Assassin's Creed games - Hoe historisch correct zijn ze?

Assassin’s Creed kennen we allemaal als een franchise vol historie, bekende personages en onvergetelijke omgevingen. Of het je nou geen moer interesseert of juist wel, er is vast wel een moment door je hoofd gegaan waarop je dacht: “is dit wel waar?” In dit artikel bekijken we met een kritische bril de Assassin's Creed games en hun historische correctheid.

Tussen de mooie omgevingen en spraakmakende karakters van Assassin’s Creed kun je je afvragen in hoeverre de games een echte, historisch getrouwe werkelijkheid schetsen. Vanzelfsprekend is er geen animus waarin je terug kan reizen in de tijd dankzij het DNA van je voorouders. Desondanks kom je wel in situaties terecht uit een ver verleden waar we tegenwoordig eigenlijk geen weet van hebben. Is Ubisoft erin geslaagd om de historische correctheid van de Assassin's Creed games te waarborgen?

Dat het verhaal van Assassin’s Creed niet helemaal correspondeert met de werkelijkheid, ligt voor de hand. De wereld die beschermd wordt door Assassins die het opnemen tegen de kwaadaardige Templars, is nou niet bepaald een verhaal dat overeenkomt met de werkelijkheid. De Assassins hebben daarentegen wel echt bestaan. Dit volk uit het Midden-Oosten vormt een inspiratiebron voor de franchise.

De originele assassins waren een groep islamieten onder leiding van Hassan i Sabbah. Het woord assassin is dan ook afgeleid van deze groep. Onder leiding van een Grand Master werden de assassins getraind om doelwitten te vermoorden. Het verzamelen van informatie over een doelwit kennen we allemaal van de franchise en in dat opzicht is de manier van werken van de assassins zeker waarheidsgetrouw.

Dat de groep slechts een kleine was, klopt natuurlijk niet met het verhaal van Assassin’s Creed. De Assassin organisatie is verspreid over de hele wereld, net als de Templars. Met heel veel leden op diverse locaties in de wereld blijft het in de games niet bij een kleine groep. Het verhaal over Templars en Assassins is wat dat betreft geen realistisch verhaal, maar het is wel toepasselijk als overkoepeling voor de games binnen de franchise.

De bad guys in de games zijn zeer gevarieerd. Van eenvoudige soldaten tot elite soldaten zoals de Varangian guards, de Hessians en de Royal Guards, ze zijn er in allerlei soorten. Hoewel de normale guards niet veel karakter om het lijf hebben, hebben de wat meer elite guards wat meer body. Op basis van historische beschrijvingen en afbeeldingen van bepaalde soldaten heeft Ubisoft altijd een knap staaltje werk afgeleverd wat deze vijanden betreft.

Neem als voorbeeld de Janissaren uit Assassin’s Creed Revelations. Deze soldaten vormden een groot deel van het Ottomaanse leger en waren makkelijk herkenbaar aan hun bijzondere hoofddeksel, outfit en wapens. De Janissaren kregen een strenge en harde training en in Revelations hoorden ze dan ook bij de sterkste vijanden. Bovendien waren ze de eerste soldaten die regelmatig gebruik maakten van vuurwapens, zoals in Revelations te zien, en te voelen, is.

Ook de Papal Guard, de soldaten die historisch gezien de officiële bewakers van de Paus zijn, zijn in Assassin’s Creed II vrij waarheidsgetrouw nagemaakt. Het harnas en de helm, evenals de rood, zwart en gele kleuren werden vroeger ook gedragen door de Zwitserse huurlingen, die sinds 1503 de soldaten van de Pausen zijn. Het leuke is dat het Pauslijke legioen nog steeds bestaat. Ook al dragen ze meestal geen bepantsering meer, de helm met de rode pluim is nog alom aanwezig.

Een laatste voorbeeld komt uit het eerste deel: de Tempeliers. Van oorsprong was deze ridderorde een groepering enthousiastelingen die naar Jeruzalem trok ten tijde van de Kruistochten. De kenmerkende maliënkolder outfit met een wit gewaad met het rode Tempeliers kruis erop is prima nagemaakt in de eerste Assassin’s Creed. Het uniform van een Tempelier had weinig toeters en bellen, zoals je kan zien in het eerste deel.

Zeg je Assassin’s Creed, dan zeg je hidden blade. Dit wapen is zo onlosmakelijk verbonden met de franchise, je kan dit fictieve wapen niet meer in een ander licht aanschouwen. Maar was de hidden blade eigenlijk iets wat daadwerkelijk bestond? En hoe zit het met andere wapens in de series?

