Tien redenen om de Tomb Raider: Definitive Edition te halen

In 2013 verscheen het nieuwste, of beter gezegd eerste, avontuur van de dame Lara Croft. Een game die erg positief werd ontvangen, waardoor ontwikkelaar Crystal Dynamics besloot de game ook naar de PlayStation 4 te brengen in de vorm van de Definitive Edition. Het ontwikkelteam heeft er een jaar aan gewerkt en wij geven jullie nu tien redenen waarom je deze game nog steeds met een gerust hart in huis kunt halen.

De naam Lara Croft behoeft geen introductie. Vele gamers zijn opgegroeid met de avonturen van deze dame en de Tomb Raider franchise is onderhand een begrip geworden in de game-industrie. En het is precies om die reden dat veel mensen niet warm zullen lopen voor ‘weer een Tomb Raider’. Er is namelijk niet veel veranderd in de afgelopen jaren. Zelfs de avonturierster moet toegeven dat ze best vaak in herhaling is gevallen. Maar met de nieuwe Tomb Raider is het anders. We krijgen een geheel nieuwe kant te zien van de franchise en we raden jullie dan ook aan om de vrouwe Croft nog een kans te geven. Hieronder geven we jullie tien redenen waarom de nieuwste Tomb Raider nog steeds onze aandacht verdient.

Het eerste dat opvalt wanneer je de nieuwste Tomb Raider ziet, is de make-over van Lara Croft. De rondborstige dame die van niemand iets aanneemt, is niet meer en heeft plaats gemaakt voor een jongere Croft die haar littekens nog moet verdienen. En wij kunnen daar niet blijer om zijn. Deze keuze had al veel eerder gemaakt mogen worden.

De oude Lara is immers ontstaan in een tijd waarin stereotype gamepersonages nog heel normaal waren. Hier is op zich niets mis mee, maar het gaat fout als je dit beeld jarenlang in stand probeert te houden. Omgevingen, speltechnieken en storytelling veranderen mee, maar het personage blijft op die manier hetzelfde. Hierdoor voelde de avonturierster steeds gedateerder aan.

Na de make-over is dit gelukkig niet meer het geval. Croft heeft zich ontdaan van alle lichamelijke eigenschappen van haar voorganger en volgt nu een veel realistischer mensbeeld. Haar gezicht toont meer emotie, ze oogt slimmer en is meer begaan met de mensen om haar heen. Zoals het hoort. Het is misschien niet de nieuwe The Last of Us, maar het komt in de buurt.

Ruïnes en jungles zien we vaak terug in Tomb Raider en toch is het Crystal Dynamics gelukt om hier nieuw en verfrissend leven in te blazen. Het voelt alsof het hele eiland waar het zich afspeelt in leven is. Je ziet wilde dieren lopen, zoals herten, konijnen en zwijnen, en bepaalde gebieden zullen compleet veranderen aan de hand van het verhaal. Dan valt er bijvoorbeeld een vliegtuig uit de lucht bovenop een klein dorpje, of een oude ruïne stort gedeeltelijk in. Je wordt zo constant verrast.

Daarnaast straalt het hele eiland een en al mysterie uit, waar zelfs de serie Lost nog wat van kan leren. De ruïnes van een oude Japanse samenleving die overal te zien zijn, leveren niet alleen een paar prachtige plaatjes op, maar dragen ook bij aan het beklemmende gevoel dat er bovennatuurlijke krachten aan het werk zijn. Het mag dus wel duidelijk zijn dat Tomb Raider een interessante setting neerzet die je van begin tot eind zal intrigeren.

Iets anders dat in Tomb Raider heel goed werkt is de soepele gameplay. De lat voor dit type avonturengames is door series als Uncharted heel hoog gelegd, maar Tomb Raider lijkt geen probleem te hebben om dit niveau bij te benen. Lara beweegt zich soepel door de omgeving heen en schakelt moeiteloos over van de ene actie naar de andere. Of het nou een smalle grot is met een diepe laag water die ze moet doorkruisen, of een brug over een ravijn met een harde wind. Je ziet dat Lara reageert op de invloeden uit de omgeving, dit laat het allemaal veel realistischer aanvoelen.

Ook het klimmen en klauteren werkt erg goed. Het voelt heel intuïtief aan en de game luistert heel goed naar de besturing. En om het nog beter aan te doen voelen zal de omgeving ook feedback geven op de handelingen van Lara. Enkele voorbeelden zijn een balk die half doorbreekt wanneer Lara er overheen loopt, of een hangend platform dat door de kracht van Lara’s sprong meebeweegt.

Met een emotievol personage hoort natuurlijk ook een verhaal dat hier op aansluit. Ook dat is geen probleem voor deze game. Het verhaal van Tomb Raider is erg aangrijpend en weet een sterke combinatie te brengen tussen het overleven op een onbekend eiland en het onderzoeken van een oud mysterie. De make-over van Lara die we eerder al beschreven, sluit hier perfect op aan. Je voelt dat de strijd die ze levert tegen de gevaren van het eiland heel hard aankomt en dat ze worstelt met de gedachte om van zoveel mensen het leven te nemen.

