Middle-earth: Shadow of Mordor Review

In Middle-earth is Sauron de bron van al het kwaad en dat is niet anders in Middle-earth: Shadow of Mordor. Dit keer komt het kwaad in de vorm van de Black Hand, een groep gevaarlijke krijgers die Talion en zijn familie vermoorden. Door een vloek blijf je echter leven met als doel het vernietigen van de Black Hand.

Het verhaal van Middle-earth: Shadow of Mordor speelt zich af tussen de Hobbit en The Lord of the Rings. Zonder al teveel te verklappen kunnen we zeggen dat het verhaal een interessante en grappige brug vormt tussen de twee boeken. Buiten dat feit om is het verhaal verder niet heel bijzonder te noemen, maar dat heeft ook met iets anders te maken.

Zo kom je onderweg genoeg interessante karakters tegen, waarbij rekening is gehouden met de klassieke formule. Oftewel een mens, een dwerg en een elf komen er allemaal in voor. Echter kom je ze niet al te goed te kennen, aangezien ze na een aantal missies verdwijnen uit het verhaal en zelfs uit Mordor. Dat laatste wordt overigens letterlijk gezegd. Dat is erg zonde, want de ontwikkelaar kon meer met deze karakters doen.

Heb je eenmaal Middle-earth: Shadow of Mordor voor een uurtje gespeeld hebt, dan heb je een duidelijk idee gekregen van de gameplay. De gameplay zelf is in feite een mix van Assassin’s Creed en de Batman Arkham-serie. In vergelijking met Assassin’s Creed ben je in Middle-earth: Shadow of Mordor ook veel aan het rennen, springen, klimmen en vliegen. Je moet zelfs torens beklimmen om een deel van de map weer te geven, maar tevens doen deze dienst als ‘fast travel’ locatie.

In Middle-earth: Shadow of Mordor hoef je in tegenstelling tot Assassin’s Creed niet echt op te letten bij het klimmen, want dat gaat zo goed als automatisch. Denk daarbij aan steigers en gebouwen, maar bijvoorbeeld ook rotsen waar je met alle gemak op kunt klimmen. Bovenop dit alles heeft Middle-earth: Shadow of Mordor zijn eigen versie van de Eagle Vision onder de naam Void Wraith. Tijdens de Void Wraith krijgen alle tegenstanders een eigen kleur: standaard tegenstanders zijn blauw, speciale bonus tegenstanders geel en je uiteindelijke doel is rood.

De Void Wraith is een speciale kracht die jij als hoofdpersoon Talion hebt, omdat er een soort geest (Wraith) in je leeft. Deze geest is een elf en jij helpt hem in het verhaal zijn geheugen terug te krijgen door het vinden van objecten die een verbintenis hebben met deze elf. Als teruggave kun je als Talion van de hoogste gebouwen afspringen, want de Wraith vangt alle klappen op. Verder kun je gebruik maken van een magische pijl en boog in focus time en je kunt teleporteren naar een vijand toe, wat beter bekend staat als Shadow Strike.

Het is dus duidelijk dat freerunnen in Middle-earth: Shadow of Mordor veel weg heeft van Assassin’s Creed, maar het vechtsysteem is weer vergelijkbaar met de Batman Arkham-serie. Zo heb je een knop om aan te vallen en een knop om te counteren. Net als in Batman komt deze counter knop heel duidelijk in beeld als een vijand je aanvalt. Nadat je meerdere keren raak slaat (zonder zelf geslagen te worden) is het mogelijk om een dodelijke aanval te maken, welke heerlijk in beeld wordt gebracht.

Wat gameplay betreft doet Middle-earth: Shadow of Mordor niet echt iets nieuws, en kun je deze game goed omschrijven met 'beter goed gestolen dan slecht verzonnen'. Aan de andere kant is het Nemesis-systeem iets wat wij nog nooit eerder hebben gezien in een game en dit is meteen het sterkste punt van Middle-earth: Shadow of Mordor. Je vijanden zijn in principe Uruk-krijgers, welke in de game zelf vaak genoeg Orcs worden genoemd. Hoe dan ook, bij de Uruk bestaat er een hiërarchie die draait om vechten en overleven.

