Super Mario 3D Land Review

Het is alom bekend dat Nintendo met Mario vaak een veilige weg bewandelt. Weg van de donkere zijweggetjes en struiken. Weg van het onheil, van het gevaar. Een Mario-game móet vrolijk, móet kleurrijk en móet toegankelijk zijn. Ofwel, Mario moet gewoon lekker zichzelf blijven en geen gekke dingen doen. Zoals verwacht is het met Super Mario 3D Land geen ander verhaal. Maar toch. Toch voelt deze Mario-game anders dan ooit. Het is weliswaar weer kleurrijk, vrolijk en toegankelijk, maar het heeft iets unieks. Nintendo is ditmaal niet bang geweest om van het eeuwenoude concept af te wijken.

Combinatie van twee Mario-games
Het is zelfs even erin komen met Super Mario 3D Land. En waarom? Geneigd zijn we om de combinatie van 2D en 3D te noemen, maar dat is met Super Paper Mario inmiddels oude koek. Moeilijk is het, om Super Mario 3D Land een stempel te geven. Hoe speelt het, wat beoogt het, hoe komt het voor de dag. Kortom: wát is het? Allereerst is het geen 2D-game, gezien Mario zich bijna altijd in een driedimensionale omgeving bevindt. Een volwaardige 3D-game is het ook niet, omdat Mario beweegt als in New Super Mario Bros. en daardoor stiekem een 2D-personage is. Hij kan geen achterwaartse salto doen, geen drievoudige sprong maken en het springen tegen muren gaat hem vaak moeilijk af.

Maar wat is het dan wel? Gezien de levelstructuur en Mario’s manoeuvres schiet één genuanceerde omschrijving ons te binnen: New Super Mario Galaxy Bros., een kruising tussen New Super Mario Bros. en Super Mario Galaxy. Een kruising waarmee Nintendo een groot risico neemt. Want waarom in hemelsnaam een lichte variant op Super Mario Galaxy? Of zoals zij zelf zeggen, een hamburger tegenover een koninklijk feestmaal? De 3DS is toch die krachtige handheld die bijna vergelijkbare capaciteiten met de Wii heeft? Vraagstukken die niet onterecht zijn. Als 3DS-gamer wil je immers een volwaardig spel en niet eentje die leunt op twee games. Nu is Super Mario 3D Land gelukkig niet afgeraffeld, maar gezien het aanbod had er meer ingezeten.

Leuke, maar weinig power-ups
Dit blijkt bijvoorbeeld aan het aantal power-ups. Naast de alom bekende paddestoel en de vuurbloem is het spel er slechts drie rijk. Zo is er Tanooki Mario, waarmee de loodgieter zich als een wollige wasbeer verkleedt. Het maakt de loodgieter een stuk schattiger en met zijn staart kan hij tijdelijk in de lucht zweven en vijanden een opdonder geven. Ook is er Boomerang Mario, die voor zich spreekt. Met de boomerang schakelt hij vijanden uit en lost hij puzzels met gemak op. De puzzels, zoals het activeren van een schakelaar op afstand, doen denken aan die van Zelda. Voor de liefhebber is er zelfs een heuse Zelda-stage aanwezig, inclusief de muziekjes uit die serie. En dan is er nog een power-up die Mario in een vliegende propeller verandert.

Hoewel goed uitgewerkt zijn er gewoon te weinig power-ups om de gameplay frisser en afwisselender te maken. We gebruiken hier bewust de overtreffende trap, want hoe beperkt Super Mario 3D Land ook moge zijn: vervelen doet het zelden. Dit komt mede door een aantal leuke vernieuwingen dat Nintendo in het spel heeft gestopt. De integratie van je Mii-poppetje en Streetpass is om te beginnen leuk, maar onze aandacht gaat meer uit naar de speltechnische toevoegingen. De verrekijker bijvoorbeeld. Elk level bevat zo'n verrekijker, waarmee je op zoek gaat naar Toad, die ergens in het level zit verstopt. Totaal niet uitdagend, maar op de een of andere manier blijft het vermakelijk om het paddestoeljongetje op te sporen. Meestal gaat dit gepaard met een beloning, zoals een van de drie sterren die je in elk level kunt verzamelen.

