Column: Zelfs de haters moeten eigenlijk The Rings of Power kijken

Net zoals het eerste seizoen is er ook veel kritiek van fans op seizoen twee van The Rings of Power. Volgens Ralph is het alleen een essentiële serie voor LotR-fans door de interactie tussen twee personages.

Toen een serie over The Lord of the Rings in 2017 werd aangekondigd door Amazon, waren de fans verdeeld over de aankondiging. Enerzijds kunnen er veel mooie dingen gedaan worden met de franchise, zoals Peter Jackson heeft laten zien met zijn befaamde trilogie. Anderzijds was er niet veel vertrouwen in Amazon, mede ook doordat Christopher Tolkien jarenlang de verkoop van de rechten voor een serie heeft tegengehouden. Pas na het overlijden van de zoon van J.R.R. Tolkien zijn de rechten verkocht.

De critici van The Rings of Power kregen al snel gelijk toen het eerste seizoen van The Rings of Power verscheen in 2022. De ontvangst van de serie bij het publiek was niet best en ik was er zelf ook niet een enorme fan van. Initieel was ik enorm enthousiast om weer Middle-earth te zien, maar er waren genoeg dingen waar mijn enthousiasme elke aflevering een stukje verder afzwakte.

De acties van Galadriel (Morfydd Clark) leken onlogisch en niet overeen te komen met wat we eerder van het personage hadden gezien. Het verhaal van de Harfoots leek geen enkele kant op te gaan. Hoe lang het duurde om van punt A naar punt B te komen klopte van geen kant - een probleem waar de latere seizoenen van Game of Thrones ook veel moeite mee hadden - en ga zo maar door. Ondanks dat alles waren er af en toe wel wat lichtpuntjes, waardoor ik braaf elke aflevering van seizoen 2 tot nu toe heb gekeken.

Het tweede seizoen is nog steeds allesbehalve perfect. Ik heb tot op heden geen flauw idee waarom de Harfoots in de serie zitten en elke scène met de kleine wezens in een worsteling om doorheen te komen. Sommige keuzes van personages zijn ondoorgrondelijk en het is nog steeds erg moeilijk te peilen hoeveel tijd er precies verstrijkt. Zo zou Eregion aan het begin van aflevering zeven al een week bekogeld worden, maar je zou eigenlijk denken dat er een paar uur is verstreken.

Het hoogtepunt van The Rings of Power, en de reden waarom ik elke week weer kijk, is alleen zonder twijfel de relatie tussen Celebrimbor (Charles Edwards) en Sauron (Charlie Vickers). Aan het einde van seizoen één vraag je je af hoe de Dark Lord in hemelsnaam het voor elkaar krijgt om de rest van de ringen te smeden, maar met zijn zoete woorden weet Sauron (vermomd als Annatar) niet alleen de Elfen te overtuigen, maar ook de kijker. Ik wil dat zijn plan lukt, ik geloof in zijn missie.

Het was ook iets waar ik mij altijd al afvroeg toen ik The Lord of the Rings-films keek. Hoe kan Sauron, die publiekelijk de rechterhand van Morgoth was, iedereen overtuigen om zijn ringen te dragen. Maar door de acteerprestaties van Vickers weet ik het. En Edwards als Celebrimbor verkoopt het verhaal van Celebrimbor ook perfect. Elke keer als het doek lijkt te vallen voor Sauran, weet hij precies de juiste woorden te gebruiken, met precies de juiste intonatie, om de Elfensmid om te praten. Elke scène tussen de twee personages is goud waard.

Het is dan ook jammer dat er zoveel fans zijn van The Lord of the Rings dat ze bij voorbaat als The Rings of Power afschrijven en niet kijken. Ik geef eerlijk toe dat het zeker geen perfecte serie is. Er zijn genoeg dingen waar ik mij aan erger en ik ben niet eens bekend met alle lore uit de Second Age, dus compleet doorgewinterde fans zullen zich waarschijnlijk nog meer ergeren aan dingen - waaronder de beruchte kus uit de zevende aflevering (al missen veel fans denk ik de hele reden voor de kus).

Toch zou ik alle fans die de franchise een warm hart toedragen aanraden om de serie te kijken. Hoe Charlie Vickers de fair form van Sauron tot leven brengt is fenomenaal. De acteur heeft ook veel research gedaan om zich helemaal in te leven in de villain. En om kijkers te laten juichen voor de grote slechterik is een vak apart. Daar mag zeker wel een stukje waardering voor komen.