De beste games van 2014: The Evil Within

Als je kijkt naar het horrorgenre, dan valt het moeilijk te ontkennen dat het algemene schrik- en bruine onderbroekniveau de laatste jaren flink achteruit is gegaan. Games die de spanning zorgvuldig opbouwen, waarna je compleet verstijfd naar het beeldscherm staart over wat er allemaal voor engs op je af komt razen om je dood te maken. Zó eng dat je zelfs even op de pauzeknop moet drukken om bij te komen. Het zijn zeldzame momenten die je anno 2013 kunt vinden. Met The Evil Within wil horrorgod Shinji Mikami, beter bekend als de man achter de eerste vier Resident Evil games, jou die momenten weer constant laten voelen.

In The Evil Within staat een vervloekt gekkenhuis centraal. Een aantal moorden zijn gepleegd en jij, detective Sebastian, en een team van ervaren agenten moeten de plaats delict grondig onderzoeken. Je kunt de klok erop gelijkzetten dat alles al snel compleet fout gaat en je nagenoeg compleet alleen jouw queeste verder moet doorzetten. De sfeer die The Evil Within zo uitstraalt hint ontzettend sterk naar een uiterst bloederige variant op de film Shutter Island. Zijn al die zwaar krankzinnige gevaren wel écht, of begint jouw mentale welzijn langzaam niet zelf puzzels met je te spelen?

The Evil Within zou je als de spirituele opvolger kunnen zien op alles waar de Resident Evil serie in uit wist te blinken. Grauwe omgevingen, een duister verhaal en boven alles: het voelen van angst. Pure angst. Het gevoel dat je constant in het nadeel bent en beter kunt rennen voor je leven terwijl je omringd wordt door demonen, geesten en ander gespuis. In de meeste horrorgames merk je dat het angstgehalte gaandeweg minder wordt, simpelweg omdat je jouw personage sterker kunt laten worden en zich daarom beter laat voorbereiden. Zie dat in The Evil Within maar eens klaar te spelen, gezien je nagenoeg altijd een tekort aan ammunitie hebt en jouw leven aan een figuurlijk zijden draadje hangt.

Om de duistere kant van The Evil Within goed over te kunnen brengen, is een spoilervol voorbeeld - dat we overigens al uitgebreid bespraken in onze impressie in mei vorig jaar - misschien de beste manier. Een welbekend voorbeeld van een overheersend moedeloos gevoel is het hoofdstuk waarin je ondersteboven hangt in een slagershal, omringd door rottende lijken en doodbloedende patiënten. Een gigantisch schepsel met een bijna net zo groot slagersmes marcheert zelfverzekerd heen en weer tussen de hal en zijn werkplek, terwijl hij in de tussentijd letterlijk en figuurlijk korte metten maakt met zijn slachtoffers. Om de kwaadaardige ondertoon helemaal compleet te maken, speelt constant het klassieke muzikale stuk 'Air on a G-string' van de componist Sebastian Bach op de achtergrond. Zie daar maar eens heelhuids uit te komen.

Mikami en zijn team beloven je dit soort momenten in The Evil Within vaak genoeg op een zilveren dienblad toe te dienen. Je weet dat je op talloze momenten bloeddorstig zult moeten worstelen voor je leven, alleen niet wanneer. En juist die verrassing zorgt voor een avontuur waar je jouw controller vaak genoeg voor zult moeten afvegen in jouw klam geworden handen. Het is een ervaring die we erg hebben gemist. Een kledingkast vol nieuw ondergoed is alvast ingeslagen ter voorbereiding van The Evil Within, die de horrorfanaat in ons ongetwijfeld weer vaak genoeg gaat laten gillen.