Middle-earth: Shadow of Mordor is een open wereld game die bestaat uit twee mappen. Iedere map bestaat uit verschillende regio's waar Uruk captains rondlopen. Iedere captain is willekeurig gekozen door de game, waardoor iedereen een ander soort ervaring heeft in de vijanden die hij bevecht. Nou moet gezegd worden dat een aantal captains vast staan om zo het verhaal te kunnen vertellen. Buiten dat feit om zijn de willekeurig gekozen captains vrij divers in uiterlijk en benamingen.

Denk aan grappige bijnamen als The Claw, All-Eater en Brain Damaged. Allemaal namen die een verwijzing maken op het uiterlijk van de captain. Slechts een enkele keer zagen wij dezelfde naam of uiterlijk van een captain een tweede keer voorbij komen. Buiten het uiterlijk om verschillen de captains met name van innerlijk en dan heel precies in hun sterktes en zwaktes. Je kunt achter de sterktes en zwaktes van een captain komen door een verrader te vinden en die te forceren om alle informatie over een captain te geven.

Bij sterktes van een captain moet je denken aan onschendbaarheid tegen ranged aanvallen of het hebben van een hogere snelheid dan wel een hele krachtige aanval. Bij zwaktes wordt aangegeven hoe je de captain sneller kan doodmaken of zelfs met één aanval, zoals een stealth aanval. Het draait hier dus helemaal om de voorbereiding, om erachter te komen hoe je een captain en later een war chief het makkelijkst kunt verslaan.

Bij de tweede map, die je vrijspeelt na een aantal missies, wordt het pas mogelijk om captains 'over te nemen' en voor jou te laten vechten. Zij kunnen vervolgens andere captains voor jou vermoorden of een war chief van de troon stoten. Een optie die jammerlijk heel laat in de game naar voren komt, want het was leuker geweest om dit eerder te kunnen doen. Overigens heeft iedere map zijn eigen captains en war chiefs. Daarbij moet ook gezegd worden dat de twee mappen vrij klein zijn als je het gaat vergelijken met andere open wereld games.

Buiten de hoofdmissies om kun je je als Talion bemoeien met Power Struggles. Dit zijn speciale missies waarbij captains sterker worden of het gevecht met elkaar aangaan. Jij kunt deze momenten verstoren en vervolgens de captain vermoorden. Aan de andere kant kun jij ook doodgaan, wat tevens een interessante gebeurtenis tot gevolg heeft.

Word je gedood door een captain, dan wordt hij je Nemesis en onthoud hij deze gebeurtenis bij je volgende ontmoeting. Andersom kan dat ook. Zo hadden wij meerdere malen Golm the Runt omgebracht, maar hij bleef terugkomen met steeds meer littekens en uiteindelijk zijn hoofd helemaal ingepakt in verband.

Als je overigens door een onbekende Uruk wordt vermoord, dan krijgt hij een promotie tot captain als er een open plek is. Is er geen open plek, dan vecht hij tegen bestaande captains om alsnog een plek als captain te bemachtigen.

Als je even niks te doen hebt, kun je ook een aantal zij-missies doorlopen. Zo zijn er missies om je medemens uit slavernij te bevrijden of om een legende te bouwen rondom je zwaard, mes en pijl en boog. Denk aan vijftig Uruk vermoorden of tien Uruk vermoorden zonder gezien te worden. Als je dit niet aanstaat, dan kun je altijd simpelweg door Mordor lopen en genieten van alle pracht en praal. Middle-earth: Shadow of Mordor ziet er namelijk vanuit grafisch oogpunt goed uit.

Middle-earth: Shadow of Mordor speelt uiteindelijk gewoon heerlijk weg dankzij de gestolen gameplay, maar vooral door het interessante Nemesis-systeem wat wij nog niet eerder in een game zagen. Het verhaal weet vervolgens de fans van The Hobbit en The Lord of the Rings te behagen met een verhaal dat zich afspeelt tussen beide boeken. Het is alleen jammer dat de karakters uit het verhaal niet buiten het verhaal gebruikt worden en daardoor doelloos overkomen. Daarbij moet gezegd worden dat de twee mappen toch vrij klein zijn, zeker in vergelijking met andere open wereld games.