Column: Populariteit Monster Hunter Wilds is een verdiend cadeautje voor Capcom

De populariteit van Monster Hunter Wilds bewijst dat de reeks nu echt is gearriveerd in het Westen. En dat is precies wat de reeks al jarenlang verdient volgens Ralph.

Dit jaar is het twintig jaar geleden dat de allereerste Monster Hunter verscheen in Japan. Een aantal maanden later werd de game ook naar de Verenigde Staten en Europa gebracht en hoewel er altijd een trouwe fanbase is geweest, was de franchise hier nooit echt populair. Het was een uitdaging om een Monster Hunter-fan op straat tegen te komen, iets wat wel zeer eenvoudig is met bijvoorbeeld Call of Duty, Final Fantasy of Super Mario.

Dat staat in groot contrast met de populariteit van Monster Hunter in Japan. In het land van de rijzende zon is de franchise immens. Bij elke nieuwe release staan er gigantisch lange rijen voor de winkels, puur zodat fans de game vanaf het eerste moment kunnen spelen.

Met de aankomende release van Monster Hunter Wilds lijkt de franchise ook in het Westen eindelijk erg gearriveerd te zijn. Dat wordt goed duidelijk door de beta van de game die momenteel live is. Alleen op Steam zijn er al meer dan 460.000 spelers tegelijkertijd online en daar mogen we de PS5 en Xbox Series X/S nog bij optellen.

Ter vergelijking: toen Monster Hunter 4 Ultimate tien jaar geleden verscheen was het de eerste titel in de reeks die voorbij de één miljoen verkopen kwam in Europa en Noord-Amerika. Nu spelen al meer fans Monster Hunter Wilds gelijktijdig.

Het grote verschil in populariteit tussen Japan en het Westen is al die jaren goed te verklaren geweest. Het Aziatische land is namelijk altijd al een handheldland geweest. En de Monster Hunter-franchise is jaren gefocust geweest op de handheld van PlayStation en Nintendo. Na Monster Hunter 2 voor de PlayStation 2 - die alleen in Japan uitkwam - zijn namelijk tot op heden slechts twee andere delen voor een home console uitgekomen: Monster Hunter Tri op de Wii en Monster Hunter World op de PlayStation 4, Xbox One en PC.

Laat die laatste nu precies het deel zijn dat voor verandering heeft gezorgd in het westen. Eindelijk was de reeks weer te spelen op een PlayStation (en voor het eerst hier op Xbox en PC) en dat was meteen duidelijk te zien in de graphics, gameplay en hoe de game is opgebouwd. Niet langer heb je laadtijden tussen elk klein gebied dat ingeladen moet worden, wat tijdens een lange jacht vrij vermoeiend kan zijn. En het mikken van wapens als de Bowgun is ineens een stuk eenvoudiger.

Ik ben al fan van de reeks sinds Monster Hunter Freedom Unite 2 op de PSP, maar ook voor mij was Monster Hunter World een verademing. De handheld games hadden zeker hun charme, maar de gigantische monsters komen veel beter tot hun recht op een groot scherm. En ik kan de reeks nu bovendien spelen met een stuk meer vrienden. Voor die game kende ik immers maar één ander persoon die ook Monster Hunter speelde.

Op de nieuwe platformen is bovendien het eerder genoemde charme nog steeds behouden. De verschillende monsters, zoals de klassieke Rathalos, voelen echt aan als beesten, mede door de nieuwe, realistische animaties. Het lijkt bijna alsof je naar een documentaire kijkt van National Geographic, maar dan met veel gevaarlijkere en grotere beesten.

Tussen al die realistische animaties zitten ondertussen dingen die quintessential Monster Hunter zijn. Bijvoorbeeld de cartooneske manier hoe een jager springt, als je wegrent van een monster en op de dodge-knop drukt. Of de manier hoe (soms tergend) lang het duurt om je wapens te slijpen of een potion te drinken.

Je zou eigenlijk denken dat die quirky dingen botsen met de nieuwe, realistische stijl van de nieuwe games - iets wat nog verder wordt doorgetrokken in Monster Hunter Wilds met de krachtigere consoles. Dat is alleen geen enkele keer het geval. Geen enkele fan kijkt er raar van op als je een gigantische, explosieve ton uit je broekzak trekt, om te deponeren naast een slapend beest. Op de één of andere manier past het gewoon bij Monster Hunter. Al die jaren heeft Capcom trouw vastgehouden aan de formule en dat betaalt zich nu gelukkig niet alleen in Japan uit. Ze hebben het verdiend.