Laten we beginnen met de hidden blade. Het lijkt misschien wel handig, zo’n mes dat je kan in- en uitklappen, maar maakte men hier vroeger gebruik van? Je ziet het misschien al aankomen: nee. De hidden blade is historisch gezien geen wapen dat ooit bestaan heeft. Er zijn simpelweg geen aanwijzingen om aan te duiden dat het wapen daadwerkelijk heeft bestaan, is gemaakt of daadwerkelijk is gebruikt door bepaalde mensen.

Toch is het waarschijnlijk niet zo dat het wapen niet gemaakt had kunnen worden. Er is vast een kans dat een smid of een andere vakman vroeger een dergelijk wapen had kunnen maken voor een consument, mits hij of zij genoeg geld had en een duidelijke omschrijving van het wapen kon bieden. Het is er echter nooit van gekomen, want er is tot op de dag van vandaag geen historische bron waarin het wapen wordt beschreven of getoond.

Hoe zit het dan met de andere wapens? Door de enorme overvloed aan overgeleverde wapens uit het verleden is het niet lastig om bepaalde wapens uit het verleden na te bootsen. Verschillende pistolen, musketten en zwaarden kunnen gemakkelijk worden nagemaakt in de games en dat is dan ook gelukt.

Neem nou het French Court Sword uit Assassin's Creed Black Flag. Deze sabel is vrijwel identiek aan een echte sabel zoals die gebruikt werd door Franse officiers. De kleur, het handvat en de rest klopt precies. Wel is het natuurlijk zo dat het zwaard niet zo gedetailleerd is als in het echt.

Een ander voorbeeld is bijvoorbeeld de kilij, het zwaard dat de Janissaren droegen. Het gekromde lemmet, evenals het korte handvat en de stervormige pareerstang zijn in Revelations perfect nagemaakt. Je ziet de Janissaren in de game dit zwaard bij zich houden, net zoals zij dat eeuwen geleden deden. De kilij was net zo belangrijk voor de uitrusting van de Janissaren als hun outfit en maffe hoofddeksel.

Zelfs ontoepasselijke pistolen zoals de duckfoot pistol zijn nagemaakt in de games. Dit bizarre pistool had vier lopen en kon vier schoten tegelijkertijd afvuren. In Assassin's Creed 3 werd dit pistool toegevoegd aan je arsenaal en kon je hem in actie gebruiken. Ondanks dat het pistool in werkelijkheid zeer onhandig was, is het in deel 3 wel heel goed nagemaakt.

Wel zitten er natuurlijk wapens tussen, zoals de rope launcher uit Syndicate, die nooit hebben bestaan. Wapens zoals dit tonen aan dat ondanks de accuraatheid van historische wapens in de game, het toch een game en dus een fictief verhaal blijft.

Italiaanse stadstaten, Jeruzalem, revolutionair Parijs, Victoriaans Londen en Constantinopel. Als je Assassin’s Creed hebt gespeeld, ben je er geweest. De games bieden een unieke ervaring om diverse historische locaties te bezoeken en een indruk op te doen van hoe het er destijds uitzag. Hoe accuraat is Assassin’s Creed op dit front?

Het mooie van het nabouwen van een historische stad in een Assassin’s Creed game is dat veel historische monumenten en gebouwen er destijds al stonden, afhankelijk van de stad. Op die manier kan je een inschatting maken van hoe de indeling van een stad eruit kan hebben gezien. Voordelig is ook dat hoe recenter de geschiedenis, hoe meer er werd opgeschreven en hoe meer er bewaard is gebleven.

Naast teksten en nog veel meer historische overleveringen is één soort bron heel belangrijk bij het reconstrueren van een stad: de plattegrond. Plattegronden, kaarten en stadsplanningen van grote steden zijn meestal nog goed bewaard gebleven met als gevolg dat je vrij makkelijk kan bepalen waar een bepaald monument moet hebben gestaan en wat er rondom het monument moet hebben gestaan. Tevens helpen archeologische opgravingen natuurlijk goed mee bij het nabouwen van een stad.

Dankzij veel bewijs in de vorm van nog bestaande monumenten en de overlevering van stadsplattegronden en kaarten is het goed mogelijk om een stad in een bepaald tijdperk te reconstrueren. Ubisoft is er dan ook keer op keer in geslaagd om een historisch accurate stad na te bouwen. Bovendien is het makkelijker naarmate de geschiedenis ‘minder oud’ is. Wat dat betreft is Assassin’s Creed op dit front dan ook helemaal in orde wat historische correctheid betreft.

