PAIN Review

Geweld in games is niet meer wat het geweest is. Pain brengt, zoals de titel al zegt, veel pijn en geweld naar de Playstation Store.

Iedereen kent het, het bestaat al miljoenen jaren (waarschijnlijk), maar toch is er nog nooit een videogame gemaakt die pijn centraal, laat staan als titel, heeft staan. Tot nu toe dan. Ik heb het over PAIN, de nieuwe “shooter” voor de Playstation 3, die over niet al te lange tijd in de store te downloaden is. Pain bestaat uit een paar simpele elementen: een persoon; een katapult en een omgeving om schade in aan te richten. Behalve een paar extra downloadbare speelbare personages zal je in PAIN niet veel meer extra's aantreffen: het spel bestaat namelijk slechts uit één level, één gratis unlockable, en slechts twee spelmodi.

Nooit hetzelfde
Desondanks het geringe aantal spelmogelijkheden kan PAIN toch redelijk uitgebreid zijn: de mogelijkheden van destructie, pijn en actie zijn namelijk bijna eindeloos, geen enkele lancering is namelijk hetzelfde. Twee vrijwel gelijke lanceringen op een verschillend tijdstip zullen nooit dezelfde zijn. Auto A is ergens anders en persoon loopt precies goed om jouw zorgvuldig geplande schot extra pijnlijk te laten aflopen.

Om je speciale personage te unlocken zal je de verschillende pijnlijke spellen uit moeten spelen. Ze heten ‘Spank the Monkey’ en ‘Mime Toss’. Geloof het of niet, maar de namen verklappen al wat je moet doen. Bij de eerste moet je namelijk jezelf tegen apen aanschieten en Mime Toss moet je tijdens het wegschieten een mimespeler beetpakken en deze vervolgens door ramen heen smijten. Het klinkt te belachelijk en simpel voor woorden, maar dat valt nou net een beetje tegen, het is namelijk een stuk moeilijker dan het lijkt! De bronzen medaille is zo gehaald, daar is geen fluit aan, maar wil je ‘Painful’ (het hoogste niveau) vrijspelen, dan moet je persé de gouden hebben. Daarvoor zal je toch iets vaker ramen moeten laten sneuvelen.

Verplichte pijn cursus
Een goed punt aan het begin van de game is de redelijk lange verplichte tutorial: veel controls liggen namelijk niet zomaar voor de hand. Zo kan je (natuurlijk voor wat extra punten) tijdens je vlucht een pose aannemen en zelfs een rond lopende oma bij het haar pakken, iets wat zonder uitleg niet gelukt was. Ook heb je de mogelijkheid om nog een aantal stuiptrekkingen te maken als je eenmaal iets geraakt hebt, Ooches en de eenmalige Superooch, welke je moet activeren door de controller door mekaar te schudden. Toch is het, als je eenmaal op gang bent, erg leuk om ‘Downtown’ (het level) helemaal aan gort te slaan.

Wat wel erg jammer is dat PAIN vol staat met reclame. Natuurlijk valt dit te verwachten in een stad, maar het ligt er hier wel heel erg dik boven op. Onder andere Buzz en High Velocity Bowling hebben grote aanplakbiljetten en billboard's verspreid staan. Zelfs het intro-muziekje van die laatste is te horen wanneer je een raam inkegelt bij het bowling-centrum. Er is echter één voordeel aan die grote billboard's: je kan ze opblazen!

Realisme
Het grafische deel van Pain is op het eerste gezicht gemiddeld, maar als je op bepaalde dingen gaat letten zijn er toch een aantal mooie aspecten. Als iets rond is, rolt het ook, als iets aan een touw hangt, slingert het ook: de reacties op alle objecten worden goed nagebootst op de Playstation. Ook de ramen zijn hier een goed voorbeeld van: als hier een mimespeler doorheen gegooid wordt reageren alle scherven op vrijwel alle objecten waar ze tegenaan vliegen. Dit oogt erg realistisch en ziet er ook nog eens grappig uit als je het nog eens vertraagd terug spoelt in de replay mode. Het enige wat wel jammer aan deze ramen is, is dat ze altijd op dezelfde manier stukgaan, de scherven hebben dus elke keer dezelfde vorm.

Het meest frustrerende aan deze game is het gebrek aan meerdere levels. Het speelbare level is wel leuk, maar erg lang zal je je hiermee niet vermaken. De trofeeën die te behalen zijn verlengen de levensduur wel een beetje, maar om nou 5000 ‘ooches’ te maken in één level is behoorlijk veel. Een online multiplayer ontbreekt ook, al zijn er wel online leaderboards: hierin staan de beste beulen van de wereld.

Conclusie
Het concept Pain is hartstikke leuk: je kan mensen te pletter schieten tegen gebouwen, bowling ballen, politieauto’s en ga zo maar door. Hijs dit alles in een vrolijk jasje en je hebt een top game toch? Niet echt. Het gebrek aan variatie zorgt er helaas voor dat PAIN niet de game is die het had kunnen zijn. Meer levels, meer personages (al is dat niet heel erg nodig) en misschien een online multiplayer zouden de levensduur een behoorlijk stuk kunnen verlengen.