Indrukwekkend 3D-levelstructuur
De levels zijn, net als in New Super Mario Bros., onderverdeeld in acht werelden. Geen open werelden als in Super Mario Galaxy, maar gewoon allemaal aparte levels, waardoor Nintendo gemakkelijker een gevarieerd assortiment aan levels kan aanbieden. Gezien de uiteenlopende thema’s als zand, water, ijs en vuur is dit zeker gelukt. In Super Mario 3D Land is dit concept echter verder uitgewerkt. Dankzij het gebruik van een 3D-spelwereld kan Nintendo wat hoogte en diepte betreft zijn fantasie de vrije loop doen. Zo zijn er levels waarbij je helemaal aan de top van een boom begint en uiteindelijk onderaan bij de traditionele vlaggenstok eindigt.

Het eindpunt kan Mario soms op verschillende manieren benaderen, mede door het gebruik van geheime kamers en doorgangen. De decoratie en architectuur van de huizen is er één die in positieve zin opvalt. Aan kopiëren en plakken doet Nintendo duidelijk niet; ieder huis, iedere boom en iedere grot is, net als in Super Mario Galaxy, uniek in zijn soort en bevat evenzo unieke boobytraps. Onze persoonlijke favoriet is een levensgrote piano in een spookhuis, die niet schroomt om Mario het leven zuur te maken. Sommige objecten en kamers vereisen dat je de 3D-functie van je 3DS helemaal aan hebt staan. Als Mario zich bijvoorbeeld in een lastige kubus bevindt, heeft hij die functie nodig om eruit te ontsnappen.

Naast een nuttige heeft de 3D-functie natuurlijk ook een visuele bijdrage. Voorbeelden hiervan zijn inkt die het zicht tijdelijk belemmert en het vuur van Bowser dat dreigend op Mario afkomt. De gevechten met Bowser krijgen dankzij het driedimensionale een geheel nieuwe dimensie. Voornamelijk het allerlaatste gevecht met de schurk is een van de meest indrukwekkende die wij tot op heden in een Mario-game hebben gezien. Dankzij de constant veranderde camerastandpunten blijft de spanning er het gehele gevecht inzitten. Qua uitdaging stelt het helaas wel teleur en dat valt eigenlijk over de gehele game te zeggen. Nu staat een Mario-game niet synoniem aan een hoge moeilijkheidsgraad, maar er zijn grenzen. Een spel met negentig levens op zak uitspelen gaat natuurlijk te ver, evenals het feit dat Mario met een item een heel level lang onsterfelijk kan worden.

Pure nostalgie
Na ongeveer vijf á zes uurtjes heeft Mario zijn vriendin Peach bevrijd en rollen de credits over het scherm: The End. Zou je denken, want Nintendo heeft na het uitspelen van Super Mario 3D Land een leuke verrassing in petto. Na het bevrijden van Peach is nu Luigi, of Mario als je met zijn broer wilt spelen, door Skelet Bowser gekidnapped en krijg je wederom acht werelden met zogeheten ‘Special Stages’ voorgeschoteld. In deze Special Stages schuilen onder andere oude levels van Super Mario Bros. 3 en Super Mario 64. Mooi dat Nintendo aan de oude garde denkt door met deze nostalgische facetten op de proppen te komen.

Super Mario 3D Land gaat met meer elementen terug in de tijd, bijvoorbeeld met de soundtrack. Los van een paar nieuwe nummers keren de leukste en vrolijkste liederen uit voorgaande Mario-games terug. Met hier en daar natuurlijk een kleine aanpassing, maar dat mag de pret niet drukken. Visueel is de game vanzelfsprekend een genot. Logischerwijs is het de mooiste Mario-game ooit op een handheld. De omgeving barst van de details en de vijanden zien er grappig en kleurrijk uit. Het evenaart niet het niveau van Super Mario Galaxy 2, maar dankzij het geslaagde 3D-effect komt het wel dicht in de buurt.

Creatieve mengeling tussen oud en nieuw
Het vermakelijke en zoals vanouds bekende rondspringen, voorwerpen verzamelen en het gebruik van 3D zorgt voor een creatieve mengeling tussen de oude en nieuwe Mario. Weliswaar een minder lenige Mario dan we gewend zijn, maar dat heeft ergens wel zijn charme. Dankzij de uiterst gevarieerde omgevingen en het geslaagde én nuttige gebruik van 3D is Super Mario 3D Land verfrissender dan welke Mario handheldtitel ook. Door een gebrek aan power-ups en uitdaging scheelt het helaas wel een half punt in de eindbeoordeling. Desalniettemin is het startsein met deze Italiaan geslaagd en zeggen we welgemeend: op naar Mario Kart 7.