Nintendo staat bekend als een onvoorspelbaar bedrijf. Een goede voorspelling is alleen verre van onmogelijk, als je het hebt over de diensten van het bedrijf. Je gelijk krijgen is alleen niet altijd leuk en kan je frustratie zelfs vergroten.
Eind oktober lanceerde Nintendo een nieuwe app, genaamd Nintendo Music. Het moet een soort thuishaven zijn voor iedereen die graag naar Nintendo-soundtracks luistert en de dienst heeft veel features die handig zijn voor game-muziek, die je absoluut niet gaat vinden op bijvoorbeeld Spotify. Er was alleen iets opvallends: het aanbod was nogal karig.
Dat was voor mij genoeg om het zwerk te zien drijven. Nintendo Music, veelbelovend als het was, zou zijn aanbod waarschijnlijk tergend langzaam gaan uitbreiden. Dat is tenslotte hoe het gaat met het toevoegen van nieuwe games aan Switch Online.
Een maand later durf ik te zeggen dat ik gelijk had. Gemiddeld voegt Nintendo één soundtrack per week toe en de kans is redelijk aanwezig dat het er één is waar je al in geen tijden aan gedacht hebt en niet met al te veel urgentie naar wilde luisteren. Ik misgun mensen die wel in spanning afwachtten tot Dr. Kawashima’s Brain Training werd toegevoegd niets, maar ik had graag ongelijk gehad over wat er naar de app komt en in wat voor tempo dat gebeurt.
Ik zou kunnen uitwijden over hoe Nintendo Music iets spannender gemaakt kan worden. Ik zou bijvoorbeeld pleiten voor meerdere soundtracks per week, waarvan er altijd één relatief recent of heel populair is. Maar dat is eigenlijk niet waar deze column over gaat. Nintendo Music is slechts het meest recente voorbeeld van een aanhoudend probleem met Nintendo.
Dat probleem is namelijk dat je er altijd de donder op kunt zeggen dat een Nintendo-dienst een beetje tegenvalt. Ja, het is een onvoorspelbaar bedrijf op het gebied van games en hardware, maar wanneer was de laatste keer dat je aangenaam verrast was over een Nintendo dienst?
Nintendo Music en de klassieke games op Switch Online leiden eronder dat nieuwe toevoegingen vaak tijden op zich laten wachten, maar het probleem gaat veel verder terug. Nintendo’s instabiele internetverbindingen werden niet beter toen we er ineens voor moesten betalen. Voice chat op de Switch is zo omslachtig dat veel gebruikers niet lijken te weten dat het bestaat. Zelfs iets basaals als de eShop is een drama om te gebruiken door lange laadtijden en enorm veel input lag.
Mensen vinden het leuk om iets te voorspellen. Sportuitslagen, de winnaars van award shows, games die misschien worden aangekondigd tijdens een showcase: er is altijd wel iemand die een gokje wil wagen en een wedje wil sluiten. En als Nintendo deel uitmaakt van datgene dat voorspeld wordt, hoor je vaak dat het bedrijf niet te voorspellen is. En het klopt dat Nintendo de releaskalender soms kan volgooien met titels waarvan je nooit had voorspeld dat ze überhaupt in de maak zouden zijn.
Maar de diensten zijn op een heel onaangename manier voorspelbaar. Je weet misschien niet wat er niet deugt, maar je weet altijd dat er bij een nieuwe app een flinke kanttekening komt te staan. Het is een gratis kruisje op je bingokaart, maar wel eentje waarbij er een diepe zucht te horen is als je het vakje inderdaad kan afstrepen. Bingo roepen met een kaart waarop staat “Nintendo’s nieuwste app is fantastisch”, dat zou pas leuk zijn.