Mortal Kombat Arcade HD Collection Review

Het is het jaar 1992 en de game-industrie staat op zijn kop. De vechtgame Mortal Kombat komt uit, als eerste van een lange serie waarin grof geweld en bloed niet geschuwd worden. Het is dit deel, samen met twee en drie, dat nu uit wordt gebracht als Mortal Kombat Arcade HD Collection.

Hoewel Mortal Kombat een waar verhaal kent, maakt dat voor de meeste gamers niet uit. Mortal Kombat is in eerste instantie een vechtgame, dus waar het omgaat is mensen tot moes slaan in diverse rondes, in diverse arena's. Het is alles of niets, want voor je het weet wordt je complete lijf in rukken gescheurd. Niets is te grof als het gaat om dé genadeklap waar Mortal Kombat zo geliefd om is: de fatality.

Terug naar het begin
Veel mensen kennen waarschijnlijk een van de latere Mortal Kombat delen. Het zijn delen die er grafisch mooi uitzien en voorzien zijn van allerlei opties en vooral veel karakters. Toch begon het in 1992 met deel één, een deel dat eigenlijk heel weinig karakters heeft. Het zijn er namelijk maar zeven: Liu Kang, Johnny Cage, Sub-Zero, Raiden, Sonya Blade en Kano. Personages die natuurlijk nu nog steeds in de Mortal Kombat games zitten, en toen al menig game-hartje wisten te veroveren.

Dat is niet vreemd, want Mortal Kombat is van elke markt thuis. Voor iedereen zit er wel wat tussen, zo uiteenlopend zijn de karakters. Zo is de gekke Aziaat Raiden, met opvallende hoed, geliefd doordat hij op vijanden kan afduiken, bliksem kan afschieten en kan teleporteren. Speciale vaardigheden die de anderen niet hebben. Kano kan mooi snel als een balletje draaien en daarmee vijanden schade toebrengen, terwijl Scorpion erg agressief met een speer juist vijanden naar zich toe kan trekken. Allemaal over de top actie, maar dat mag de pret niet drukken. Integendeel, juist vroeger was dit genieten; té brute gameplay en onwijs afwisselende vechtbewegingen die gemaakt konden worden.

Precisie en geduld
Moves die echt flink geoefend moeten worden, tenminste als je wilt winnen. Anders dan met andere sommige vechtgames van tegenwoordig kun je in Mortal Kombat niet button bashen. Het is geen Dead or Alive bijvoorbeeld. Mortal Kombat draait om geduld, techniek en vechtbewegingen. Hoe ging dat in zijn werk vroeger? Wat voor modi waren er? Simpel, maar één. Een acade ladder. Op een ladder ga je van ronde naar ronde, van vijand naar vijand, waar de moeilijkheidsgraad steeds toeneemt. Een echte uitdaging dus.

Vroeger deed men nog niet aan het kunnen kiezen van niveaus. Dus Mortal Kombat kent maar één moeilijkheidsgraad. Dit houdt in dat iedereen langs zeven normale vijanden moet, daarna drie keer tegen twee (dus steeds met één personage met één gezondheidsbalk tegen twee anderen), dan de halve finale baas Goro om in het eind het op te nemen tegen Shang Tsun. Een aardige klus, maar niet onmogelijk. Na flink wat oefenen lukt het iedereen om dat te voltooien.

Murw geslagen worden
Elk personage heeft behalve zijn standaard aanvallen als schoppen en slaan, namelijk speciale aanvallen, waarvan net al een paar beschreven. De kunst is om die uit het hoofd te kennen, één te woorden met het personage en dus toe te slaan op de juiste momenten. Let wel op: de aanvallen en mogelijkheden zijn compleet anders en beperkter dan de Mortal Kombat games van nu. Een nadeel vroeger dat overigens aan Mortal Kombat kleefde en ook nu nog geldt, is dat je soms compleet tot moes geslagen wordt en vervolgens geen schijn kans meer maakt.

Dus stel je krijgt één klap op je smoel en wilt daarna blokken of terugschoppen: vaak maak je geen schijn van kans en gaat de tegenstander non-stop door met dezelfde aanval. Lullig, maar je kunt niets doen en zult dan ook het leven leggen. Dat was vroeger al zo en dat is nog steeds zo. Maar ach, het kent twee kanten. In de beginfases zul jij ook doodleuk vaker achter elkaar hetzelfde kunnen doen en gewoon je vijand kapot slaan. Dus ja hoor, kies maar Raiden, druk maar achter achter voren en hoppa, hij vliegt op zijn vijand af. Heerlijk om te zien trouwens, het lijkt wel een pre-historiche versie van The Matrix later. Overigens zul je de narigheid van in een hoekje gedreven worden ook ervaren als je tegen elkaar speelt, want dat kon vroeger uiteraard ook. Niet alleen de console zelf kon je uitdagen, ook gewoon een vriendje of vriendinnetje.

