Streamingdienst tip: I am so sorry (Picl) – Over Tsjernobyl, Fukushima en meer

Klaar voor een hartverscheurende documentaire? Niemand. Maar I am so sorry, die recent is verschenen op Picl (8,50 euro) is wel een must om de ogen te openen. Voor een ieder die geïnteresseerd is in Tsjernobyl, Fukushima en algemener: de gevolgen van nucleair gevaar.

Het gaat hier om een 96 minuten durende documentaire van filmmaker Zhao Liang. Gesproken talen zijn: Chinees, Russisch, Japans en Duits. We maken kennis met mensen die in de exclusion zone wonen van Tsjernobyl. Een waarschuwing vooraf: pak wat tissues, want wat je te zien krijgt is niet mals.

Zonder te veel te verklappen maken we kennis met twee oude mensen, die overigens elkaar totaal niet kennen. Ze leven al jaren afgezonderd van de rest van de wereld, helemaal alleen. Het is hel op aarde. Ze mogen nooit weg uit dit gebied, maar dat hun situatie zo schrijnend zo zijn hadden ze niet verwacht.

Het gebied is niet alleen in Tsjernobyl, maar bestrijkt ook een deel van Belarus. Ook daar leeft een vrouw afgezonderd van de rest van de wereld, met een doodziek kind. Ze vertelt erover dat er ooit plannen waren om de te evacueren, maar ineens was dat niet meer mogelijk omdat er geld te kort was.

Verder neemt Liang ons mee naar Fukushima, Kazachstan, waar een nucleair meer zich bevindt en ook een ondergrondse tunnel in Finland waar radioactief afval wordt opgeborgen. De gevolgen van nucleair gevaar zijn ongekend.

De documentaire komt keihard binnen. Vaak laat Liang de camera lang staan, dan wordt er in een close-up enkel het gezicht getoond van een van de slachtoffers en zijn er niet tot nauwelijks woorden nodig om te voelen hoe deze mensen zich voelen.

Als ze dan eenmaal iets zeggen, maakt het nog meer indruk. Zoals een persoon die aangeeft te wachten op de dood. Maar dat er ook de angst is om dood te gaan, want er zal geen priester komen.

Dat is het hele probleem aan het exclusion gebied: er is radioactief gaar en dus komen er geen mensen. De documentaire besteedt ook aandacht aan poëtische uitspraken waardoor alles nogal melancholisch aanvoelt en daardoor nog meer indruk maakt.

Het is geen documentaire voor mensen die hopen op een goed of vrolijk verhaal, want dat is het niet. I am sorry is verschrikkelijk. Het is ook geen documentaire als je flink vaart in het verhaal wilt hebben.

In deze documentaire wordt stapvoets de tijd genomen. Daardoor blijven soms vragen wel onbeantwoord en had er her en meer duiding mogen zijn.

Maar desondanks is het wat ons de kijktip van de dag. Een eyeopener voor als je meer te weten wilt komen over de eventuele gevolgen van als er iets fout gaat met een kernreactor.