Metal Gear Rising: Revengeance Review

Review
dinsdag, 05 maart 2013 om 18:15
xgn google image
Bij een samoeraizwaard denk je al gauw aan brute krijgers uit Azië, zo rond de twaalfde eeuw. Of als je aan een modernere versie denkt, flitst misschien de film Kill Bill door je geheugen. Als je daar nog een schepje bovenop doet en een brute gast met een katana in een sciencefiction game gooit, dan heet het resultaat Metal Gear Rising: Revengeance. In deze game staat Jack the Ripper centraal, een cyborg die klaar is voor brute actie.
Jullie zullen Jack kennen als Raiden. Hoe dan ook, hij is een cyborg met een katana. Eerder dook hij al op in Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty, alsook de laatste Metal Gear game . Nu staat deze toffe actieheld dan eindelijk eens centraal in een game. Anders dan de Metal Gear Solid games met Snake in de hoofdrol is Metal Gear Solid: Revengeance een hack and slash game. Eén met een verhaal welteverstaan.
Actievolle maar trage start
Raiden zit met de minister-president van Libië in een auto als plotseling het konvooi wordt aangevallen. De minister wordt ontvoerd door ene Sam en vanaf hier begint het avontuur. Een avontuur dat in eerste instantie wat langzaam op gang komt. De eerste twee missies doen vermoeden dat er bijna niets gebeurt, waarbij ellenlange cutscenes het verhaal oprekken. Maar vanaf de derde missie wordt het echt leuk en is er opeens zoveel meer. Waar je in het begin dus geneigd bent cutscenes te skippen om je volledig op de actie te kunnen richten, is het raadzaam wel het verhaal te volgen. Het verhaal krijgt al vrij snel een schokkende wending en dan voel je zelfs in je eigen aderen het bloed stromen. Die gekte moet gestopt worden!
De gekte is een achtbaanrit, een van korte duur. Door de vele cutscenes wordt eigenlijk pijnlijk duidelijk dat de singleplayer niet zo lang is. Na minder dan zes uur bereik je op de normale moeilijkheidsgraad het einde van de game. Wat er dus op neerkomt dat er zonder die cutscenes een nog kortere game overeind blijft. En dan is zestig euro misschien wel veel geld.
Uitdagende hack and slash titel
Misschien. Beter gezegd: nee. Metal Gear Rising: Revengeane is zijn geld keihard waard. In een korte rit krijg je namelijk wel een van de beste hack and slash titels ooit voor je kiezen. Raiden oogt gedetailleerd en ruimt met zijn katana vele vijanden op. Welke vijand Raiden dan ook moet verslaan, hij kan ervoor kiezen om lichte of zware aanvallen uit te voeren. Maar het mooiste is natuurlijk een combinatie maken. Geen vijand is te gek voor hem. Mits hij maar juist blijft timen en aanvallen blijft afweren om dan op het juiste moment toe te slaan. Daarmee onderscheidt de game zich van menig ander hack and slash titel. Veel hack and slash titels zijn hersenloos, waarbij je met enkel button bashen er ook wel komt. Dat gaat niet op voor Metal Gear Rising: Revengeace en dat is maar goed ook. Juist de uitdaging maakt de game zeer prettig.
Al snel krijg je in de vingers hoe de standaard vijanden in mootjes gehakt kunnen worden. Maar dan krijg je alweer een nieuwe uitdaging voor de kiezen. De eindbazen in de game zijn namelijk lang niet zo eenvoudig. Misschien red je het in een keer. Maar schaam je vooral niet als je een paar keer doodgaat om het opnieuw te proberen. Dán voel je je pas echt heer en meester in het zwaardvechten, als je een eindbaas pas na de derde keer omlegt.
Raiden op zijn best
Het gehele vechtsysteem werkt uiterst soepel. Raiden reageert meteen zoals jij het wilt. Bovendien is er een prachtige optie in het spel gestopt, namelijk de Blade modus. Na diverse vijanden gedood te hebben, kun je in slow motion nog eens bruut in één keer een vijand uitschakelen. Het lijkt een beetje op de bulletproof-functie uit Max Payne, maar dan toegepast op de wereld van Raiden. En ook is er nog de optie om hem te upgraden. Continu zul je zogeheten BP's oppakken waardoor je Raiden weer kan voorzien van allerlei toffe vaardigheden. Koop wat meer leven erbij of maak je katana wat krachtiger. Het kan allemaal. Ook dit zorgt er voor dat MGR net even wat beter uit de verf komt dan de gemiddelde hack and slash titel.
Stealth element
Wat je dus zes uur lang doet is vooral veel vechten, een cutscene bekijken en weer veel vechten, waarbij de eindbazen echt het toetje zijn om helemaal los te gaan. Toch is de invloed van de Metal Gear Solid reeks te bespeuren. De game bevat namelijk een klein stealth element. Regelmatig kun je een vijand zachtjes van achteren benaderen om van bovenaf hem in een keer uit te schakelen. Reageer je langzaam, dan moet je het op de moeilijke manier doen. Vechten totdat iedereen dood is. Het is hetzelfde idee als Tom Clancy's Spinter Cell: Conviction.
Die keuzevrijheid is heerlijk en wat dat betreft is de game voor veel mensen weggelegd. Wat de game ook goed doet is de afwisseling qua omgevingen in de hoofdstukken. Al zijn er maar acht (korte) hoofdstukken totaal, ze zijn stuk voor stuk wel anders. Als je denkt dat je op dezelfde voet verder gaat, zul je toch opeens iets anders moeten doen (bijvoorbeeld geheel in het donker spelen!) en daardoor weet de game keer op keer te verrassen. Het enige puntje van kritiek is de camerabesturing die regelmatig een ongunstige automatische positie inneemt. Hoewel je deze handmatig bij kunt sturen, zal dit tijdens grootschalige gevechten niet lukken doordat de actie té snel verloopt. Dat is jammer.
Fijne sfeervolle titel
Uiteindelijk zien we dat door de vingers omdat Metal Gear Rising: Revengeance een fijne en uiterst sfeervolle titel is geworden. Je moet absoluut van een sciencefiction verhaal en setting houden om deze hack and slash titel te spelen. Als je daar van houdt, is dit jouw game. Het spel biedt een tof verhaal, met genoeg humoristische opmerkingen en vooral veel goede over de top actie. Door flink wat afwisseling in vijanden, eindbazen en omgevingen weet de game zich te onderscheiden van menig andere hack and slash titel. De korte speelduur van de singleplayer is jammer en een gemis. Maar dat de game naar meer smaakt, zegt eigenlijk genoeg. Metal Gear Rising: Revengeance is de beste hack and slash titel in een sciencefiction setting. Zeg dus vooral geen nee tegen cyborg Jack the Ripper.
Cijfer: 8