Deel twee: meer van hetzelfde
Maar genoeg over déél één. Er zijn namelijk nog twee delen bijgesloten in de HD Collection. Wat opvalt bij deel twee is vooral het aantal personages dat speelbaar is. In deel twee zitten namelijk veel meer personages waavan dus nieuwelingen hun intrede maken. Denk hierbij aan Baraka, Kitana, Kung Lao, Jax en Reptile. Baraka slaat eop los met zijn vlijmscherpe messen terwijl chick Kitana weer hele andere dingen kan doen. Met de intrede van de nieuwelingen wordt Mortal Kombat 2 naar een andere dimensie getild. De herspeelbaarheid van de game was bij deel één al groot omdat je alle bewegingen en fatalities uit je hoofd wil kennen. In deel twee wil je dit ook, en dan van nog meer mensen. Het idee is verder hetzelfde. Je beklimt een ladder met meerdere vijanden om daar bij de eindbaas uit te komen. Geen schokkende dingen dus.

Deel drie richting moderniteit
Mortal Kombat 3 weet meer vernieuwing te brengen. Deze game brengt nog weer meer karakters en zorgt er bovendien voor dat niet alle personages meteen speelbaar zijn. Raiden ontbreekt bijvoorbeeld meteen, dus opeens is er de uitdaging om iets vrij te kunnen spelen. Behalve dit, introduceert Mortal Kombat 3 ook iets anders dan de arcade modus uit de vorige twee delen. Er zijn twee nieuwe modi bijgekomen 4 player: 2x2 en een 8 player tournament. Erg tof gedaan. Overigens kunnen spelers hun hart vast houden want de eindbaas Shao Kahn, die ook in de deel twee zit, is een uitdaging van jewelste. Mortal Kombat verbleekt er bij. Het positieve is bovendien dat Mortal Kombat 3 nog iets doet wat de vorige twee delen niet hadden: een moeilijkheidsgraad toevoegen. In Mortal Kombat 3 kun je voor het eerst een ladder uitzoeken: novice, warrior, master en nog eens master. Hoe moelijker het is, hoe groter de ladder is. Wil je het simpel houden, begin dan maar met novice. Maar dan nog geldt: Mortal Kombat is géén button bashen, die Shao Kahn versla je niet met je ogen dicht.

Meerwaarde of niet?
Tot slot, wat voor nut heeft het om deze collectie opnieuw uit te brengen. Het is HD, althans dat staat in de naam. Dit mag je redelijk met een korreltje zout nemen, want zo mooi is het allemaal niet. Tuurlijk, het zal vast grafisch iets opgepoetst zijn, maar uiteindelijk ziet het er nog poeplelijk en gedateerd dat dat niet uitmaakt. Wat wel leuk is, is dat alle drie de games online gespeeld kunnen worden. Vroeger moest je het altijd maar tegen de console zelf afleggen of tegen een vriendje of vriendinnetje. Nu kan het online. Hoewel, 'kan', we hebben maar één keer iemand online aangetroffen, dus verwacht daar maar niet te veel van. Misschien dat het nog komt, want Mortal Kombat is geen dure game. Voor 800 Microsoft Points kun je de game al downloaden voor de Xbox 360. En voor drie games is dat absoluut, maar dan ook absoluut geen geld.

Goedkope geschiedenisles
Toch blijft het waarschijnlijk meer interessant voor de fans van vroeger dan voor nieuwelingen. Inmiddels zijn er al zoveel andere Mortal Kombat games op de markt, die veel soepeler spelen, mooier ogen en veel meer opties kennen. Neem alleen al de laatste Mortal Kombat die uitkwam. Een complete verhaalmodus zit in die game, alle personages kennen tig moves en allerlei andere opties zijn toegevoegd aan de gameplay zelf. Dat had Mortal Kombat vroeger allemaal niet. Alle drie de delen zijn qua aanvallen nog vrij basaal. Maar houd wel in je achterhoofd dat het daar allemaal mee begonnen is. Vroeger was dat genieten geblazen, het was een nieuwe standaard. Tof dus om die bruutheid opnieuw te ervaren, nostalgisch vooral. Stiekem, heel stiekem, ook een aanradertje voor de mensen die nu Mortal Kombat leuk vinden en eens verder willen kijken dan hun neus lang is. Voor de prijs hoef je het dus niet te laten, een soort van goedkope geschiedenisles.