En om het af te wisselen krijg je beetje bij beetje meer te weten over het mysterie dat rondom het eiland hangt. Je leert over de oude Japanse samenleving die hier zijn thuis had en wat er met al deze eilandbewoners is gebeurd. En je komt erachter hoe dit samenhangt met de vloek die over het eiland lijkt te rusten.

Wanneer je gestrand bent op een eiland samen met een sekte aan moordlustige eilandbewoners, kun je niet verwachten dat je met alleen een pijl en boog kunt overleven. Nee, je zult betere wapens moeten vinden en ondertussen ook je vaardigheden moeten aanscherpen om een kans te maken.

Je kunt wel stellen dat overleven in Tomb Raider een grote rol speelt en iets wat dan absoluut niet kan ontbreken zijn kleine RPG-achtige elementen. Vaardigheden, gadgets en wapens die in het begin nog niet eens geschikt zijn om een deuk in een pakje boter te krijgen, maar later uit zullen groeien tot de middelen van een moordenaar. Dit doe je met punten die je verdient door creatief om te gaan met het uitschakelen van je vijanden en door goed op zoek te gaan naar het zogenaamde salvage. Op deze manier word je flink beziggehouden met het uitproberen van allerlei vechttechnieken en het verkennen van het eiland.

Iets wat ook niet heel onbelangrijk is, is hoe mooi de game er uitziet. De ruïnes zijn heel goed vormgegeven en wanneer je op één van de vele kliffen staat levert dit ook altijd wat mooie beelden op. En dat terwijl een verwilderd eiland met ruïnes niet bepaald klinkt als iets dat de hele tijd leuk blijft om te zien. Of wel? Maar het mooie van alles is dat het juist niet gaat vervelen. Oude tempels, besneeuwde bergen, duistere grotten, dichte jungles en sloppenwijken behoren allemaal tot de plekken die je tegen zult komen.

Nee, je ogen zullen zich niet vervelen. Daar is simpelweg teveel voor om te zien. Bekijk de screenshots en de trailer in dit artikel, zodat je weet wat we bedoelen. Dan kun je ook meteen de zestig frames per seconde in actie zien op de PlayStation 4.

Iets wat ook zeker vermeld dient te worden is de speelduur van Tomb Raider. De game zal namelijk rond de twintig uur in beslag nemen voor de mensen die lekker op verkenning gaan. Het klinkt raar dat we hier zo positief over zijn, maar we leven tegenwoordig dan ook in een tijd waar titels als Call of Duty de standaard voor de speelduur van de gemiddelde singleplayer erg naar beneden trekken. Het is voor de verandering daarom wel eens fijn om met een singleplayer aan de slag te gaan die ook echt een tijdje duurt.

Een ander klein puntje dat interessant is om te vermelden zijn de functies die de PlayStation 4 toevoegt aan de Definitive Edition. Het licht van de controller bijvoorbeeld. Dat lampje begint rood te gloeien wanneer je dood dreigt te gaan of oranje flikkert wanneer je met een fakkel loopt. Of het geluid dat uit de controller komt. Wanneer je bijvoorbeeld een dagboek van iemand vindt en dit wordt voorgelezen.

Toegegeven, dit zijn geen functies die een aankoop rechtvaardigheden, maar het zijn wel van die kleine dingetjes die bijdragen aan de complete ervaring. Interessanter zijn de zestig frames per seconde en natuurlijk de mogelijkheid om op je Vita te spelen, maar dat wisten jullie natuurlijk al. Als je op zoek bent naar een échte PlayStation 4 game dan kun je Tomb Raider met een gerust hart in huis halen. Het is namelijk te merken dat hier een hoop extra tijd en werk in is gestoken.

Het is te merken dat Tomb Raider een stuk toegankelijker is geworden dan zijn voorgangers en van de verschillende puzzels hoef je dan ook geen hoge moeilijkheid te verwachten. Dat neemt niet weg dat Crystal Dynamics de puzzels absoluut niet is vergeten. Overal op het eiland zul je de zogenaamde optional tombs vinden. Deze tombes dienen als extraatje en geven je een leuke beloning wanneer je de schatkist weet te bereiken.

Het is goed dat deze tombes optioneel zijn, zodat je als speler niet onderbroken wordt als je diep in het verhaal zit. En voor de echte fans die geen tombe willen missen is het natuurlijk altijd leuk om in de omgeving op zoek te gaan naar deze schatkamers. Net zoals in de good old days.

De laatste reden die je over zou moeten halen om Tomb Raider in huis te halen, is omdat het hier om een proloog gaat. Crystal Dynamics vertelt met deze game hoe Lara Croft uiteindelijk de emotieloze krachtpatser is geworden zoals we haar kennen. Zonder angst en zonder spijt. Dit is haar eerste echte avontuur. En daar zit iedereen die opgegroeid is met de serie toch op te wachten?

Het is bovendien de reboot die de serie hard nodig had. Met een frisse kijk op het leven van de vrouwe Croft en de introductie van een aantal nieuwe gameplaytechnieken. Ondergetekende heeft door de jaren heen zijn interesse verloren in de Tomb Raider franchise, maar met de komst van deze game is het weer helemaal terug. Hoe zit dat met jullie?