Riff: Everyday Shooter Review

Everyday Shooter is al een tijdje uit in Amerika, maar zal dan nu ook eindelijk in de Europese Playstation Store belanden. De game heeft zelfs vóór de Amerikaanse release op game conferenties al een paar awards in de wacht weten te slepen, maar maakt de uiteindelijke versie van deze ‘top-down’ shooter ze ook waar?

Concept
Het idee achter Everyday Shooter is redelijk simpel. Je zit in een schip, of beter gezegd, een puntje. Alles wat je moet doen is andere voorwerpen, die in elk level weer compleet anders zijn, ontwijken en kapot schieten. Het spel gaat een beetje terug naar de tijd van Asteroids, waar je het speelveld van bovenaf te zien krijgt, en jij met je schip alles kapot moet schieten, alleen gaat Everyday Shooter een stuk dieper.

Gameplay
Als alleen maar een beetje in het rondschieten alles was geweest, zou Everyday Shooter niet geweldig leuk zijn. Daarom is er, om het moeilijker en leuker te maken, een “Chaining-system” in aangebracht. Dit systeem werkt in ieder level weer anders, maar het komt er op neer dat je hiermee meerdere tegenstanders, soms een paar, soms tientallen, neer kan halen. Dit kan in je voordeel werken, aangezien je je dan op een ander deel van het scherm kan concentreren, zodat het daar verder ook niet kan escaleren.

Hoewel het eerste level aardig makkelijk is, en de tweede al een stuk moeilijker maar toch nog te doen, zullen de levels die daarna volgen geleidelijk steeds moeilijker worden. Het kan op een gegeven moment beginnen te irriteren aangezien het soms té moeilijk wordt: je hele scherm zal vol komen te zitten met tegenstanders waardoor je geen kant meer op kan, ergens tegenaan botst en een leven kwijt bent. Dit heeft echter ook een positieve invloed op de game: je bent er niet zomaar mee klaar. Voordat je het laatste level hebt gehaald en uitgespeeld ben je zeker wel een behoorlijke tijd bezig.

De opzet van elk level is uniek, zo zijn er in het ene level een soort ruimteschepen die je kapot moet schieten en moet je het in een ander level opnemen tegen dingen die lijken op sterk uitvergrote bacteriën en andere vreemde wezens. Op deze manier moet je jezelf voor ieder level een nieuwe strategie aanleren om de aanvallers de baas te kunnen zijn, wat weer zorgt voor veel variatie in de game.

Geluid
De game bestaat uit acht levels, met ieder level een stuk gitaarmuziek. Als het liedje afgelopen is, ben je klaar en ga je een level verder. Muziek speelt dus een grote rol in Everyday Shooter. De muziek die gespeeld wordt, is allemaal gitaar gebaseerd. Als je hier niet van houdt zit er niks anders op dan het geluid uit te zetten, want meer is er niet. Op een gegeven moment kun je er zelfs helemaal gek van worden van de muziek omdat het level waar je in zit altijd zijn eigen, en dus steeds hetzelfde, nummer heeft.

Zelfs iedere keer als je een tegenstander kapot schiet hoor je niet het geluid dat je zou verwachten van een explosie. Je hoort iedere keer een andere muzikale toon. Zo creëer je dus je eigen deuntje, ‘riff’ genaamd, waar de titel dus ook duidelijk van afgeleid is.

Grafisch
Dat er vandaag de dag de mooiste 3D first person shooters op de markt zijn, heeft ontwikkelaar Jonathan Mak (de game is grotendeels door één persoon gemaakt) zich niets van aan getrokken. De game is volledig ‘ouderwets’ tweedimensionaal weergegeven, maar dan met een ongelooflijk goede sfeer. De prachtige 'nieuwe' kleuren en effecten zorgen ervoor dat je je niks aantrekt van de missende dimensie. Vooral de kettingreacties, van het Chaining system, kunnen hele leuke effecten op het scherm tevoorschijn toveren.

Replay
Of je ooit aan replay toekomt is nog maar de vraag, het laatste level halen is namelijk ontzettend moeilijk. Tot die tijd kun je behoorlijk gefrustreerd raken van ontploffende schepen, met in het bijzonder die van jezelf. Daarna valt er echter niet heel veel extra’s meer te beleven. Er zijn een paar dingen die je vrij kunt spelen, zoals extra contrast, extra effecten en meer levens. Ook is er totaal geen online component te vinden, evenals een offline multiplayer. Het enige dat je in principe nog extra kunt doen is je eigen score verbeteren, en dat is denk ik niet voor iedereen een goede reden om de game nog een keer uit te spelen.

Conclusie
Riff: Everyday Shooter is een simpele game qua opzet, maar om het uit te spelen ben je een hele tijd bezig. Een game met erg goede, kleurrijke 2D graphics en leuke geluids componenten die zeer goed tot hun recht komen bij het spelen van deze game. Er is weinig replay waarde, maar je bent zo lang bezig dat dat niet zoveel uitmaakt. Voor €7,99 zal je met Everyday Shooter dus een hele leuke game in huis halen.