus Bounty Hunt in het tweede deel te stoppen.

Net zoals in het speltype Attrition in het origineel uit 2014, werkt Bounty Hunt in Titanfall 2 met waves van vijanden. Terwijl het blauwe en het oranje team elkaar verspreid over de maps bestoken met vuurwapens, melee-aanvallen en granaten, spawnen ondertussen ook de zogeheten Grunts van de derde factie Remnant Fleet.

Deze AI-gestuurde tegenstanders zijn beduidend zwakker dan de spelers van vlees en bloed - ergens natuurlijk wel logisch. Maar tijdens het spelen van een hectische, goed geoliede multiplayer zoals in de tweede Titanfall, geeft het afschieten van halfbakken, kansloze bots een misplaatst gevoel van superioriteit.

Het hele idee achter een multiplayer is dat gamers worden uitgedaagd door andere, echte spelers die aan elkaar gewaagd zijn. Doordat de Grunts qua uiterlijk goeddeels op de daadwerkelijke spelers lijken en bovendien dwars door elkaar heen lopen, duiken en springen, ontstaat er een vreemde assymmetrie tijdens het gamen.

De ene keer bekruipt je een gevoel van skills als je een vijand afschiet, even later heb je het gevoel dat het allemaal veel te makkelijk verloopt. Hopelijk scherpt Respawn Entertainment de kwaliteiten van de Grunts nog wat aan voordat de shooter op 28 oktober in de winkels ligt.

Naast het rekening houden met het regelmatig voorbijkomen van computergestuurde tegenstanders, hanteert Bounty Hunt nog een belangrijke feature. In de geest van Kill Confirmed uit Call of Duty verdien je na elke gedode vijand namelijk een kleine hoeveelheid contant geld. In Titanfall 2 kom je alleen geen dogtags op de grond tegen die je op hoeft te pakken.

Wat Bounty Hunt meer diepgang en vereiste vaardigheden geeft dan Kill Confirmed, is het feit dat een deel van je zuurverdiende geld ook weer van je afgepakt kan worden als je zelf het loodje legt. De kunst is dan ook om een goede afweging te maken tussen in één 'leven' zoveel mogelijk cash vergaren, maar dit op tijd naar je 'bank' te brengen die op een bepaald punt in de map staat.

Op die plek kun je je verdiende geld namelijk storten in het 'potje' van je team. Het team dat als eerste de maximale hoeveelheid geld heeft bijeengesprokkeld, dan wel het meeste heeft als de tijd op is, wint Bounty Hunt.

Zoals de naam van de game al aangeeft, draait in Titanfall alles om de Titans. Dit zijn de reusachtige mechs die na verloop van tijd zullen deelnemen aan de multiplayer matches. Wanneer de score van een speler groot genoeg is, kan hij de Titan aanroepen, waarop deze gedropt wordt uit de lucht.

Het zal voor Respawn Entertainment tijdens de ontwikkeling niet makkelijk geweest zijn om de perfecte balans te bewaken tussen normale grondsoldaten en Titans, maar het is ze gelukt. De Titans komen niet té vroeg tijdens een potje Bounty Hunt hun opwachting maken, maar het is ook niet zo dat ze pas in de laatste bloedstollende minuut debuteren op het slagveld.

Ook hun wapens zijn niet overpowered, en bovendien goed te ontwijken door de gamers die zich als 'kleine' infanteristen stukken lager bij de grond bevinden. Dit kan vooral dankzij de nieuwe grijphaak die op bijna elk object of gebouw af te vuren is, om daar vervolgens naartoe getrokken te worden. Jammer alleen dat de grafische details hiervan nog zo gebrekkig zijn, dat ze ons deden terugdenken aan het mobieltje met de kabel uit James Bond: 007 Nightfire uit 2002.

De aangename hectiek en supersoepele manoeuvres uit de eerste Titanfall zijn in het vervolg weer helemaal terug. In het speltype Bounty Hunt dat we op EA's stand op de gamescom konden spelen, werd dat elke seconde duidelijker. We voelden ons net Faith uit Mirror's Edge, zo gemakkelijk dreunden we sierlijke double jumps en wall runs uit de Xbox One-controller.

De wapens zijn tot nog toe in balans en hebben fraaie beeld- en geluidseffecten, en de algehele besturing is zo strak als een vioolsnaar. Ook kunnen we een sliding maken voor een onverwachte beweging naar onze tegenstanders, zoals in Call of Duty: Advanced Warfare en de free-to-play shooter Warface van Crytek.

Op deze manier vergeten we even dat Bounty Hunt helemaal niet zo'n creatieve modus is. Of dat de AI in deze alpha-versie nog wel heel zwak in zijn schoenen staat. Maar als alle andere spelmodi net zo heerlijk comfortabel, actievol en gebalanceerd wegspelen als Bounty Hunt, wordt dit weer net zo'n goede game als het eerste deel.