Wat personages betreft komt de franchise een beetje in een splitsing terecht. Aan de ene kant zitten de games vol met personages die echt bestaan hebben, maar aan de andere kant zijn de karakters waar je mee speelt allemaal fictieve mensen. Zij hebben nooit in de werkelijkheid bestaan, ondanks dat ze in de games in aanraking komen met alle historische figuren. Hoe goed zijn zij nagemaakt?

Altaïr, Ezio, Connor, Edward Kenway en Jacob en Evie Frye. Allemaal zijn zij fictieve karakters. In de geschiedenis hebben zij nooit bestaan. Wél is het zo dat alle bekende historische figuren waar zij mee in aanraking komen, vrij accuraat zijn nagemaakt.

Neem een voorbeeld als Edward Teach, beter bekend als Blackbeard. Deze schrik van de zeven zeeën heeft gedurende enkele jaren in de achttiende eeuw daadwerkelijk de zeeën rond de Caraïben onveilig gemaakt met zijn schip de Queen Anne’s Revenge, compleet met de juiste Jolly Roger.

Ook de andere piraten zoals Bartholomew Roberts, die plunderde onder de naam Black Bart, zijn op basis van overleveringen tot in de details nagemaakt in Assassin’s Creed IV Black Flag. Ook de naam van het schip van Black Bart, de Royal Fortune, is gebruikt in het namaken van deze beruchte piraat.

In Assassin's Creed II is de schurkenrol weggelegd voor Rodrigo Borgia, de Grand Master van de Templars in de Italiaanse Renaissance, die later bekendstond als Paus Alexander VI. Zijn originele naam was Roderic Llancol i de Borja, zoals de echt bestaande paus Alexander VI ook oorspronkelijk heette. Net als in het echt werd Rodrigo Borgia 72 jaar oud, toen Ezio hem in het Vaticaan vermoordde. Ondanks dat het wapenschild van Rodrigo niet hetzelfde is als in het echt, hij is en blijft een Templar natuurlijk, is het namaken van deze Paus goedgelukt.

Een andere Grand Master van de Templars was natuurlijk dé Grand Master genaamd Jacques de Molay. Zowel in het echt als in Assassin's Creed Unity was de Molay de Grand Master van de orde van de Tempeliers. Net zoals in het echt werd de Molay vermoord door de Franse koning Filips IV in de dertiende eeuw. Geen enkel karakter kan zo gemakkelijk ingezet worden in het verhaal van Assassin's Creed als Jacques de Molay.

Het namaken van historische figuren komt ook in de andere games goed uit de verf. Wat het nabootsen van historische figuren betreft slaagt Ubisoft met vlag en wimpel. Veel figuren zijn rechtstreekt gebaseerd op mensen die in het echt hebben bestaan en vaak dragen ze ook nog min of meer dezelfde naam. Het gebruiken van details als jaren waarin bepaalde karakters stierven en waar ze stierven, wordt ook altijd goed toegepast in de Assassin's Creed games: zo stierf Blackbeard bijvoorbeeld ook echt op open zee, net als in Black Flag, waarna zijn afgehakte hoofd aan de hoogste mast werd gehangen om andere piraten af te schrikken.

Is Assassin’s Creed historisch correct? Ja en nee. Het nabootsen van locaties, wapens, vijanden en historische figuren lukt keer op keer weer en dat zorgt voor een zeer realistische sfeer. De hoofdpersonen, de animus en sommige wapens zijn echter allemaal fictieve toevoegingen aan de games.

Aan het begin van iedere game noemt Ubisoft het al: Inspired by historical events and characters. Dit is een juiste omschrijving van de games: ze zijn gebaseerd op historische gebeurtenissen en karakters, maar de games zijn géén poging tot het weergeven van deze gebeurtenissen. Hoewel de games dus al met al fictief zijn, zijn sommige dingen zeker wel historisch accuraat.

Willen we een Assassin’s Creed die gebaseerd is op historische correctheid? Welnee. Ten eerste is dat niet mogelijk: het verleden is ons onbekend, en het schrijven over geschiedenis is slechts een interpretatie van de auteur over hoe het geweest zou kunnen zijn. En ten tweede moet dat helemaal niet de insteek zijn van de games: ze laten je een stukje geschiedenis ervaren en spelen immers heerlijk weg: juist dat is de insteek van Assassin’s Creed en dat moet ook de insteek blijven voor de komende games van deze fantastische gamefranchise.